Во сенка на дебатата за гасоводот „Северен тек 2“ во Балтикот, Владимир Путин и Реџеп Таип Ердоган на другата страна на континентот воспоставуваат нова реалност. Во иднина гасот од Русија под Црното море ќе биде транспортиран во Турција, заобиколувајќи ја Украина, со што таа засилено се изолира.

Тоа не е новина, имајќи предвид дека преку гасоводот „Син тек“, кој исто така минува по дното на Црното море, турскиот пазар се снабдува со руски гас уште од 2003 година. Но „Туркстрим“, новиот гасовод, не само што има речиси двојно поголем капацитет, туку е и политички амбициониран. Една делница од гасоводот продолжува кон Бугарија, а оттаму кон Србија, Унгарија и Република Српска во БиХ. И Атина и Скопје имаат интерес да се приклучат. Со оглед на нивната изолираност и краткорочно погледнато, поврзувањето со „Туркстрим“ за земјите од регионот може да биде погодно. Но со тоа Анкара и Москва добиваат пристап во дел од енергетската безбедност на кршливите мали држави на Југоисточна Европа. Тоа не е смирувачка перспектива за ЕУ. Нејзиното влијание опаѓа, меѓу другото, и поради тоа што перспективата за членство во ЕУ, по ветото на францускиот претседател Макрон за почеток на преговори со Северна Македонија и Албанија, веќе не е веродостојна. Доколку ЕУ, Берлин и Париз не заиграат поактивна улога, и понатаму ќе продолжат да заостануваат во Југоисточна Европа.