Конечно може да се отиде некаде на вечера: рестораните се повторно отворени по повеќе недели пауза. Во Културниот центар Медиаматик во Амстердам гостите можат да јадат во мали „оранжерии“, стаклени куќички, добро заштитени од ветар, временски прилики и коронавирусот кој евентуално може да им го пренесат други посетители. Концептот има добар прием, до крајот на јуни се резервирани сите маси.

Во многу ресторани пак на масите се поставува стаклена преграда, како оваа во „Гага кафе“ во Милано. Гостите при јадењето се заштитени од останатите со вграден плексиглас и од поторот меѓу масите, заради намалување на опасноста од инфекција. Заштитна маска сепак е обврска, барем додека не се јаде.

Посебни правила во време на пандемијата на коронавирус важат и во фризерските салони. Заштитни маски за уста за фризерите и муштериите, и овде мијалниците се одделени со стаклена преграда. Нема веќе кафе додека се чека во салонот, долго задржување е табу. На муштериите ионака им е важно само повторно да имаат добра фризура.

Кој вели дека свадбите во време на корона мора да бидат без гости? Во едно автокино во Диселдорф младенците склопија брак додека гостите ја следеа церемонијата ѕиркајќи преку шофершајбните од нивните автомобили. На крајот на венчавката следеше бучно свирење со автомобилските сирени. Ова беше прва германска свадба во автокино.

Вака би можело да изгледа бирото на иднината: црни обележани простори на подот покажуваат колку можете да им се приближите на колегите, без да го прекршите правилото за дистанца од два метри. Преградите од плексиглас зад мониторите даваат дополнителна заштита. Но, за оваа визија на „футуристичката канцеларија“ од една филијала во Амстердам е потребно пред сё едно - многу простор.

Не само во затворен простор, туку луѓето и надвор во идните месеци мора да држат меѓусебно растојание. На станица на метрото во францускиот град Ница стапалките во кругови покажуваат каде смеат да стојат патниците кои чекаат. Слични примери има низ цел свет. Но, и на ваков начин не може да се спречи турканица при влегувањето.

И во трговските улици во Данска луѓето треба да се движат по определени правила. Исто како и во автомобилскиот сообраќај, во Аалбог важи и за пешаците - секогаш движи се на десната страна. Целта е така да се избегнат премногу блиски средби. Дали тоа навистина функционира, барем на прв поглед, според оваа фотографија, е сомнително.

Во густо населениот Хонгконг, некои луѓе со пресечено пластично шише не само што се погрижуваат за држење физичка дистанца, туку обезбедуваат и целосна заштита на лицето од евентуални капки кои содржат вирус. Мора да се признае, не изгледа баш удобно, но барем е евтин пронајдок.

Држење физичко растојание е едно, избегнување инфекција преку површини е друго. Многу луѓе при влегувањето во лекарски ординации или јавни тоалети затоа ја отвораат вратата со лакт, но постои и нешто подобро. Овој „отворач на врати“ го решава проблемот, барем така тврди производителот.

Една фотографија, една приказна: Ернесто, седумгодишно момченце од Хавана, се испружило на браникот на американски олдтајмер во старото градско јадро на Хавана. Слика која покажува колку всушност стариот град е млад.

Олдтајмер во дневната соба, веднаш до каучот и клавирот. Ваков живот е можен веројатно само во Хавана. Од 2006 година приватните олдтајмери смеат да се користат како такси или минибуси. Тоа им ја има кренато цената толку, што возилата сега се паркираат во дневната соба.

„Ел Команданте“ - Фидел Кастро е присутен насекаде во Хавана. Овој жител на градот, со плакат на кој има слика од револуционерниот водач и диктатор, во 2006 година чека на почеток на граѓански собир. Тоа е годината кога Кастро поради тешка болест се повлече од функцијата.

Во дворовите од старите колонијални вили во Хавана, на улиците или во парковите - жителите на градот се собираат за да одиграат партија шах или домино. Тоа што објектите се нереновирани, за нив не игра улога. Важно е друштвото.

Хавана, љубов моја! Оваа двојка танцува до елката и сликата на револуционерот Че Гевара. Романтична Света Ноќ од 1992 година која во ваков облик е можна само во Куба.

Правејќи репортажа на покривите од Хавана, фотографот Свен Кројцман го откри оперскиот пејач Едвин. На неговата тераса на покривот тој секојдневно го пушта Моцарт и пее. Музичко уживање со кубанскиот Капитол во позадина.

Една граѓанска традиција живее во срцето на кубанскиот социјализам - помпезното славење на 15. роденден на младите Кубанки. „Fiesta de quince“ се одбележува секогаш со задоволство. Низ хаванските улици тогаш се слеваат реки млади Кубанки облечени во розово, со тантели и цвеќиња на рацете и во косата.

Во Хавана ги нарекуваат едноставно камила „el camello“. Камионите преправени во автобуси од 1990-те може да транспортираат до 200 патници. „Иновацијата“ од тоа време во меѓувреме има добиено култен статус, исто како и олдтајмерите.