За него тоа е напредок: Хајко Мас (51, СПД) од министерството за правда се префрла во дипломатијата. Како министер за правда, Мас предизвика многу дебати, но и критики, со законот против омразата на интернет. Во Аусвертигес Амт може да си ја поврати популарноста- а некои веќе го гледаат како можен кандидат на СПД за канцелар.

Олаф Шолц (59, СПД) не размислуваше многу дали ја прифати понудата да биде министер за финансии, ниту пак дали да го продолжи мотото на претходникот Волфганг Шојбле. И досегашниот градоначалник на Хамбург сака да ја осигура „црната нула“, и да не создава нови долгови. Тоа е наведено и во коалицискиот договор, но не им се допаѓа на сите во СПД.

Поранешниот генерален секретар на СПД Хубертис Хајл, 45, ќе биде нов министер за труд и социјала. Со тоа тој добива едно огромно министерство, кое има буџет од преку 100 милијарди евра, и со тоа е сектор со убедливо најмногу трошоци

И без силна поддршка во парламентарната група може да се стигне далеку: Франциска Гифи (39, СПД), досегашна градоначалничка на берлинската населба Нојколн, ќе биде министерка за семејства. Гифи важи за приврзаник на редот и поредокот. На тој начин успеа да ја доведе во ред и проблематичната населба Нојколн. Важи за конзервативка.

Таа има министерско искуство, но на покраинско ниво. Во Северна-Рајна Вестфалија Свења Шулце (49, СПД) до 2017 година го предводеше министерството за развој. Сега ќе ја наследи Барбара Хендрикс во министерството за животна средина.

Катарина Барли (49, СПД), е актуелна министерка за семејства, а во иднина ќе раководи со правда. Ресорот го презема од партискиот колега Хајко Мас. Во последниот период Барли се залагаше за зајакнување на правата на жените. Нејзиниот став беше дека е потребна полова рамноправност во сите министерства.

Долги години Ангела Меркел можеше да се потпре на својот човек од доверба Петер Алтмајер (59, ЦДУ) како шеф на нејзиниот кабинет. Сега тој го презема министерството за економија и енергија. Откако го загубија министерството за финансии, овој ресор е извонредно значаен за бизнис-крилото во ЦДУ.

И Хелге Браун (45, ЦДУ) е еден од оние кои важат за луѓе од доверба на Меркел. Досега беше државен министер кај канцеларката, а во иднина ќе биде шеф на нејзиниот кабинет како наследник на Петер Алтмајер. По професија медицинско лице, тој ќе треба да води сметка дека на Меркел сѐ и оди како подмачкано.

Урсула фон дер Лајен (59, ЦДУ) се најде под голем притисок поради лошата вооруженост и подготвеност на трупите. Таа важи за една од најблиските соработнички на Меркел, а многумина веруваат дека се подготвува за генерален секретар на НАТО. Со оглед дека таа функција ќе се испразни дури за две години, најмалку уште толку ќе остане министер за одбрана.

Јулија Клокнер (45, ЦДУ) доаѓа од Рајнланд Фалц, од германскиот југозапад, покраина позната по земјоделството и производството на вино. Таа е долго присутна во Берлин и блиска до канцеларката. Во новата влада ќе го предводи министерството за земјоделство, каде две години беше парламентарна државна секретарка.

Јенс Шпан (37, ЦДУ) ќе биде министер за здравство. Тој доаѓа од силната покраинска организација на Северна Рајна Вестфалија и важи за критичар на Меркел. Во странските медиуми веќе го гледаат и како можен наследник на канцеларката.

Со Ања Карлишек (46, ЦДУ) Меркел именуваше министерка за образование, со убедливо најмало искуство. Дипломираната продавачка во септември, по вторпат едноподруго беше избрана за пратеничка, а од јануари 2017 година е координатор на пратеничката група на ЦДУ во парламентот.

Традиционално германската влада нема министерство за култура, а за овој ресор се грижи министерката за култура во кабинетот на канцеларката. Ополномоштеничка за култура и медиуми досега беше Моника Гритерс (56, ЦДУ), а тоа така ќе остане и во иднина. Гритерс во културата гледа „мост за изградба на разнолико општество“.

Хорст Зехофер (68, ЦСУ), од 2008 досега беше премиер на Баварија, а во иднина ќе го предводи министерството за внатрешни работи. Тврд застапник за воведување горна граница за прием на бегалците, Зехофер ќе има далеку поголеми овластувања од неговиот претходник Томас де Мезиер.

Андреас Шојер (43, ЦСУ) досега беше генерален секретар на неговата партија. Но, тој веќе има искуство во сојузната политика. До 2013 година беше парламентарен државен секретар во министерството за сообраќај, а сега го презема целото министерство кон кое се приклучува и ресорот дигитален развој.

Ниту еден друг министер освен министерот за надворешни работи не патува толку многу како министерот за развој. Герд Милер (62, ЦСУ), и понатаму ќе го минува времето во посета на различните култури и климатски зони ширум светот. Битка против причините за иселување преку развојна помош, останува негова главна задача.

Повеќе од пет месеци мораше Ангела Меркел (63, ЦДУ) да чека, но сега е веќе сигурно дека по четврти пат ќе ја предводи владата. Доколку сѐ оди според планот, со тоа ќе го израмни рекордот на нејзиниот политички ментор Хелмут Кол.

Конрад Аденауер беше прв германски повоен канцелар. Во текот на неговиот мандат тогаш младата Сојузна Република Германија стана суверена држава. Во надворешната политика јавно се деклрарираше кон Западот. Неговиот стил на владеење беше авторитарен. Аденауер беше Рајнлендер, па оттука и заложбата Бон да стане главен град. Сепак, не беше многу заинтересиран за карневалската традиција на регионот.

Во 1963 година, ЦДУ инсистираше од функцијата канцелар да се повлече, тогаш веќе 87-годишниот Аденауер. Ерхард беше прогласен за негов наследник. Тој стекна популарност како министер за економија, промовирајќи го социјалното пазарно стопанство. Познат е како „татко“ на германското стопанско чудо. Ретко можеше да се види без цигара. Поднесе оставка во 1966 година.

Кицингер ја формираше првата голема коалиција во Германија меѓу ЦДУ и СПД. На таа влада и појде од рака да го разбуди заспаното стопанство. По усвојувањето на законите за вонредна состојба, со што на државата и беа доделени посебни права, младите луѓе излегоа на улиците. Со тоа беше родено студентското движење. Кицингер беше спорен политичар поради своето минато во текот на националсоцијализмот.

Општествените промени донесоа и политички промени: Вили Брант стана првиот социјалдемократски канцелар на Германија. Славен поради својот гест кога клекна пред Споменикот на јунаците на Варшавското гето и побара прочка за злосторствата на нацизмот. Со тоа испрати сигнал за помирување. Успеа да ги подобри односите и со земјите од Источниот блок. Во 1971 година ја доби Нобеловата награда за мир.

Шмит стана канцелар по оставката на неговиот партиски пријател Вили Брант. Светската економска рецесија беше главна грижа на неговата влада. Шмит владееше разумно и ефикасно. Покажа цврста рака во борбата против теророт на левичарско-екстремистичката Фракција на Црвената армија (РАФ). Откако и беше изгласана недоверба на неговата влада поднесе оставка.

Беше канцелар 16 години, што е рекорд. Хелмут Кол важеше за истраен политичар и непоколеблив, но без голем порив за реформи. Нему му се припишува голема историска заслуга: обединувањето на двете Германии и обновата на источна Германија. Но, тој не е само канцелар на обединувањето. Кол се залагаше и за заеднички раст на Европа.

По четири канцеларски мандати на Кол, на чело на владата дојде Герхард Шредер. Тој стана прв канцелар на црвено-зелена влада. Во текот на неговиот мандат Бундесверот за првпат учествуваше во странска воена интервенција на НАТО. Неговата Агенда 2010 беше голем испит за партијата. Многу луѓе протестираа низ земјата поради кратењето на социјалните давачки.

Во 2005 година, Меркел стана првата жена канцелар на Германија. Во изминатите 12 години со успех ги пребродуваше сите големи домашни, европски и светски кризи. Владее прагматично. После нуклеарната хаварија во Фукушима, експресно ја смени домашната енергетска политика. Пред изборите во септември 2017, одеднаш одлучи да поддржи склучување на истополни бракови.