Дојче Веле: Што за Вас значи Нобеловата награда за мир?

Каилаш Сатиарти: Таа ми дава сила во борбата против држењето на децата во ропство и нивното експлоатирање, бидејќи тоа е најголемо признание кое досега е доделено во областа на бората за правата на децата и посебно во борбата за ставање крај на детскиот труд. Тоа е голема чест и големо признание за гласовите на стотици милиони запоставени деца.

Што Ве поттикна на ангажман против детскиот труд?

Таа тема ме преокупираше уште од детството и ме следеше за време на студиите. И на крајот заклучив дека морам да се ангажирам за децата на кои им е украдено детството. Кога започнав со својот ангажман, не постоеше свест за проблемот на детскиот труд. Немав од кого да научам, ама полека сфатив дека детскиот труд е повреда на основните човекови права, одземање на слободата и на шансите за квалитетна иднина. Ние се фативме во костец со тој проблем и со текот на времето нашата борба започна да наидува на одек.

На какви пречки наидувавте на тој пат?

Детскиот труд е општествено зло, што значи дека мора да се бориме за промена на начинот на размислување на луѓето. Детската работа е противзаконска и злосторство против човештвото. Поради тоа е важно да се обезбеди постоење на соодветни закони и нивна примена во праксата. Тоа е борба против мафијата и организираниот криминал. Тоа отсекогаш била тешка бора. Загубив двајца колеги: еден е ликвидиран, а другиот претепан до смрт. И јас и моето семејство сме напаѓани во повеќе наврати. Не беше лесно. Во меѓувреме сфатив дека мојата работа е предизвик и провокација за оние кои сакаат да ме убијат мене и моите најблиски.

Што уште мора да се стори за да се запре детскиот труд во Индија?

Уште многу. Но како што реков, оваа награда ќе инспирира многу активисти и граѓански здруженија и ќе го привлече вниманието кон оваа борба и на владите и на приватниот сектор. Се надевам дека ова ќе помогне за зголемување на свеста за овој проблем и ќе го зголеми притисокот врз оние кои ги искористуваат децата и профитираат од нивниот труд.

Нобеловата награда за мир ѝ е доделена и на Пакистанката, активистката за човекови права Малала Јусафзаи. Што мислите за фактот дека ова престижно признание го делат еден Индиец и една Пакистанка?

Ја почитувам Малала. Таа е извонредна млада жена. Разговарав со неа по телефон по објавувањето на добитникот на наградата и долго разговаравме за тоа како заедно можеме да се бориме за многу работи, вклучително и за образованието на девојчињата и против детскиот труд. Но, она што е најважно: разговаравме и за тоа како да создадеме атмосфера на мир - и во регионот и во светот.

Ќе го промени ли оваа награда на каков било начин Вашиот начин на работа?

Борбата против детскиот труд ќе продолжи како и досега. Единственото нешто што би можело да биде поинакво е поврзано со фактот дека сум ангажиран во 140 земји под покровителство на мрежата „Глобален марш против детскиот труд“ ( Global March against Child Labor). По оваа награда моите партнерски организации и колеги активисти ширум светот можеби повеќе ќе го бараат моето присуство и моето внимание. Затоа мислам дека само ќе морам повеќе да патувам.