Закани за убиства, депоа со оружје, цртани свастики - има ли десно-екстремистички мрежи и во германската полиција? Неодамна откриени чет групи во полицијата во Северна Рајна Вестфалија ги потврдува сомнежите.
Реклама
Сторителот се нарекува „офицер на СС". Се алудира на страшните аспекти од германската историја. Таквиот ранг во силите на националсоцијалистичка Германија стои зад убиството на милиони европски Евреи, зад терор и смрт. Сега во 2020 година германската кабаретистка Идил Бајдар добила закана за смрт потпишана од еден самопрогласен таков офицер.
Бајдар е успешна кабаретистка, која го третира секојдневниот расизам против доселеници и со тоа забавува милиони Германци, но и ги наведува да размислат.
Случајот не само што вознемирува, туку и политички е релевантен. Трагата насторителот води директно во германската полиција. Писмото со закани против Идил Бајдар содржи приватни информации до кои се дошло преку компјутер на полицијата во сојузната покраина Хесен.
Закана за убиство со линк до компјутер на полицијата
Бајдар од весник дознала за ‘шпионирањето’. „Чудно ми е што ниту еден полицаец не се јави. Никој не рече: ја имаме ситуацијата под контрола, не се грижете, ние ве штитиме. Се чувствувам препуштена сама на себе, изгледа дека полицијата е рамнодушна за заканата врз мене”, вели таа во интервју за „Тагесцајтунг”.
Бајдар не е прв таков случај. Повеќе политичарки на Левицата од 2018 добиваат слични закани по електронска пошта. И нивните податоци биле повлечени преку компјутери на полицијата од Хесен. Во меѓувреме обвинителството покренало истрага.
Првиот човек на полицијата во Хесен, Удо Минх, во вторникот си поднесе оставка. Министерот за внатрешни работи на покраината, Петер Бојт, е под притисок. Смета дека е возможно да има десничарска мрежа во рамки на полицијата. „Очекувам од полицијата во Хесен дека ќе преземе сѐ за да ги сузбие таквите сомнежи”, изјави Бојт на пресконференција и најави вклучување на специјални истражители.
Случувањата предизвикаа дебата во цела Германија: дали има структурен расизам во полицијата? И има ли десноекстремни мрежи кои ја поткопуваат државата? За синдикатот на полицијата одговорот е јасен: „Во германската полиција немаме структурен расизам”, вели заменикот претседател Јерг Радек во разговор за ДВ. Ако имало појава на расистички или десничарски случки, тоа биле само индивидуални случаи “и тука мора да се истражува со средства на правната држава”. Радек и неговиот синдикат наидуваат на широка поддршка во политиката за таквиот став. Но, и во Германија расте притисокот врз безбедносните сили меѓу другото и заради протестите во САД против расистички мотивирано насилство од полицијата.
Десно-екстремен полицаец собрал 50000 парчиња муниција
Листата на вознемирувачки настани е долга. Во најголемата сојузна покраина Северна Рајна Вестфалија неодамна беа суспендирани 29 полицајки и полицајци бидејќи во десноекстремистичка чет група споделувале фотографии од Хитлер и насилни фантазии против бегалци. Во Северна Германија полицаец формирал чет десноекстремистичка група. Таму се водат т.н. „Листи на непријатели” со илјадници имиња на политичари, новинари и активисти.
При еден претрес полицијата нашла пушки, гранати и 50000 парчиња муниција. Дел од групата според информации на основачот биле и многу други полицајци и војници.
Освен тоа, постојано има цртани свастики и анти-исламски пароли на полициските академии во Берлин и Бранденбург. Во спектакуларни криминални случаи од минатите децении полицијата постојано паѓаше в очи со еднострана истрага во која жртвите со миграциска позадина самите биле осомничени, наместо да се истражува во сите насоки.
Протести против колонијализмот и расизмот
Антирасистичките протести по смртта на Афроамериканецот Џорџ Флојд го подгреаја конфликтот околу колонијализмот. Во Европа и САД се оштетуваат, уништуваат и отстрануваат споменици.
Во изминатите години имаше повеќе конфликти околу статуата на Едвард Колстон во Бристол. Сега демонстрантите го извадија споменикот од неговиот постамент и го фрлија во пристаништето. Колстон работел за Кралско-африканската компанија, која поробувала 5000 луѓе годишно. Подоцна влегол во историјата како филантроп поради неговите донации за училишта и болници.
Активисти го обвинуваат иницијаторот на извидничкото движење Роберт Баден-Пауел за расизам, хомофобија и восхитување со Адолф Хитлер. Неговата статуа се наоѓаше во Браунси, во јужна Англија. По уништувањето на првите споменици во текот на антирасистичките протести, локалната власт во знак на претпазливост самата ја отстрани статуата на Баден-Пауелс.
Фотографија: picture-alliance/dpa/A. Matthews
Леополд Втори и белгискиот колонијален режим
Во Белгија има многу статуи на кралот Леополд Втори. Монархот кој владеел со земјата од 1865 до 1909 година, во Конго создал брутален колонијален режим, кој важи за еден од најнасилните во историјата. Повеќе статуи на Леополд Втори беа испрскани со боја. Оваа, во предградието на Антверпен, Екерен, беше транспортирана во музејскиот магацин од страна на властите.
Фотографија: Reuters/ATV
Кристофер Колумбо – помеѓу почит и презир
И во САД се разгоре судир околу спомениците на контроверзни личности. Гневот на демонстрантите е насочен, меѓу другото, против Кристофер Колумбо. Оваа статуа на морепловецот во Бостон, остана без глава. Домородците во северна Америка го отфрлаат оддавањето чест на Колумбо, поради тоа што велат дека неговите експедиции овозможиле колонизација на континентот и геноцид на индигените народи.
Фотографија: Reuters/B. Snyder
Контроверзно сеќавање: Статуа на Колумбо во Чиле
Колумбо за некои е една од најзначајните личности во светската историја, за многу луѓе во Латинска Америка, меѓутоа, неговото име се поврзува со почеток на ера на страдања. Од аспект на индигените народи, шпанскиот колонијализам е темно поглавје во нивната историја. И во Латинска Америка во минатото се уништувани и оштетувани статуи на Колумбо.
Фотографија: picture-alliance/dpa/B. Boensch
Џеферсон Дејвис во визир на демонстрантите
Џеферсон Дејвис бил претседател на Конфедеративните држави на Америка и еден од водечките политичари во Граѓанската војна. Статуата на Дејвис сега е испрскана со боја и откорната. Ненси Пелоси, спикер на Претставничкиот дом во САД, пледира за отстранување на статуите на претставниците на Конфедеративните држави. Овие луѓе застапувале „свирепост и варварство“, изјави демократката Пелоси.
Фотографија: Getty Images/C. Somodevilla
Роберт Ли ја подели Америка
И оваа статуа на Роберт Ли, генерал на конфедеративната армија во американската граѓанска војна, би требало да биде отстранета. Во Ричмонд, во американската сојузна држава Вирџинија, споменикот ќе биде отстранет по налог на гувернерот Ралф Нортам. Многу Афроамериканци во статуите на политичарите и војниците од Конфедеративните држави на Америка гледаат симболи на угнетување и ропство.
Фотографија: picture-alliance/AP Photo/S. Helber
7 фотографии1 | 7
Најпознат пример е серијата убиства од самопрогласеното „Национал-социјалистичко подземје”. Десноекстремистичката терористичка група меѓу 2000 и 2007 убила девет бизнисмени со миграциска позадина и една полицајка. Но, властите во истрагата се насочија пред сѐ на самите фамилии на жртвите. Убиствата не беа сопрени од полицијата, уку од самоубиството на двајца членови во 2011 година.
Потфрлањето на полицијата и тајните служби доведе до формирање безброј парламентарни истражни комисии.
На крајот дури и конзервативните политичари зборуваа дека државата потфрлила. Политиката и полицијата ветија дека ќе се поправат. Но, од тогаш изгледа малку се променило. Граѓански активисти со години критикуваат дека секојдневната дискриминација на „People of Color” во Германија не се сфаќа сериозно.„Особено кога станува збор задржавни институции, таму и натаму владее многу тесна интерпретација на расизмот”, вели Тахир Дела од Иницијативата на црномурести луѓе во Германија. "Расист е само оној кој се декларира за таков; институциите не препознаваат дека има вткаен расизам”.
Недостиг од студии
Во Германија има недостиг од релевантни цифри за структурата и распространетоста на расистички ставови во рамки на полицијата. Министерот за внатрешни работи Хорст Зехофер одби студија за т.н. расно профилирање, односно контрола на лица врз оснива на бојата на кожата. И тоа иако Европскиот совет ја препорача за Германија.
Тоа било грешка, критикува Тајир Дела во разговор со ДВ. „Расистички мотивирано насилство од полицијата може да доведе до смртни случаи. Тоа важи за САД и за Германија, и покрај сите разлики во двете земји. Да не се расветлат институционалните приблеми не води до подобрување”.
Рафаел Бер, кој е експерт за полиција, во гостински прилог во магазинот „Шпигел” се жали за погрешен однос на германските безбедносни структури со проблематичната тема и зборува за опасно негирање од страна на полицијата. "Според моите набљудувања, исправните стануваат потивки, а неисправните погласни. Тие повеќе имаат храброст да кажат нешта кои порано можеби ќе ги правеле само во тајност. Го забележуваме тоа и за време на студиите, коментарите се побезобразни, доминантни и поригидни.”
Најголема закана за безбедноста
Тоа се поклопува со сознанијата на внатрешната тајна служба во Германија, Сојузната служба за заштита на Уставниот поредок. На 9 јули министерот за внатрешни Зехофер го претстави Извештајот за 2019 година.
Тој зборуваше за голем пораст на антисемитизмот, десничарскиот екстремизам и расизмот ги нарече најголема закана за безбедноста во Германија.
Колку е радикална европската десница?
Бавен економски раст, незадоволство поради политиките на Европската унија и мигрантската криза доведоа до изборен успех на десничарските партии низ цела Европа.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Фрауке Петри, Алтернатива за Германија (АФД)
Лидерот на Алтернатива за Германија, Фрауке Петри изјави дека полицијата може да користи оружје како крајна мерка при спречување на илегално преминување на границата, потенцирајќи дека „таков е законот“. Она што започна како евроскептична партија се претвори во антиестаблишмент и анти-ЕУ политичка сила која на покраинските избори во Германија во март 2016 година освои 25 проценти од гласовите.
Фотографија: Reuters/W. Rattay
Марин Ле Пен, Национален фронт (Франција)
Многумина веруваат дека Брегзит и победата на Доналд Трамп може да бидат стимул за Националниот фронт. Со партијата, која беше формирана во 1972 година, раководи Марин Ле Пен, која во 2011 година го презеде водството од нејзиниот татко Жан-Мари Ле Пен. Национален фронт е националистичка партија која користи популистичка реторика да ги промовира своите анти-имиграциски и анти-ЕУ позиции.
Фотографија: Reuters
Герт Вилдерс, Слободарска партија (Холандија)
Лидерот на холандската Слободарска партија, Герт Вилдерс, е еден од најпроминентните десничарски политичари во Европа. Во декември тој беше осуден затоа што во 2014 година праша толпа граѓани дали сакаат повеќе или помалку Мароканци во земјата, но не му беше изречена казна. Неговата партија се смета за анти-ЕУ и антиисламска и моментално има 15 пратеници во холандскиот парламент.
Фотографија: picture-alliance/dpa/S. Koning
Никос Михалолиакос, Златна зора (Грција)
Никос Михалолиакос е претседател на грчката неофашистичка партија Златна зора. Тој и десетина други членови на партијата во септември 2013 година беа уапсени под обвинение за формирање на криминална организација. Михалолиакос беше ослободен во јули 2015 година. Златна зора освои 18 мандати на парламентарните избори во септември 2016 година. Партијата застапува антиимигрантски ставови.
Фотографија: Angelos Tzortzinis/AFP/Getty Images
Габор Вона, Јобик (Унгарија)
Јобик е унгарска антиимиграциска, популистичка и протекционистичка партија која се стреми да биде дел од следната влада во земјата. Јобик е трета по големина политичка партија во Унгарија и на последните избори освои 20 проценти од гласовите. Партијата бара одржување референдум за членството во ЕУ и се залага за криминализација на „сексуалната девијантност“. Лидер на Јобик е Габор Вона.
Фотографија: picture alliance/dpa
Џими Акесон, Шведски демократи
По изборот на Трамп, лидерот на Шведските демократи Џими Акесон во интервју за шведска телевизија изјави: „Постои движење во Европа и САД кое го предизвикува владеењето на естаблишментот. Тоа очигледно се случува и тука“. Шведските демократи бараат ограничување на имиграцијата, се противат на приклучувањето на Турција во ЕУ и бараат референдум за членството на земјата во ЕУ.
Фотографија: AP
Норберт Хофер, Слободарска партија на Австрија
Норберт Хофер, член на австриската националистичка Слободарска партија, загуби на неодамнешните претседателски избори за само 30.000 гласови, откако беше фаворит во првиот круг на гласање. Поранешниот лидер на Зелената партија освои 50,3 проценти од гласовите, а Хофер осови 49,7%. Слободарската партија се залага за зајакнување на државните граници и ограничување на бенефициите на имигрантите.
Фотографија: Reuters/L. Foeger
Мариан Котлеба, Народна партија – Наша Словачка
Лидерот на крајно десничарската Народна партија – Наша Словачка, Мариан Котлеба, изјави: „Дури и еден имигрант е премногу“. Во друга прилика тој го нарече НАТО „криминална организација“. Оваа партија се залага за напуштање на ЕУ и на Еврозоната. На изборите во март 2015 година партијата освои 8 проценти од гласовите, со што обезбеди 14 мандати во националниот парламент кој брои 150 пратеници.