Македонците од Берлин и околината, традиционално се среќаваат на големите празници како Велигден, Божик и прославата на патрониот празник на Црковната општина Св. Климент Охридски. Луѓето од првата и втората генерации, иако имаат различни животни патишта, гледишта и цели, ги врзува едно - љубовта кон Македонија. За постарите, Македонија главно остана да биде татковината во која многумина ја гледаат својата старост. За младите кои се целосно интегрирани во Германија, Македонија е земјата на нивните родители, но не и нивна вистинска татковина.
„Некогаш одамна, кога дојдовме во Германија, си мислевме, ќе се вратиме во Македонија. Велевме - таму ни е дома! Сега, по толку години тука, чувството е сменето и јас велам: дома ни е тука и таму. Значи, можам да кажам дека и во Германија си сум дома“, вели Петруна, која речиси четири децении живее во Берлин и која не крие дека староста, како и многу Македонци си ја гледа и во Германија и во Македонија.
„Кога ме прашувате вака ќе кажам: корените ни се таму, во Македонија, гранките ни се нашите деца, кои се тука во Германија. А, ние, ние сме среде - стеблата! Затоа и велам, кога ќе заминам на оној свет, сакам пепелта од авион да ја растурат во воздух меѓу Германија и Македонија“, емотивно ја објаснува ситуацијата во која се чувствува Петруна, дополнувајќи дека сиве овие години настојувала нејзините деца да не ги заборават корените, но и да ги почитуваат вредностите и традициите на оваа држава која е сега нивен заеднички дом. А, за високата политика, Унијата и Македонија таа вели:
„Па, Македонија е во Европа, а и Европа е во Македонија. Има толку странски компании, фирми кои таму работат. Членството е формално и ќе се случи, зашто светот е еден и е се' потесен и подостапен“.

Староста во Македонија!

И Стојмир е „староседелец“„ во Германија. Тука е повеќе од 40 години. Вели дека споредено со времето кога тука стасал, многу работи се сменети. Дошол по работа, во потрага по егзистенција. Неговите деца, пак, за среќа тука ги имаа сите услови да се образоваат, да застанат на сопствени нозе. Вели, многу е врзан за Македонија. Се' уште го има македонското државјанство. Сега е пензионер !
„Децата живи и здрави да се, си имаат свои семејства, свои патишта. Јас и сега како пензионер поминувам неколку месеци во Македонија каде имам куќа, а остатокот од годинава, тука каде имам земја и одгледувам коњи. Тоа ми е пензионерскиот живот. А за Македонија, сметам дека е најважно да влеземе во НАТО. Земјата да се развива и да оди напред, луѓето подобро да живеат. Кога стандардите ќе се подобрат, тогаш Европската унија ќе биде таа која ќе сака Македонија да биде нејзина членка“, коментира Стојмир.
„И јас сум многу години тука во Германија. Но, кога ќе споредам како беше пред триесеттина години и како е сега, морам да кажам дека е - потешко! Има многу луѓе кои и сега тука доаѓаат барајќи подобар живот, а се' помалку работа. Мојата генерација е речиси пред пензија. Животот е убав кога се има егзистенција и семејство. Живеам со сопругата и синот. Но, еден ден кога ќе бидеме без обврски, во пензија и кога синот ќе се удоми, планираме со жената летото да си го минуваме во Македонија, а зимато тука во Берлин. Во Македонија се прават напори да се подобри животот, така што сум оптимист дека ќе се успее и за 5 до 7 години земјата ќе стане дел од Унијата“, вели Благоја.

Младите целосно интегрирани

„Можам да кажам дека татковината ја гледам повеќе тука, зашто тука сум роден, тука пораснав, тука учам, но не сум заборавил од каде ми се корените. Тоа е многу важно. Не сум некој голем и огнен приврзаник на политиката во Македонија, но следам што се случува. Секако дека се добри напорите земјата да влезе во ЕУ, да се реши проблемот со Грција околу името и пред се' да се создаде подобар живот за луѓето, што пак значи пред се' перспектива и работни места за младите. Зашто за мене како и за многу млади луѓе, се' едно дали се со мигрантски корени или не, најважно е да се стекнеме со добро образование, кое е услов и за добра работа . Поточно, секому е добро кога работи, кога самостојно заработува и кога е задоволен. Мојата иднина јас ја гледам тука, во Германија, иако преку лето се чувствувам прекрасно во татковината на моите родители – Македонија. Млад сум и со добро друштво, секаде е убаво, зарем не?“, смета Влатко.
Билјана е вработена во една транспортна фирма. Пораснала во Германија. Вели „се‘ уште е сингл“ и живеачката и својата иднина ја гледа тука. До пред некоја година со родителите секое лето го минувала во Македонија. Сега, живее и работи сама, а во текот на деновите на одморот сака да види и други делови од светот.
„ Политиката ме интересира, како германската и европската, исто толку и македонската. Следам што се случува со Македонија. Доколку продолжи грчката блокада со динамика каква што ја имаше во изминативе две децении, членството на Македонија во ЕУ во недоглед ќе се одолговлечи. Ова значи дека луѓето во Македонија од мојата генерација, меѓу 25 и 30 години, навистина нема да имаат шанса да ги почувствуваат добрите страни, просперитетот, социјалната грижа на државата, слободите, кои треба да станат дел од реалноста кога Македонија ќе биде членка наУнијата“, кажува Билјана, која не би се вратила да живее во Македонија иако нејзините родители планираат староста да ја минат таму.
„Тоа им е желба! И би рекла повеќе - нереален сон. Зашто кога ќе се стари - ќе им треба грижа, а кој ќе ја преземе таа обврска во Македонија, кога и јас и сестрите живееме во Германија? Но, ги оставаме уште малку да посонуваат, па еден ден кога семејството ќе се прошири со внуци, мислам дека ќе бидат пореални“, вели низ насмевка Билјана.
Гордана е економист, дете на Македонци од првата генерација доселеници во Германија. Тука е родена, тука студирала, основала семејство со Германец со кого се познава од гимназиската клупа, родила две деца.
„Иако ја сакам Македонија и секогаш кога можам користам прилика таму да престојувам, искрено не ја чувствувам за моја татковина. Би рекла со речникот на германските политичари – тука сум добро интегрирана и се чувствувам супер! Сигурно дека не ги заборавив македонскиот јазик кој го пренесувам и на моите деца, како и сите обичаи кои сум ги наследила од родителите. Жал ми е меѓутоа што Македонија од сите републики во поранешна Југославија, остана некако најназад. Гледајте, во Хрватска имаше војна и веќе е во ЕУ. Србија исто војуваше и со Босна и со Косово, па и таа е на европскиот пат. Македонија беше кротка, беше мирна - и останува и натаму блокирана од Грција и Европа. И капак на сето ова е сиромаштијата, невработеноста, протестите на младите против политиката која се води во образованието и незадоволството на обичните луѓе, кои навистина заслужиле поголема грижа од политичарите во земјата, кои според мојот впечаток, водат сметка само за сопствените интереси, независно дали се од власта или од опозицијата“, коментира за ДВ Билјана!