Неколку банани овде, неколку јаболка таму - кога се купува често се посега по кесите од пластика. Во просек секој Германец троши 71 кеси од пластика годишно. Меѓутоа за кесата изработена од 100 проценти пластика има алтернативи, кои се поеколошки.

Вообичаените кеси од пластика се состојат речиси сто проценти од полиетилен, кој се произведува од фосилна сурова нафта. Кесата е сѐ друго, но не и еколошка. Потребни се 400 до 500 години додека една кеса биде целосно уништена, смета Комисијата на ЕУ и затоа бара забрана за нив.

Пластична кеса која биолошки се разградува, на пример, се состои 70 проценти од сурова нафта и 30 проценти од обновливи сурови материи. Звучи добро, но ваквите пластични кеси може само делумно да се рециклираат. Освен тоа, одгледувањето на енергетските растенија за нивно производство е скапо.

Постојат и пластични кеси кои се состојат 70 проценти од полиетилен кој може да се рециклира. Нивниот еколошки биланс во споредба со повеќето други типови на кеси за една употреба е подобар. Меѓутоа повеќето пластични кеси во Германија завршуваат во кантите за секаков отпад и воопшто не можат да бидат рециклирани.

Кесите од хартија, од еколошки аспект, не се безусловно подобри од кесите од пластика. Имено, за да бидат произведени се потребни посебно долги и цврсти влакна од целулоза, кои мора да бидат обработени со хемикалии. Еколошкиот биланс се подобрува ако кесата е произведена од хартија која може да се рециклира.

Торбичките од памук, лико или лен се постабилни, можат почесто да се употребуваат и на тој начин ја штитат животната средина. Но за нивното производство, за разлика од кесите од пластика, се потребни повеќе материјал и енергија. Освен тоа, тие се базираат на растенија за чие одгледување се потребни многу вода и ресурси.

Не полоши од торбичките се стабилните кеси за повеќе употреби од полипропилен, полиестер или политерефталат (ПЕТ). Една кеса од полипропилен веќе по три користења е поеколошка од полиетиленските кеси за една употреба.

Еколошки производ е кесата од полиестер, која собрана не е поголема од едно пакетче книжни марамчиња. Таа тежи 30 грама и дури е полесна од многуте кеси за една употреба. И покрај тоа може да издржи тежина до десет килограми.

Во Берлин има две продавници кои нудат неспакувани производи, меѓу нив и состојки за производство на козметички производи и продукти за нега. На интернет има доволно рецепти кои ветуваат миризлива и нежна кожа. Треба само да се почне.

Теоретски козметиката која се меша на таков начин би можела дури и да се јаде. Тоа не значи и дека би била вкусна или хранлива. Но, тоа ја подвлекува природноста на многу тинктури, лосиони и кремови. Пластика нема никаде.

Течни сапуни и средства за чистење, се разбира, не треба да се јадат. Тие и не мирисаат секогаш убаво, но ѝ служат на целта. Всушност, служат на две цели, зашто покрај чистењето, овозможуваат живот без индустриски производи спакувани во пластика.

Слично како за козметичките производи, онлајн има и рецепти за домашна паста за заби. За оние за кои тоа е прекомпликувано, постојат и таблети за чистење заби, кои мирисаат на ментол и кои се спакувани во хартиени кеси. Чистењето на забите се прави со четки од бамбус.

За нега на телото не е неопходна колекција од пластични шишиња. Сапунот, кој луѓето го користат откако знаат за себе, сѐ уште функционира добро, барем исто толку добро како и гелот за туширање. Во продажба има и шампони и омекнувачи за коса во тврда состојба и без пакувања кои се штетни за животната средина.

Супермаркетите сѐ уште нудат пластични кеси за пакување на овошјето и зеленчукот. А дома, најголемиот дел од кесите завршува на отпад. Притоа, платнени торбички имаат многу повеќе смисла. Тоа го знаеле и нашите баби и прабаби и кога оделе на пазарување си земале платнени торби со себе.

Да се задржиме малку на пластичните кеси. Во Германија тие не се официјално забранети. Сепак, некои продавници во меѓувреме ги исфрлија од употреба ваквите кеси или ги нудат само доколку за нив се плати. Не дека нема алтернативи!

Да се најдат алтернативи за тоалетната хартија е навистина тешко. Но, постојат - на пример од бамбус. Образложението за тоа зошто конвенционалната тоалетна хартија е спакувана во пластика, гласи: „Од хигиенски причини“. Навистина?