Европскиот парламент дебатира за хуманитарната состојба на мигрантите на надворешните граници на Европа. Во меѓувреме, Балканот бележи зголемен број илегални мигранти. Најмногу „илегалци“ имало на македонските граници.
Реклама
Обвинувањето дека токму Хрватска, земја која претседава со ЕУ во моментов, протерува илегално мигранти во соседна Босна, не е ново. Не е вообичаено одделни земји да се ставаат на тапет во текот на една парламентарна дебата во Стразбур. Освен, кога прекршувањето на правото се чини толку евидентно, што за тоа веќе не може да се молчи. Сега токму тоа е случај, негодува Костас Арванитис, пратеник во Европскиот парламент кој доаѓа од редовите на најсилната грчка опозициска партија Сириза, а кој во последните месеци посети повеќе бегалски кампови во Југоисточна Европа и на лице место разговараше со погодените. „Стотици случаи на насилни пушбекс“ во Србија, Хрватска, Романија, Унгарија, Босна и Херцеговина, вели левичарскиот политичар. „Хрватските министри велат дека се тоа лажни вести, но ние со свои очи видовме дека овие луѓе се очајни“, вели Арванитис. Да се тврди спротивното е навреда за европратениците, а освен тоа им оди и на рака на десните екстремисти, нагласува тој.
Во БиХ има стотици незгрижени мигранти
02:08
Темата е многу емоционална. Но, сѐ е можеби и работа на дефиниција. Конзервативните пратеници велат дека недозволувањето влез не е илегално одбивање, туку право на секоја држава да го стори тоа. Сепак, пратениците на Левицата и Зелените се држат до своите обвинувања. Некои од нив бараат „независна меѓународна проверка“ за Хрватска.
Државната секретарка од Хрватска, Николина Брњац, која зборува во име на хрватското претседателство со ЕУ, ги отфрли обвинувањата и оцени дека нема основа за обвинувања дека Хрватска лошо ги третира мигрантите. Хрватската европратеничка Жењана Зовко упати странични удари во насока на Босна и Херцеговина: „Надлежниот босанско-херцеговски министер ги преспа последните две години и дури минатата недела побара помош од Хрватска.“
Голготата на мигрантите во БиХ
Страдањето на бегалците на ридот Вучјак кај Бихаќ очигледно никого не го интересира. Ним, покрај институционална грижа, им недостасуваат и храна, лекови, лекари, струја, тоалети... Меѓу мигрантите има и деца...
Фотографија: DW/D. Planert
Последица на недејствувањето
18 месеци пристисокот постепено растеше за во петокот, на 14 јуни, да дојде до кулминација. Покрај кампот на Меѓународната организација за миграција (ИОМ) во близината на Бихаќ, на една ливада кампуваа 500 лица. ИОМ не ги регистрираше, така што не можеа да добијат ни храна ниту помош. Во попладневните часови пристигнаа полициски автобуси и луѓето беа повикани да се качат во нив.
Фотографија: DW/D. Planert
Транспорт
Во Бихаќ проценуваат дека тука се наоѓаат 6 до 8 илјади мигранти, што е 20 насто од тамошното население. Камповите се премали да ги примат сите и многумина се сместени во напуштени куќи. Исто така, секојдневно се зборува за грабежи. Пред градинка дојде до бодење со нож. Се прошири страв, поттикнат од социјалните мрежи. Автобусите запреа 10 километри надвор од градот на макадамскиот пат.
Фотографија: DW/D. Planert
Доаѓање на Вучјак
Ова место повеќе децении служеше за одложување на градскиот отпад. Преку депонијата е нанесен само слој земја. Населението зборува дека тука сѐ почесто се појавуваат гасови од депонијата, како метан. Границата со ЕУ е оттаму одалечена само 5 километри, а помеѓу има мински полиња. Тука има само смрдеа, 3 шатора и резервоари за питка вода. Нема тоалети, тушеви, струја, како ни болничари.
Фотографија: DW/D. Planert
Абдул Рахим Билал
...го извадија од полициското комбе. Затрепери, врисна од болка и со него веќе не можеше да се разговара. Набрзо потоа лежеше во нечистотијата држејќи ги рацете во пределот на слепото црево. Автобусот тргна. По енергичната реакција, еден полицаец повика итна помош. Ѝ требаше половина час да дојде. Три дена подоцна, според информациите од болницата, Абдул Рахим Билал е отпуштен.
Фотографија: DW/D. Planert
800 луѓе на депонија
За само неколку дена полицијата довезуваше сѐ повеќе мигранти на Вучјак. Ги фаќаше секаде низ градот, во споредни улици, на железнички шини, секаде. Во градот сега можат да се видат само мал број мигранти. Голем дел од населението смета дека ги напуштиле и ЕУ и владата во Сараево. „Моравме самите себе си да си помогнеме“, велат тие.
Фотографија: DW/D. Planert
Леб и супа
Поголемиот дел од овие момчиња доаѓаат од Авганистан, Пакистан и од Сирија. Потоа следат Индија, Египет и Газа. Тука горе, тие од локалниот Црвен крст двапати дневно добиваат леб и супа. Претставниците на ИОМ доаѓаа тука во бела Дачија Дастер. Не сторија ништо.
Фотографија: DW/D. Planert
Црвениот крст се надева на помош
Соработниците од локалниот Црвен крст во Бихаќ велат дека за згрижување на бегалците или за купување санитарни средства не добиваат пари од владата во Сараево или од ИОМ. Поради тоа пред неколку дена упатија повик до граѓаните на Бихаќ со молба да донираат храна.
Фотографија: DW/D. Planert
Воени приказни
Некои од мигрантите од Вучјак се 10 недели на пат кон Европа, а некои дури 3 години. Тие зборуваат за војната во Сирија, терористички напади и полициското самоволие во Пакистан и ракетите испукани во Газа. „Да беше можно да се живее во нашите земји, немаше да бидеме сега тука.“
Фотографија: DW/D. Planert
Повеќе нема сила
Џима Ал Хамид во Сирија бил во еден од затворите на Асад. Тој доаѓа од близината на Идлиб. На пат е веќе 3 години, една година поминал на Лезбос, во кампот Мориа. „Не можам веќе“, вели 26-годишникот. „Сакам само да живеам дома, ништо повеќе. Тука се плашам. Се плашам од полицијата, како и од криминалците тука горе“. Криумчарите бараат 3.000 евра. Тој ги нема.
Фотографија: DW/D. Planert
This ist not a camp…
Тие сакаат да бидат слушнати. Ова е нивниот крик. Поради тоа со себе зедов лист и пенкало. Една госпоѓа од една француска организација за човекови права, го напиша ова наместо нив. Очајнички обид да добијат помош.
Фотографија: DW/D. Planert
Без права
Хасан Али е депортиран на Вучјак, иако ИОМ го регистрираше како мигрант и доби место во кампот „Бира“. Тој вели: „Полицијата ме уапси во градот. Кога им ја покажав својата ИОМ-картичка и им реков дека сум сместен во 'Бира', тие ми рекоа дека ќе ме удрат ако уште еднаш го повторам тоа. А потоа ме донесоа овде. Зошто? Не знам“.
Фотографија: DW/D. Planert
Јадење во нечистотија
Храната на Црвениот крст се состои од две скромни супи дневно. Тука нема струја, тоалети, тушеви, и не постои можност да се испере облеката. Речиси сите имаат проблеми со здравјето, а лекари нема. Болничарите на Црвениот крст велат дека немаат доволно материјал за да се грижат за луѓето.
Фотографија: DW/D. Planert
Дете на отпад
Најмладиот мигрант во кампот има 12 години. Полицијата го пронајде во градот и го доведе на Вучјак. Тој го поседува само она што го има на себе. Стратегијата на „преплавениот“ град Бихаќ е јасна: „Исчезнете од овде“. Винивници за тоа се надлежните во ЕУ и во Сараево.
Фотографија: DW/D. Planert
ЕУ знае сѐ
Европската унија не може да каже дека не знаела ништо. Двајца војници на ЕУФОР беа на Вучјак и видоа сѐ. Тие за тоа ќе го информираат својот главен штаб. Оваа ситуација многу потсетува на војната во БиХ. Бихаќ беше „заштитена зона“ на ОН, но само на хартија. Тогаш тука имаше набљудувачи на ОН, кои не сторија ништо. како и ЕУФОР денес.
Фотографија: DW/D. Planert
14 фотографии1 | 14
Алармот за Грција и натаму вклучен
По вторпат за само еден месец европратениците дебатираа за безнадежната ситуација на бегалците и мигрантите на надворешните граници на Европа. Во текот на претходната дебата, на крајот на јануари во Брисел, стануваше збор речиси исклучиво за мизеријата на грчките острови. И на овој фронт нема услови за исклучување на алармот. Напротив, „ситуацијата е уште повеќе влошена, сега треба да се повлече дури и граница во водата“, се лути пратеникот на Зелените, Дамијан Безелагер. Тој бара од институциите во Брисел поголем ангажман. Европскиот совет и Комисијата не треба да си го префрлаат „црн петко“ од еден на друг, туку треба да дејствуваат, опоменува младиот парламентарец.
Социјалдемократот Норберт Нојзер бара „заедничка конференција на Европската комисија, Грција, Хрватска како претседавач со ЕУ и Обединетите нации“, со цел да се разгледа детално состојбата на грчките острови.
На дебатата во Стразбур не беше присутен токму комесарот за миграциски прашања, Маргаритис Шинас. Веројатно со добра причина: требаше да се сретне со австрискиот канцелар Себастијан Курц и да го увери во потребата од нов европски пакт за миграција.
Во меѓувреме во Грција татни жесток спор околу политиката кон бегалците. Премиерот Мицотакис неодамна го објави својот мастер план за миграција, кој предвидува значително заострување на правото на азил. Треба да се стави крај на „пеколот од Морија“ на островот Лезбос, но треба да се создадат нови, затворени кампови на повеќе острови на источниот Егеј. Локалните политичари, меѓу нив и од владеачката партија, жестоко се противат на упатствата од Атина и не сакаат да предложат земјиште на кое би се граделе нови кампови. Мицотакис на почетокот на неделава се закани дека во таков случај ќе запленува недвижности кои ќе бидат погодни за кампови.
Зголемување на илегално преминување на границите на Балканот
Според наводи на Високиот комесаријат за бегалци, во 2019 година бројот на илегални влезови во Грција преку Турција изнесувал 74.600. Во 2019 година тој број беше 50.500.
Значително зголемување на мигранти кои преку Балканската рута - од Турција, преку Грција и Југоисточна Европа - се движат во насока на север, забележува и германската влада. Во одговорот на пратеничко прашање на Штефан Томае од Либералната партија, се наведува дека германската влада располага со наводи кои потекнуваат од надлежните институции на државите кои се наоѓаат долж Балканската рута.
Според овие податоци, најмногу илегални премини во 2019 година имало на македонските граници - 24.601 (за споредба, на македонските граници во 2018 година се забележани 17. 010 илегални преминувања, а во 2017 година само 3.777). Потоа следува Србија со 17.642 илегални преминувања во 2019 година, па Словенија со 15.450 и Албанија со 10.670. Останатите земји бележат значително помал број илегални преминувања: Босна и Херцеговина - 6.039, Хрватска - 4.075, Црна Гора - 2.709 и Косово - 151.