Впечатлив момент е кога на Косово ќе се почувствува колку е силен копнежот кон ЕУ: знамето на малата држава, која е независна неполни десет години лесно може да се побрка со знамето на ЕУ. Еврото важи за валута. И кога сега германскиот министер за надворешни работи Зигмар Габриел се сретна со претставници на косовската влада, салата беше преполна со новинари. Тие всушноста сакаа само да знаат: Како Германија може да помогне, малата Република Косово да може да ѝ пристапи на големата ЕУ?

За да дели малку од благосостојбата и конечно да биде безбедна. Необично воодушевување од проектот, кој е тешко потресен во државите во неговото јадро.

Србија, истотака сака да пристапи кон ЕУ. Германија има намера да ја поддржи и Србија на тој пат, и покрај спорниот избор на шефот на владата Александар Вучиќ за нов претседател на државата, што доведе до масовни протести на улиците на Белград и други градови во Србија.

Долг пат

Но Србија и Косово заедно во ЕУ, како би можело тоа? Во Приштина, главниот град на Косово, Габриел на тамошните новинари им одржа речиси еден вид казнено предавање: „Секогаш кога во овој регион ќе се појави проблем, такво е моето чувство, вината за тоа ѝ се префрла на соседна држава“. Стаписаност и молк во салата. Претстои уште долг пат, тоа изгледа јасно.

Германската влада гледа две причини за тоа дека можеби сепак ќе се успее. Земјите од Западниот Балкан би ѝ пристапиле на Унијата по цела редица години, а дотогаш, Германците се надеваат дека ќе биде надмината големата пост-Брегзит криза на ЕУ. А што би била алтернативата, ако на Србите им се затвори вратата пред носот, откако во ЕУ беа примени Хрватите и Словенците? Со право, Габриел предупредува на тоа дека тогаш сите стари демони на национализмот повторно би можеле да станат појаки. Појаки отколку што се веќе  во моментов ( и поради руското мешање).

Враќање во фокусот на Европејците

До можното членство во ЕУ, Германија сака на балканските држави да им помогне со конкретни проекти: во инфраструктурата, во обрзаовниот систем. Уште пред пристигнувањето до прагот на ЕУ, луѓето во овие земји мора да забележат дека им оди многу подобро со помошта од ЕУ, истакна Габриел. Тоа навистина е неопходно, со оглед на често депримирачката економска ситуација, посебно за младите луѓе. Но досегашната помош на ЕУ не беше доволна и не смее да се остане само на усни ветувања, ако Балканот сега повторно засилено се враќа во фокусот на Европејците. А каде може да води тоа кога Европа на потенцијално волните партнери во долг временски период само им дава надеж, ги теши и разочарува, може во моментов да се види во Турција.