„Со години развојот беше таков што постојано се покажуваа негативните апсекти и тоа постојано поврзувано со исламот„.

За Сабине Шифер е јасно: известувањето во германските медиуми за Исламот најчесто е нестручно и тенденциозно. Посебно од терористичките напади на 11 сепември 2001, исламот во медиумите беше поврзуван со опасности и насилство, вели медиумскиот педагог од Ерланген која за својата докторска дисертација ги анализираше извештаите за Исламот во германските медиуми. Многу често се рабори со клишеа и стереотипи вели:

„Дали на радиото, на телевизијата, во книгите, па дури и во лескиката или во дневните весници. Постојат одредени клишеа што се наоѓаат секаде. Тие се градеа со текот на годините – од времето кога ајатолахот Хомеини ја презеде власта во Иран во 1979 година. Клишеата се прифатени како вистини и веднаш се шират. Сепак постои разлика меѓу дневниот и неделниот печат иако се интерпретираат во тој контекст, значи во проврзаноста на опасноста и исламот и Коранот, а сето тоа е проблематично„.

Медиумите често известуваат за исламот и во контекстот на интеграцијата на Муслиманите во Германија во која живеат околу 3 милиони Муслимани, повеќето од нив Турци. Притоа, не секогаш се информира со потребната стручност, велат експертите. Така, по убиството за чест на Хатун Сиричи од турско потекло во Берлин, за таквите убиства, принудните бракови или насилството во муслиманските семејства се известуваше со поврзување со исламската религија иако многумина експерти сметаат дека тие имаат врска со културната традиција, но не и со религијата.

Уредникот на европското издание на турскиот весник „Заман„ што излегува во Германија, Махмут Чеби вели:

„Не знам дали старвот се шири свесно или несвесно. Но, едно можам да кажам: се шират слики на страв. Веќе има многумина Турци кои се жалат дека нивните германски соседи ги избегнуваат, турските работници се жалат дека нивните шефови веќе не се однесуваат како порано. И многумина турски бизнисмени се жалат дека имаат повеќе тешкотии со германските фирми од порано, а некои и ги прекинале контактите„.

Меѓутоа, се критикува и известувањето во турските медиуми. Негативни извештаи за Германија или за Гермаците се уште се на дневен ред, тврдат не само германски критичари. Така, неодамна кога германскиот министер за внатршени работи Ото Шили го забрани дневниот весник „Вакит„ зашто беше полн со антисемитски содржини, министерот беше претставен со кукаст крст. Оттаму, вели Махмут Чеби, известувањето мора да го сменат обете страни. Неговиот весник „Заман„ често се обидува да известува и за позитивни настани во Германија. Медиумскиот истражувач Јерг Бекер вели дека сличен развој е потребен и кај германските медиуми за да се привлечат да ги читаат, слушаат и гледаат и муслиманските доселеници:

„За жал во стварноста е така. Во различни мас-медиуми и натаму имаме криминализација на странците, дали во дневните весници или на телевизиите. На таа тема има премногу студии, но што може веднаш да се направи против тоа не знам. Но, едно не разбирам: зошто издавачите на весници и новинарите не започнат во денешната криза на купување весници, да ги откријат мигрантите како целна група за себе? Во тој момент автоматски ќе мораат да се сменат и погледот и начинот на пишување„.