Медиумите денеска јавуваат за нови судири меѓу мигрантите и грчката полиција на границата кон Турција. Во грчките села долж границата пак се шири немир. Сега во регионот патролираат и припадници на Националната гарда.
Фотографија: DW
Реклама
Нешто по 23 часот во едно мало селце непосредно пред турско-грчката граница е многу мирно и покрај пролетта што се навестува сѐуште многу ладно. Пред единственото кафуле што уште работи се собираат повеќе мажи во униформа. Сите изгледаат уморни и нервозни. „Што ли нѐ чека пак вечерва”, се прашува едниот. „Се надевам ќе биде мирно”, вели другиот и се потсетува на неодамнешнс случка кога еден од нив бил повреден со нож. „Ајде да одиме“, вели трет и сите се качуваат во своите џипови.
Мажите на возраст од 40 до 50 години се во патрола. Припаѓаат на „Баталјонот на националните гардисти”, еден вид граѓанска војска која официјално е организирана, тренирана и ангажирана од страна на грчката армија и оттаму нема допирна точка со самопрогласена граѓанска параполиција.
„Актуелно сме во патрола и бараме бегалци и мигранти кои нелегално ја преминале границата кон Грција“, појаснува Димитрис (заб. на ред.: името е сменето). А, што се случува кога ќе откриете некои од нив, ги прашувам јас? „Ги лишиме од слобода и ја информираме веднаш полицијата која потоа си ги презема сите натамошни мерки“. Дали се употребува и оружје? „Вообичаено носиме и оружје. Но, со оглед на тоа дека сега немаме официјален налог од војската патролираме невооружани“, вели Димитрис, но потоа признава дека „за краен случај“ секогаш има оружје со себе.
Фотографија: DW
Цивили со воена опрема
Во меѓувреме стасавме на нашата прва дестинација. Напуштена зграда, неколку километри оддалечена од селото. Џиповите со фаровите го осветлуваат објектот и ноќта ја прават саде ден. Најдоцна сега мора сите кои таму одат на спиење , да се веќе разбудени. Но, се испоставува дека во објектот нема никој. Неколку празни конзерви и изгорени дрвца сведочат дека изминатите денови тука престојувале повеќе луѓе.
Зградата која со години стои празна е омилено попатно место за бегалци и мигранти, кои и покрај големото присуство на полиција и војска успеваат да ја прејдат границата. „Од каде знаат за ваквите згради”, прашувам јас. "Имаат обелржани рути на своите мобилни телефони. Уште еден доказ дека сѐ е организирано од Ердоган”, вели Јоргос (заб. на ред.: името е сменето). „Не ли може зад тоа да се крие добро организиран криумчар на луѓе“, прашувам јас. Завладува молк.
Националните гардисти се официјален составен дел од грчката војска и во денешната форма ги има уште ид 1982 година. Ги има во многу погранични региони на Грција, како на копното, така и на островите. Нивната главна задача е да придонесуваат за одбрана на земјата и да ја поддржуваат војската во исполнувањето на нејзините задачи. За во крајна нужда да може и навистина да преземат мерки, тие секија недела имаат тренинг од војската. Притоа најчесто вржбаат пукање. Оружјето им го става на располагање војската, а го чуваат во своите домашни простории. Оружјето и муницијата редовно се контролирани од војниците. „Да го кажам поедносравно, ние сме цивили со воена опрема кои постојано и стојат на располагање на војската“, објаснува Димитрис. Тоа не важи само во случај на закана од војна како на пример за време на кризата во 1996 година. Националните гардисти може да бидат користени и при елементарни непогоди, кско поплави или пожари. Но, и во тој случај мора да добијат наредба од врховниот командант на војската.
Шест бегалци, шест судбини
Десетици илјади лица од конфликтните региони бегаат кон ЕУ. Една од рутите оди преку Турција, Грција, Македонија, Србија, па се до Унгарија. Нашите репортери се сретнаа со шестмина бегалци во текот на таа балканска рута.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Мохамед од Сирија
Наставникот по англиски јазик е Курд и во Гевгелија се најде бегајќи од војната во Сирија. Тука, на станицата сака да се регистрира и потоа со воз или такси да продолжи кон Србија. Тој знае што сака и прашува: „Дали во Германија може да се работи на англиски јазик?“
Фотографија: Nemanja Rujevic
Заман од Мароко
Овој насмеан човек четири години живеел без документи во Атина. „Таму полицајците се вистински расисти“, вели тој. Поради тоа му се придружи на бранот бегалци. Иако во неговата земја не се војува, тој сака да оди во Германија - таму да бара „чесна работа со цел да живее чесен живот“.
Фотографија: Nemanja Rujevic
Ахмад од Ирак
„Нашата земја има голем проблем со „Исламска држава“. Колат кого фатат“, мирно раскажува овој 17-годишник. Тој дојде преку Бугарија, каде вели дека полицајците го тепале и го ограбиле. Во Белград спие под ведро небо и чека воз кон север. „Сакаме во Германија, таму може да се живее во мир.“
Фотографија: Nemanja Rujevic
Мохамад од Авганистан
Таткото на две деца се одмора во еден импровизиран центар за помош на бегалците во Белград. Како и сите други, и тој на криумчарите им платил да го префрлат од Турција во Грција. „Бродот се преврте. Целото семејство беше во вода еден час, додека Турците не не’ спасија.“ Мохамад е среќен што се живи и здрави.
Фотографија: Nemanja Rujevic
Милад од Сирија
„Секој во Сирија знае дека Асад убива недолжни луѓе“, вели 27-годишниот експерт за компјутери. Во стара фабрика за тули на крајот од Суботица, чека некој Пакистанец кој ќе ја поткупи граничната полиција и за 4.500 евра Милад и неговите родители ќе ги префрли во Германија. „Сакаме во Франкфурт, таму имам роднини.“
Фотографија: Nemanja Rujevic
Фалат од Авганистан
На едноставен англиски овој 25-годишник објасни за состојбата во својата татковина: „Лоша ситуација, секој ден војна“. И тој е во фабриката и ги чека шверцерите. Целото патување го чини 5.000 евра. Ограда во Унгарија? „Нема проблем - ние секако ќе одиме во Германија. Тоа е добра земја, која ги прифаќа бегалците.“
Фотографија: Nemanja Rujevic
6 фотографии1 | 6
„Си ги штитиме имотите“
Во моментот за националните гардисти од северен Еврос каде од минатата недела се одвива новата бегалска драма, нема официјална наредба. Тоа значи дека војската за сега не побарала поддршка од цивилните сили на турско-грчката граница.
Бидејќи нивната помош не е потребна, заклучено е за сега да патролираат по селата за да ги заштитуваат. „Тоа е главното”, вели Димитрис. „Мене ми е важно да го заштитам мојот имот. Затоа се нафатив на ова.”
На нашиот втор стоп во близина на мала убава црквичка дознавам повеќе детали. Се тврди дека бегалците и мигрантите често зад себе оставаат хаос и деструкција, па дури и дека подметнуваат пожари. „Мора да си го штитиме имотот. Но, секако тоа го правиме и од национална гордост“, дополнува Георг. „Ова е наша татковина, наши села се”. Тоа е и еден од предусловите за кандидатите на гардисти: може да бидат примени само на местото на кое живеат.
Сега е веќе 2 часот по полноќ и ние се враќаме во селото. Мирно е. Нема бегалци, нема инциденти. Само чувството кај националните гардисти дека селото е заштитено.
Чекањето раѓа гнев
Состојбата на македонско-грчката граница е повторно на работ на ескалација. Гневот расте меѓу стотиците мигранти кои не можат да ја минат границата кон Македонија. Сагата на бегалците низ објективот на Диего Куполо
Фотографија: DW/D. Cupolo
Заглавени во Идомени
Клекнати зад македонскиот граничен камен, пакистанските браќа Хасан и Мохамед Сегир, се обидуваат да запалат оган со ќесе за ѓубре. Тие се заглавени во импровизираниот бегалски камп во Идомени, Грција, откако Македонија, Србија и Словенија одлучија да престанат да прифаќаат мигранти од „неконфликтни“ зони на 18 ноември.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Надвор на студот
Иако Лекари без граници (МСФ) подигнаа големи шатори со греење за згрижување на околу 2.000 луѓе, многумина останаа надвор. „Повеќе од 1.000 луѓе дневно спијат надвор на температури од околу 6 степени Целзиусови“, вели Антонис Ригас, координатор на МСФ. „Побаравме од државата уште еден пункт каде би можеле да го зголемиме капацитетот, но не ни одговорија“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Без поддршка
Марокански тинејџер чека повторно отворање на границата за сите- сценарио кое според Ригас е малку веројатно. „Бараме од државата да ни испрати најмалку тројца претставници за менаџирање на кампот“, вели тој. „Невладините организации управуваат со кампот, но не е задача на МСФ да ја презема улогата на владата“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Поделба според националност
Во моментов, неколку илјади Сиријци, Ирачани и Авганистанци преминуваат кон Македонија секојдневно, фрустрирајќи ги оние кои остануваат. „Не сакаме да одиме во Европа илегално, туку легално“, вели Шиамал Раби, 32-годишен продавач од Бангладеш. „Ние сме луѓе и имаме човекови права. Доколку три народи можат да одат, можеме и ние“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Тензии меѓу барателите на азил
Тешките околности носат гнев, а тепачките стануваат секојдневие во Идомени. Раџ, Непалец кој не сакаше да ни го каже презимето, вели дека Иранец го удрил при кавга во засолништето. Лекарите во петокот мораа да им помогнат на двајца северно-африканци кои имаа рани од нож. И при распределбата на храна редовно доаѓа до пресметки.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Протестите стануваат насилни
Минатата недела, заглавените мигранти си ги зашиваа усните и започнаа штрајк со глад, но мирните протести траеја кусо и беа проследени со судири со македонската полиција. „Луѓето се многу гневни“, вели Фатини Келекцоглу, координатор во Идомени. „Некои со недели не виделе туш. А некои преку ден пијат и алкохол“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
„Вонредна состојба“
„Во 30 минути минуваме од мир во хаос и обратно“, вели Александрос Вулгарис, тим лидер на УНХЦР во Идомени. „Не можеме да планираме. Ова е вонредна состојба, па само се обидуваме луѓето да бидат безбедни“. Вулгарис вели дека ги убедува бегалците да одат во Атина, каде можат да се сместат во засолништето на Олимпискиот стадион.
Фотографија: DW/D. Cupolo
„Сакаат да одиме во војна“
Рами Алтахари, 22-годишен студент од Јемен, на телефонот ни ја покажува неговата разурната населба во Санаа. Тој патува со уште 11 други Јеменци кои биле принудувани да и се придружат на Хуту милицијата. „Тие сакаат да одиме во војна, но ние нема да се бориме“, вели тој. „Саудијците ќе не убијат, па ќе чекаме тука додека не ја отворат границата“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Ново Кале
Членови на грчкиот работнички синдикат во саботата донесоа прва помош. „Ова ќе стане ново Кале доколку не реагираме брзо“, вели Никитас Канакис, претседател на грчкиот огранок на Светските лекари. „Тука нема доволно сместувалишта за сите и се плашам дека луѓето ќе се обидат да најдат нови рути преку зимата. Знаете дека шверцерите можат да бидат многу креативни“.
Фотографија: DW/D. Cupolo
Кој е планот Б?
Македонија ја заврши трикилометарската ограда во близина на Идомени во неделата. „Луѓе од целиот свет се тука за да им помогнат на овие луѓе, освен грчката држава“, вели Канакис. „Се плашиме дека границата би можела наскоро да биде целосно затворена. Дури и да ги пренесеме сите луѓе во Атина, што потоа? Има ли план Б?“
