Првиот „стоеден“ Дино Чолиќ го купил пред 15 години за време на престој во Берлин. „Го купив од носталгија. Се сетив на денот кога со тетинот, тетката и ние четири деца со 'стојадинот' патувавме на Бјелашница и Јахорина. Тоа ме потсети на некои подобри и посреќни времиња“, вели Дино.

Дино до денес во Германија увезол околу 50 автомобили на Застава. Меѓу нив, најмногу има „стоеден“, кои му биле најдраги од сите југословенски возила, бидејќи, како што вели, се поудобни и поквалитетни од другите.

„Стоеден“ беше популарното име за Застава 101. Неговото производство во фабриката во Крагуевац започна во 1971 година и беше најуспешниот модел на југословенската автоиндустрија. Во текот на 70-те години претставуваше статусен симбол во СФРЈ и до него можеа да дојдат само угледни членови на општеството. Последниот модел беше произведен во 2008 година.

Повеќето свои автомобили Дино им ги продал на жители на некогашната ГДР за кои „стоеден“ има и емотивна вредност. Во поранешна комунистичка Германија биле извезени 10 илјади вакви автомобили, кои и таму претставувале симбол на луксуз и престиж. За тоа сведочи и насловната страница на источногерманскиот автомагазин од 1981 година.

До резервни делови за своите автомобили Дино вели дека доаѓа многу лесно, затоа што за моделите на Застава одговараат и делови на Фиат. Сите неопходни поправки ги врши сам и за тоа, вели, му е потребен само основен алат.

Кога минува со својот автомобил низ Келн, често е на мета на љубителите на стари автомобили. Многумина, вели, претпоставуваат дека се работи за Фиат, па уште поинтересно им е кога дознаваат дека се работи за Застава. Често, додека вози, му свират или мафтаат од соседните автомобили. Дино по тоа знае дека е некој од екс Југославија.

Во Германија не може да се заработи на олдтајмерите на Застава, вели Дино. „Нивната цена, во зависност од состојбата, се движи од 3 до 5 илјади евра“. Иако тоа звучи примамливо, додека го увезете автомобилот, да ги средите сите неопходни документи и да платите давачки, потребни ви се најмалку 1.000 евра, а потоа треба да се плати и транспортот.

Еден од неговите „стојадини“ ќе биде „актер“ на документарен филм на ВДР кој ќе се снима долж автопатот „Братство единство“. Покрај тоа, Дино неретко со некои од своите олдтајмери гостува на балканските забави и на концерти на музичари со потекло од екс Југославија.