Турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган престојува во неколкудневна посета на Германија. Таа ја поларизира како германската јавност, така и турската заедница во Германија.
Реклама
„Се радувам на посетатата на Ердоган. Многу го ценам нашиот претседател.“ Озлем Календер работи во една продавница за слатки во берлинската населба Кројцберг и вака ги изразува своите чувства за актуелната посета на турскиот претседател на Германија.
Озлем Календер има 30 години и е родена во Германија. Таа смета дека Ердоган е „многу корисен за Турција“. Секоја година таа патува во Турција и таму гледа „како новите улици, паркови и болници сѐ повеќе ја модернизираат земјата“. Таа очекува Ердоган да стори нешто и за Турците кои живеат во Германија. „Има многу кои не нѐ прифаќаат. Тој треба да им раскаже што сме направиле за Германија. Треба да покаже дека стои зад нас“.
Пријател или непријател?
Посетата е главна тема меѓу Турците кои живеат во Кројцберг. Една жена вели оти е „сосема нормално“ Ердоган да ја посети Германија како претседател на држава. Таа живее во Германија 30 години: Не го поддржувам Ердоган, но не сум ни против него“, вели. И додава дека секој шеф на држава има свои доблести и маани. „Го критикувам притисокот кој Ердоган го врши врз медиумите како и неговите конзервативни ставови. Но, неговото исправено држење наспроти светот- тоа ми се допаѓа.“
Претседателските и парламентарните избори во Турција покажаа дека во Германија, Ердоган има многу сонародници кои го поддржуваат. 65 насто од 1,4 милиони Турци со право на глас кои живеат во Германија гласаа за Ердоган, а нешто помалку од 56 отсто за владејачката партија АКП. Според наводите на Институтот за туркологија на Универзитетот Дуизбург-Есен, гласовите на Турците во Германија сочинуваат 2,5 насто од сите кои гласаа на изборите во Турција.
Сосема нормална посета?
Поларизацијата меѓу следбениците и противниците на Ердоган ја подели турската заедница во Германија. 35-годишниот Адем Орта кој живее во Германија 19 години, тоа добро го знае. Тој работи во една продавница за хамбургери во Кројцберг и е противник на Ердоган. Вели дека следбениците на Ердоган во него гледаат непријател.
Инџи Ојку Јенер Родербург, која предава на Институтот за туркологија на Универзитетот Дуизбург- Есен, смета оти таквата поларизација е нешто нормално. Поделба секогаш имало, вели, само сега јасно се гледа- меѓу останатото и затоа што многу луѓе денес отворено можат да кажат кого го поддржуваат, или дали се Алевити или Курди.
Многу покани- малку одговори
Поларзацијата може да се мери и по тоа колку лица кои се повикани на државниот банкет во чест на Ердоган одбија да дојдат. На пример, Хусеин Мат, претседател на Алевитската заедница во Германија: „Поканата од господинот Штајнмајер многу ни значи, но учеството на тој банкет би значело прифаќање на неправдите на Ердоган и легитимирање на неговите постапки“, изјави Мат за ДВ. Тој смета дека „не е правилно“ да се организра свечен банкет во чест на Ердоган кога се знае оти во Турција нема напредок на планот на човекови права, како и за правата на Курдите и на Алевитите.
Исто така, ни канцеларката Ангела Меркел нема да има време за вечера со Ердоган. Од круговите на Сојузната претседателска канцеларија во понеделникот беше кажано дека канцеларката нема да присуствува на државниот банкет. Претходно, неколку опозициски политичари го откажаа своето учество во знак на протест против политиката на Ердоган.
Патот на Турција кон авторитарност
Преминот на Турција кон авторитарност е во тек веќе 10 години. Но, по неуспешниот воен пуч во 2016 година, претседателот Ердоган и АКП ја забрзаа консолидацијата на власта.
Фотографија: picture-alliance/dpa/O.Weiken
Јули 2007: Абдула Ѓул станува прв исламистички претседател
По повеќегодишни реформи на пазарната економија, транзицијата на Турција полека почнува да оди наназад. Кандидатурата на исламистот Абдула Ѓул за претседател во 2007 сигнализира напуштање на секуларистичката политика и ги затегнува односите меѓу АКП и армијата. Сепак, со широка поддршка на исламистите и либералите, Ѓул е избран за претседател, а АКП победува на парламентарните избори.
Фотографија: A.Kisbenede/AFP/GettyImages
Септември 2010: Уставни реформи
Тогашниот премиер Реџеп Таип Ердоган предлага уставни измени за зголемена контрола над правосудството и армијата, овозможувајќи и на владата да бира судии и високи воени офицери. Амандманот, комбиниран со мерки за заштита на децата и засилување на правото на жалба, е одобрен со големо мнозинство на референдум.
Фотографија: picture-alliance/dpa/A. Tumer
Мај 2013: Ерупција на незадоволство во Гези Парк
Насобраниот гнев на младите луѓе кон Ердоган, Ѓул и исламистичката АКП достигнува точка на вриење во мај 2013. Насилното полициско расчистување на мал собир за заштита на Гези Парк предизвикува масовни анти-владини протести. Најмалку 11 луѓе загинаа, а повеќе од 8.000 се повредени, пред демонстрациите да згаснат еден месец подоцна.
Фотографија: picture-alliance/abaca
Јули 2015: Офанзива против Курдите
Нестабилното примирје меѓу турската влада и курдската бунтовничка ПКК се распаѓа поради тензиите кои ги создава војната во Сирија. Воените сили ги продолжуваат операциите во југоисточниот дел на Турција против Курдите. На почетокот на 2016, групација на ПКК ја презема одговорноста за два бомбашки напади во Анкара во кои гинат речиси 80 луѓе.
Фотографија: picture-alliance/abaca/M. Coban
Јули 2016: Неуспешен воен пуч
Воен удар против владата до темел ја потресува Турција и накусо ја претвора земјата во воена зона. Околу 260 цивили ги загубија животите во ноќните судири со армијата во пет големи градови. Ердоган ги повикува своите поддржувачи на отпор, и веќе следното утро војници се во заседа на илјадници цивили на мостот Босфор, каде и се предаваат.
Фотографија: picture-alliance/dpa/T.Bozoglu
Јули 2016: Ердоган воведува вонредна состојба
По неуспехот на пучот, Ердоган воведува вонредна состојба. Се апсат десетици илјади луѓе осомничени за учество во пучот, но и политички противници. Меѓу уапсените се воени и судски функционери и избрани претставници на про-курдската ХДП партија. Чистчката подоцна опфаќа и јавни службеници, универзитетски професори и учители.
Фотографија: Reuters/U. Bektas
2016: Задушување на медиумите
Како дел од пресметката на Ердоган со наводните „поддржувачи на тероризмот“, Турција станува една од водечките земји во светот по бројот на уапсени новинари.Владата затвора околу 110 медиуми по пучот и затвора повеќе од 100 новинари, меѓу нив и Германецот со турско потекло Денис Јуџел.
Фотографија: Getty Images/S.Gallup
Април 2017: Ердоган победува на референдум
Ердоган тесно успева да победи на референдумот на кој се гласа за проширување на неговата моќ. Турскиот парламентарен систем практично се напушта во корист на силна егзекутивна власт. Ердоган добива можност да владее до 2029 година. Меѓународните набљудувачи велат дека на гласањето имало неправилности, а медиумската кампања во целост била во корист на кампањата на Ердоган.
Фотографија: Reuters/M. Sezer
Јуни 2018: Нова изборна победа на Ердоган
Ердоган си обезбедува нов петгодишен мандат и огромни извршни надлежности откако убедливо победува на изборите на 24 јуни. Неговата АКП и нивните националистички партнери добиваат убедливо мнозинство во парламентот. Меѓународните набљудувачи го критикуваат гласањето, со оценка дека медиумското покривање и вонредната состојба му дале огромна предност на Ердоган.