Одредувањето на датумот за следните избори во Македонија беше дочекано во два спротиставени кампа, во кои етничкото е само прикритие за подлабоката шизма помеѓу квалитативното и квантитативното. Пишува Арсим Зеколи.
Реклама
Во 2016 година не се случи револуција на граѓанството во Македонија, туку социјална (р)еволуција на Албанците во Македонија. Фактите, непријатни за СДСМ и за ДУИ, се сосема јасни. Во 2016 година, не се сруши груевизмот (кој победи), туку двоецот Ахмети – Тачи. Примарните бенефициенти и профитери на таа (р)еволуција, губитниците СДСМ и Заев, беа и останаа само експлоататори на туѓата победа. Која и ден денес сакаат бесрамно да ја присвојат и врпегнат во теснопартиски наративи и покрај доскорешното шурување токму со Ахмети и тековната очајничка зависност од Тачи. Тоа е констатацијата. Следува елаборацијата.
Одредувањето на датумот за следните избори во Македонија беше дочекано во два спротиставени кампа, во кои етничкото е само прикритие за подлабоката шизма помеѓу квалитативното и квантитативното. Албанците во 2016 презедоа чекор напред, надвор од магичниот партиски круг. СДСМ тоа го разбра како шанса за сеење раздор во албаскиот кампус и јакнење на својот квантитативен, но не и квалитативен гласачки број. За разлика од нив, ДУИ тоа го разбра како порака од Албанците дека мора да се менуваат и се адаптираат на новите времиња. Но борбата за квалитет во албанскиот кампус не заврши во 2016 туку трае до денес, со чудни пресврти. Четири години подоцна, оние кои со својата појава (Села, Гаши) ја принудија ДУИ да се реформира и модернизира, денес воспаничено гледаат како ДУИ им го презема модернизмот, урбаниот слој на млади и воедно ја сочувува руралната доминација. Од друга страна, Заев и СДСМ зададени по имагинарни нереални албански бројки, немаат храброст да разберат дека со заминувањето на младата македонска интелектуална, современа и квалитетна структура од Бихаќа, тие стануваат неатрактивни за Албанците и квантитативно пожелни единствено за нивниот талог.
Голема излезност и неизвесност до последен момент
Предвремените парламентарни избори го донесоа веројатно најтесниот изборен исход во историјата на независна Македонија
Фотографија: picture-alliance/dpa/N. Batev
Две победнички славја
Синоќа не само во Скопје туку и во многу други градови во Македонија изборната победа на улиците ја прославуваа и приврзениците на опозицијата и на власта. Во главниот град, симпатизерите на коалицихата околу СДСМ се собраа пред зградата на владата, додека оние на ВМРО-ДПМНЕ славеа пред седиштето на партијата во центарот на градот.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Неизвесно до последен момент
Нецелосните резултати на ДИК, упатуваат на тесна трка и минимална предност од околу 16 илјади гласови за ВМРО-ДПМНЕ пред СДСМ. Но главното прашање кое треба да го одговори ДИК е која од коалициите ќе освои повеќе пратенички места.
Фотографија: DIK
10-та изборна победа по ред
Половина час по полноќ лидерот на ВМРО-ДПМНЕ им се обрати на приврзениците во партиската централа во центарот на Скопје објавувајќи победа на неговата партија на изборите. Никола Груевски истакна дека победата имала посебна тежина и важност затоа што „СДСМ не бил единствен противник“.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Падна режимот
Лидерот на СДСМ, Зоран Заев неколку часа претходно победа објави пред приврзениците на опозицијата собрани пред зградата на македонската влада. Падна режим со пенкало, со глас. Победи животот“, рече Заев пред приврзаниците најавувајќи дека коалицијата предводена од СДСМ би требало да има најмалку еден пратенички мандат повеќе од владејачката ВМРО-ДПМНЕ.
Фотографија: picture-alliance/dpa/V. Xhemaj
Победа која не може да се слави
Лидерот на ДУИ, Али Ахмети, во обраќањето по објавувањето на неконечните резултати од изборите не го криеше незадоволството од исходот, ДУИ повторно оствари победа во албанскиот блок но за Ахмети таа е „пирова“ бидејќи неговата партија ќе добие значително помалку мандати и оти као што рече Албанците генерални загубија мандати поради парцијализацијата во мали партии.
Фотографија: picture-alliance/dpa/V. Xhemaj
Турбуленции во албанскиот блок
Парцијализацијата за која во своето обраќање говореше лидерот на ДУИ во бројки изгледа вака: ДУИ острави „Пирова победа“ со драматично намалена доверба кај гласачите (86.812), а секогаш „втората“ ДПА сега е четврта (31.017), зад движењето „Беса“ (57.927) и зад Алијансата за Албанците (35.091). Значителен број гласови од албанскиот електрорат освоил и СДСМ, велат проценките.
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Голема излезност
На голем број изборни места во Македонија во текот на целиот ден граѓаните во долги редици чекаа да го дадат својот глас. Државната изборна комисија регистрираше голема излезност од 66,88 проценти.
Фотографија: picture-alliance/dpa/G. Likovski
Без инциденти но со бројни нерегуларности
Партиите во првичните оценки за изборниот процес ја поздравија огромната излезност, но додека ВМРО-ДПМНЕ говореше за доказ за мирна, фер и демократска атмосфера, СДСМ критикуваше дека некои стари навики на власта за манипулации на изборниот процес останале. Набљудувачите упатија на голем број случаи на изборни нерегуларности.
Фотографија: DW/ P. Stojanovski
8 фотографии1 | 8
За разлика од СДСМ кои со хистеричниот повик докажаа дека се против Албанец премиер па дури и кога е сведен само на Н.Н. знак прашалник, итреците од ДУИ смислено настапија со демократска понуда меѓу три опции во кои проектираниот кандидат се нуди како легитимна опција, рамо до рамо со две други ино-етнички легитимни опции – Заев и Мицкоски. Тоа е секако квалитативна (иако неискрена) еволуција на ДУИ, доволно храбра да го стори она што СДСМ и ВМРО не смеат ни да го помислат – да низ нивниот партиски постер ја хуманизираат и демократизираат другата страна. Но исчекорот на ДУИ може сосема лесно да биде судбински фатален токму за нив, доколку при изборот на ликот на кандидатот се поведат по проектираните преференци на бихачката елита или пак на ВМРО-овските краткорични пресметки и подземни интереси. Во таков случај, тие може да добијат грст пофалби од лицемерните медиумски мегафони на двете партии, но не и подршка од нивните партии и гласачи. Во исто време, таквата лажливост и дволичност на ДУИ несомнено ќе предизвика решително и масовно вртење грб од страна на Албанците кои лесно ќе ја прочитаат дволичната игра на Ахмети. Накусо, изборот на ДУИ, може да им обезбеди предност. Но во иста мерка може сосема лесно да се пресврти во смртоносен финален удар за Ахмети и катапултација на Села на чело на табелата. Впрочем, Албанците не беа спремни да го прифатат Коњот на Шемо. Уште помалку ќе сакаат да застанат зад некој мрцосан албански липицанер одамна зајавнат од службите.
Посебно што во албанската политика Ахмети веќе не е стандард-носител на квалитетот и гарант дека било кој од него избран Албанец-кандидат автоматски ќе биде прифатен и подржан од Албанците. Порозноста на неговиот гамбит е во неговата одбивност да избира вистински квалитет поради страв од споредба и губење на надмоќ, и всадената потреба да поттурнува фалшливост под плаштот на дневната политичка актуелност. Изборите во 2016 за него беа сурово будење токму поради одбивноста на Албанците кон неговата квантитативна надмоќ и вртењето кон новите партии како надежни нови квалитети.
Понудата од македонскиот кампус е лесно прониклива дескрипција на доминацијата на квантитативниот критериум на сметка на квалитетот. Природата на таа поставеност е приказна за себе, изнедрена од фаталниот преплет на гласачката надмоќ, мочварната рутинизираност и стравот на македонската јавност. За објаснување на таа аспурдност, вреди да се укаже на интересната (само)убеденост на македонските партии, интелектуалци и медиумски пера, посебно од левицата, дека само тие се чувари на светиот грал на анационалното. Па во тоа име си даваат за право да секое демократско барање на Албанците го сметаат за национализам, додека сопствените отворени националистички одбивања ги сметаат и презентираат како одбрана на граѓанскиот концепт.
2016- Годината на Шарената револуција
Годината започна со оставката на премиерот Никола Груевски, продолжи со затворањето на границата за бегалците, а несомнено настан кој и даде белег на годината беше „Шарената револуција“- реакција на амнестијата на Иванов
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Настан на годината: „Шарена револуција“
Несомнено, 2016 година ќе остане запаметена по „Шарената револуција“- движењето кое за првпат од независноста ги извади граѓаните на улиците на македонските градови на протест против корупцијата и политичката неодговорност, а во заштита на демократските вредности и слободата. Шарената револуција се обиде да ги постави темелите за една поинаква, нова Македонија. Патот дотаму ќе биде долг.
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Јануари: Оставка на Груевски
Годината започна со оставката на Груевски од премиерската функцијата, на 14 јануари, согласно Договорот од Пржино. По речиси десет години на функцијата, Груевски експресно најави дека нема мирно да се повлече. Во говор пред Унија на жени на ВМРО-ДПМНЕ, на 24 јануари, тој порача дека народот на избори ќе си ја врати одземената власт и „ќе ги избрка на клоци вештачки и насила насадените функционери“
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Февруари: Има-нема избори
Иако првично беше предвидено парламентот да се распушти на 24 февруари и да се одржат предвремени избори на 24 април, одлуката во последен момент беше повлечена, а новиот термин беше 5 јуни. СЈО го обзнани првиот случај под кодно име „Титаник“. Осомничени за кривични дела против изборите и гласањето се екс- министрите Гордана Јанкулоска, Миле Јанакиески, генералниот секретар на владата и други.
Фотографија: MIA
Март: Ескалација на бегалската криза
Македонија и официјално ја затвори границата кон Грција, со што илјадници бегалци останаа заглавени во Идомени. Неколку обиди насилно да се мине границата минаа неуспешно. СЈО продолжува со истрагите и отвори нови случаи, меѓу нив и „Тортура“ за апсењето на Љубе Бошкоски. Претседателот Иванов најавува дека „нема намера да амнестира изборни силеџии“ откако Уставниот суд направи законски измени.
Фотографија: Reuters/S. Nenov
Април: Амнестијата на Иванов
Со еден потег, претседателот Иванов ја предизвика најголемата политичка криза во земјата од независноста, која доведе до жестока осуда од меѓународниот фактор, но и раѓањето на „Шарената револуција“. На 12 април, Иванов ги амнестираше сите политичари против кои се водат постапки. Со тоа предизвика бура од реакции. Веќе следната ноќ, на 13 април, беше демолирана неговата канцеларија во Скопје.
Во услови на секојдневни протести на „шарените“ ни делумното повлекување на амнестијата од страна на Иванов не донесе смирување на состојбата. Германија го испрати специјалниот пратеник Јоханес Хајндл. Груевски најавува дека сам ќе оди на изборите на 5 јуни, опозицијата бара тие да се одложат за наесен. Расчистен бегалскиот камп во Идомени. Одбележана една година од кумановските настани.
Фотографија: picture alliance/CTK/Horazny/Sterba
Јуни: Масовни протести и соцреализам
Протестите на „Шарената револуција“ земаа голем замав и покрај тоа што на 6. јуни Иванов целосно ја повлече амнестијата. Паралелни контра-протести и на здружението ГДОМ. Оставка на Ставрески од здравствени причини. Во јавноста протекоа уметнички слики во духот на социјалистичкиот реализам од новото седиште на ВМРО-ДПМНЕ.
Фотографија: Nova TV
Јули: Пржино 2
По долги преговори на четирите најголеми политички партии со посредство на ЕУ и САД се роди „Пржино 2“. Поставени се нови услови за организирање предвремени избори, меѓу нив- измени во Изборниот Законик, враќање на опозицијата во парламентот и влез на технички министри во владата. ЕУ блокираше средства од ИПА фондовите. По неуспешниот пуч во Турција, протести на приврзаници на Ердоган и во Скопје.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Август: Смртоносни поплави
Катаклизмична ноќ во Стајковци и други села во околината на Скопје однесе 21 човечки живот. Десетици луѓе беа повредени, а стотици останаа без кров над главата. Никој не презеде одговорност за катастрофата, иако експертите подолго време предупредуваа од погубната политика која практично ги остави граѓаните без заштита од налети на природата.
Фотографија: picture-alliance/dpa/G. Licovski
Септември: Серија земјотреси и 25-годишникот со бајпас
Серија силни земјотреси ги исплашија граѓаните на Скопје и околните градови и ги вратија страшните спомени на 1963 година. Немаше многу славје ни по повод 25-та годишнина на независноста на која некои аналитичари оценија дека Македонија е 25-годишник со бајпас. СЈО продолжи со отворање нови случаи од кои исплива и „Трезор“, околу набавката на опрема за прислушкување во МВР.
Фотографија: picture-alliance/dpa/M. Gambarini
Октомври: „Случајот Спасов“ и драмата во УБК
Распишани изборите на 11 декември. Обидот на обвинителите на СЈО да влезат во просториите на УБК и да ја испитаат опремата за прислушкување заврши со жестоки блокади и очекување на помош од експерт на „Ериксон“. Скандалот со заменикот-министер Диме Спасов уште еднаш го отвори прашањето за политичката (не)одговорност. Младите фудбалери ја израдуваа нацијата со пласманот на Европското првенство.
Фотографија: MIA
Ноември: Трамп и Македонија
Додека светот беше во шок поради победата на Доналд Трамп на изборите во САД, во Македонија наголемо течеше изборната кампања. Вестите за улогата на велешките „спамери“ во победата на Трамп го засенија и новиот Извештај „за напредокот“ на Европската Комисија. Најголемо внимание, сепак, привлекуваа информациите за најбарани профили на работници во Германија.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Декември: Сите победија на изборите
Гласањето мина мирно, но резултатите отворија повеќе дилеми, одошто дадоа одговори за можниот излез од длабоката политичка криза. „Прогласот“ на Груевски и прегласувањето во Теарце фрлија уште една дамка на процесот. Молкот од меѓународната заедница укажува дека никој не го знае решението. Очекувањата се дека кризната 2016 ќе има свое продолжение и во 2017 година.
Фотографија: Reuters/S. Nenov
13 фотографии1 | 13
Во таа халуцинантна замена на тези проблемот не лежи во односот кон другиот, т.е. Албанците, туку неспремноста да се убвиди длабоката ерозија на квалитетот на своето, т.е. на Македонците. Во таа квалификативна споредба на квалитетот, помалку станува збор за „каквоќата” на Албанците, а повеќе за цементираната кора на учмаеност на македонската елита. Во тој однос, бизарното не е во условувањата на Албанците со критериумите „да има вредности, да биде интелектуалец / паметен, ја сака Македонија” туку во комичната бизарност на нивниот сопствен стандард во селекцијата на подобноста на другите.
Колку за илустрација: доколку ги иземеме Албанците како квалификатив, колку Македонци сметаат дека Жерновски има „вредности”, дека е квалитетен кадар прифатен од Македонците како таков, па затоа може да се смета како повикан за да дава квалификативи за „вредноста” на било кој друг? Бидејќи, барем од призма на Албанците, оние ликови-Албанци кои тој ги смета за подобни, секако од старт не се сметаат за такви од голем број Албанци, па ниту Македонци. Во таа констатација, негативниот опис на другиот не се базира врз замислената оценка за оценуваниот, туку врз негативната перцепција за оценувачот. Во квалификативниот однос за интелектуално/паметниот профил на проектираниот подобен Албанец, проблемот не лежи во недостатокот на интелектуална подобност на кандидатите, туку во интелектуалната и морална скромност на квалификативната комисија во која еден Заев, Стојанчо или Шилегов се сметаат за повикани да даваат цертификати за било чиј, албански или македонски, интелектуализам. Во оценката за квалитетот на љубовта кон Македонија, оценката на македонската комисија се базира врз претпоставената сомнителна љубов на Албанците кон сопствената земја. Но во ушите на Албанците таа патриотска условеност е одамна озбилно предизвикана – ако не и потсмешливо отфрлена – токму поради љубовните изјави на Пендаровски, флерт-насмевките на Мицкоски и клечењата на Заев со Борисов. Можеме да ги вклучиме и тврдењата на Каракачанов за поведенијата на македонските лидери во Софија, но ценам дека е сосема доволно за утврдување на очигледното лицемерие, без потреба за фрлање екстра дози сол врз отворени рани. Таа прелесно стекната убеденост дека квантитетот е доволен за владеење и квалификација на другите денеска е партиска рака стегната околу вратот на македонскиот квалитет. Во таквите несреќни споредби Албанците автоматски ја препознаваат комедијата на апсурдот, додека Македонците би требало да ја увидат сопствената трагедија на Радоје Домановиќ.
На прв поглед, се чини неминовна бруталната оценка дека со топ-тан одбивниот однос на СДСМ и ВМРО кон Албанците тие само ја потврдуваат жалната, најниска точка на заеднички именител содржан во фамозната квалитативна квалификација на Гордана Јанкулоска „говедо да е, Македонец е”. Одбивноста на македонските партии кон албански кандидат е само про-форма негативна за Албанците како изблик на нелагодност и страв од пореметување на излитената рутина. Но во секој поглед, таа е сепак далеку понавредлива и далеку поописна за моменталната тешка и неблагодарна состојба на „Македонците како граѓани и гласачи. И посебно за младата, образована и прогресивна класа принудена да живурка вон стегите на двете водечки партии. Таа не толку мала класа на самоприфатено партиско аутсајдерство, за разлика од Албанците, сеуште не успева да излезе од наметнатата хипнотична, магична квадратура на кругот помеѓу Бела Палата и Бихачка. За воља на вистината, ниту водствата на новите албански партија не стекнаа барем трошка храброст и не се ни обидоа да солидарно им отстапат подиум и микрофон за кршење на обрачот во кој се наоѓаат.
Лицата на македонската политика
Ниту предвремените парламентарни избори не донесоа нови лица на македонската политичка сцена. Излезот од политичката криза останува неизесен. Таа сега се заканува да прерасне во меѓуетничка криза.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Ѓорге Иванов- претседател на државата
Иванов е на средината на својот втор мандат. Некогаш почитуваниот професор на Правниот факултет во политиката често е предмет на остри критики, а и самиот е извор на бројни контроверзи. Ќе остане запаметен по амнестијата за сите политичари против кои се водеа постапки, по што избувнаа масовни протести. Во јуни 2016 година, по силен домашен и меѓународен притисок, Иванов ја повлече аболицијата.
Фотографија: picture-alliance/AA/M. Sulooca
Христијан Мицкоски- ВМРО-ДПМНЕ
По катастрофалниот пораз на локалните избори, Мицкоски го замени дотогаш неприкосновениот Никола Груевски на чело на ВМРО-ДПМНЕ. Огненото крштевање Мицкоски го имаше на антивладиниот митинг одржан на 2 јуни во Скопје. Оттаму порача дека нема да поддржи промена на Уставот заради промена на името на државата и побара предвремени парламентарни избори заедно со претседателските следната година.
Фотографија: Petr Stojanovski
Зоран Заев - СДСМ
Скандалот со прислушувањето го издигна Заев во водач на фронтот против власта. Долги години мина во сенка на Бранко Црвенковски во СДСМ, кој го аболираше за „случајот Глобал“, а Заев му се одолжи со времено „греење“ на партиската фотелја. Од 2005 е градоначалник на Струмица, а во мај 2013 беше избран за претседател на СДСМ.На чело на Владата застана во мај 2017 година.
Фотографија: DW/K. Ozimec
Али Ахмети- ДУИ
Ахмети во 2002 година ја замени воената униформа на ОНА со интегративниот „костум“ во ДУИ. Со исклучок на периодот од 2006 до 2008 година, неговата партија е постојан придружник во сите македонски влади. Ниту скандалот со прислушкувањето не го убеди да ја раскине коалицијата со Груевски. Во меѓувреме. под силен внатрепартиски притисок, го смени ставот.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Мендух Тачи - ДПА
Иако формално, тој и неговата партија се во опозиција од 2008 година, прислушуваните разговори и начинот на делување на ДПА укажуваат дека Тачи е во постојан дослух со врвот на ВМРО-ДПМНЕ. Долги години во сенка на Арбен Џафери, по неговата смрт во 2012 целосно ја презеде партијата. Од медиумите и опозициските политичари во земјата ја доби титулата „војвода“ поради наводната блискост со ВМРО-ДПМНЕ.
Фотографија: MIA
Здравко Савески- Левица
Докторот на политички науки веќе со години е активен во политиката, не само како член на Президиумот на Левица, туку и како синдикалец и активист за човекови и социјални права. Во политичкото „СиВи“ запишано му е и едно апсење и повеќемесечен домашен притвор под обвинение за учество во толпа. Неговата партија- Левица остана надвор од парламентот.
Фотографија: DW/K. Delimitov
Андреј Жерновски- ЛДП
Иако формално ја напушти лидерската позицијата во Либерал-демократската партија за да им се посвети на општинските задачи, се очекува градоначалникот на скопската општина Центар високо да котира на опозициските листи на парламентарните избори. Со победата во Центар, на изборите кои беа повеќе пати повторувани, доби шанса да стане симбол на движењето против власта.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Африм Гаши- Беса
Гаши е висок функционер и еден од иницијаторите за формирањето на Беса- партија која претендира да го урне „дуополот“ на ДУИ и ДПА кај албанската етничка заедница. Партискиот лидер Билал Касими веќе најави дека целта на партијата е да стане водечка кај Албанците, но и да иницира промена на Уставот за редефинирање на државата. Тој ги отфрла шпекулациите дека Беса се финансира од Турција.
Фотографија: Katerina Blazevska
Љубчо Георгиевски - ВМРО-НП
Поранешниот премиер и лидер на ВМРО-ДПМНЕ на политичката сцена е активен единствено во пресрет на избори. Неговата ВМРО-Народна партија долго соработуваше со опозицијата и беше критична кон власта, но во пресрет на вонредните парламентарни избори одново ја актуелизираше можноста за соработка со некогашните сопартијци од ДПМНЕ. По изборите остана вон парламентот.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Ивон Величковски - Либерална партија
Претседателот на Либералната партија се обидува да игра меѓу „два огна“ позиционирајќи ја својата партија како алтернатива и на власта и на опозицијата. Остар критичар на власта, но и на пазарењата меѓу четирите водечки партии. Бараше опозициски договор за изолација на ВМРО-ДПМНЕ по изборите, но наиде на молк. На изборите оствари незначителен резултат.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Зијадин Села - Движење за реформи во ДПА
Специјалистот по интерна медицина го предводи Движењето за реформи во ДПА откако се одвои од матичната Демократска партија на Албанците и расчисти со некогашниот партиски соработник Мендух Тачи. По изборите стана клучен играч за формирање на ново владино мнозинство. Локалните избори ќе дадат одговор на прашањето дали Села и натаму ќе може да управува со Струга како градоначалник.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Љубе Бошкоски- Обединети за Македонија
По излегувањето од затвор, Бошкоски не е многу активен на политичката сцена. Првите месеци ги мина во изолација, а неговата Обединети за Македонија не се прослави на предвремените избори. По изборите повторно, речиси целосно се повлече и ретко се појавува во јавноста.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
12 фотографии1 | 12
Според досега кажаното, оценката е дека политичкиот квантитет е кај Македонците, додека политичкиот квалитет кај Албанците. Да беше само тоа вистина. Но не е. Таквиот впечаток може да се однесува и да се смета за легитимен и точен единствено во однос на политичките партии на Македонците –конкретно СДСМ и ВМРО - но ниту приближно кон Македонците сами. Критериумот на црвливиот, буѓосан квалитет на македонската партиска понуда никако и по ниеден критериум не се пренесува и упте помалку однесува кон севкупната интелектуална, политичка, економска, културна понуда на македонскиот етникум. И тоа можам да го потврдам од прва рака. Во овој миг, во било кој час, спремен сум да изнесам барем 4-5 имиња на Македонци кои се подготвени и квалификувани да бидат успешни, одговорни и сериозни кандидати за премиери. Но тие секако нема да бидат реализирани како такви. Од една страна, поради одбивноста на партиите на Македонците да прифатат имиња надвор од послушничката просечност на ергелата, од друга – тие засигурно никогаш не би прифатиле да бидат искористени од ДУИ. Искуствата од минатото ми наложуваат да за нивно добро, ни по која цена не ги именувам јавно, свесен за последиците по нив од вкрстениот оган на дефамација и карактерно убиство на кое ќе бидат изложени. Ерго, Македонците немаат проблем со избор на квалитетни кадри поради нивен недостаток, туку поради забранетата слобода да бираат надвор од хипнотичната двотактност на нивните две политички партии. Заслепени од маалската самобендисаност и моделирани според зависта да бидат ДУИ наместо БДИ, новите албански партии ја пропуштија можноста да капитализираат преку кооптирање на македонскиот квалитет со кој би го зајакнале сопствениот изборен и морален квантитет. Пропусти за кои чинам сосема наскоро ќе зажалат. На хоризонтот на албанската политичка сцена во Македонија и онака веќе се наѕираат нови струења кои повторно ќе ја растресат албанската партократија и темелно ја разнишаат македонската двоглава коруптопартија. Не сум убеден, туку знам, дека тие струења ќе бидат долго очекуваниот кислород во белите дробови на младата македонска алтернативна понуда.