Французинката Александра Обертан е едно од првите лица која на Балканот почна да лобира за начин на живот без отпад. Концептот „Zero-waste“ таа го применува во Црна Гора.
Реклама
Просечен жител на Подгорица произведува околу килограм отпад дневно. Од друга страна, глобално се рециклираат околу 9 отсто од произведената пластика. Последните неколку години во светот почна да заживува начинот на живот кој не се потпира на рециклирање како решение. Тој се вика „живот без отпад“ (“zero-waste”). Французинката Александра Oбертaн, која веќе неколку години живее во Црна Гора, настојува да живее на ваков начин, а во 2015 година учествуваше во основањето на невладината организација „Zero waste Montenegro“. Анѓела и Фјори разговараа со Александра за тоа како изгледа животот без отпад во Црна Гора и што е потребно тој да се усвои.
Французинката Александра Обертан е едно од првите лица која во овој дел од Балканот почна да лобира за начин на живот без отпад. Концептот „Zero-waste“ подразбира избегнување на работи за еднократна употреба, подразбира повторна употреба на предметите, компостирање и рециклирање, така што на крајот не постојат материи кои би завршиле на депонија.
„Животот со нула отпад значи дека сме свесни за донесување секаква одлука за работите кои ги правиме, работите кои ги купуваме. Во називот стои бројката „нула“, која може делува дека е невозможно да се достигне. Треба всушност да се набљудува како филозофија, како цел: како што повеќе да го намалам количеството отпад кое го произведувам“, вели Александра
#DW_BalkanBooster: Можен ли е живот без отпад?
02:16
Во избегнување на пластика за еднократна употреба и на запакувани производи Александра се потпира на неколку сојузници: шише за вода, шолја за кафе за носење. Како и сапуни за коса и тело без амбалажа, четка за заби и стапчиња за уши од бамбус . Средствата за чистење ги прави сама. И, секако, платнени кеси и вреќички за производи на мерење, како на пример овошје и зеленчук,
„Важно е да ја одбиете пластичната кеса. Ако на тоа кажете: „Да, но ми треба пластична ќеса за кантата за отпадоци“, добро, но колку всушност ви се потребни?“ Ако ја намалите количина на отпадот кој го правите, ќе ви требаат само неколку пластични кеси годишно, наместо околу 600 по лице, што е годишен просек за жителите на Црна Гора. Затоа, во продавница кажете : „Не, не сакам пластична кеса!“
Александра нагласува дека не треба сите основи за zero-waste живот да се купуваат повторно, туку да се почне од она што веќе го имате дома.
„Ќе ги користам овие предмети стотици, илјадапати. Ако веќе имате пластична кутија, не ја фрлајте за да купите нова, метална. Искористете ја. Повторната употреба е подобра од купувањето ново“.
Како што вели, секој човек намалува меѓу 30 и 40 отсто од својот отпад благодарејќи на компостирањето. Во својот домашен компост ги става остатоците од кујна, но и искористените производи од бамбус.
„Вратете ги хранливите материи на природата. Ако ги фрлите меѓу стандардниот отпад, ќе завршат на депонија и ќе емитуваат штетни гасови. Поради тоа, само вратете ги на природата“, истакнува Александра.
За своето моментално секојдневие вели дека е околу 80 насто„zero waste“. На сите им советува да не се оптоваруваат со перфекционизам, туку само да почнат да го намалуваат својот отпад малку по малку.
„Мислам дека е важно да се нагласи дека не треба само мал број луѓе да живеат совршен „zero waste“ живот. Сметам оти сите ние би требало да работиме на намалување на отпадот кој го произведуваме со своето темпо. Подобро секој да го намали својот отпад за 50, 80 насто, отколку само неколкумина луѓе да живеат во целост без отпад“.
Најзагадените места во светот
Загадена почва, хемиски отпад, електронски смет: според извештајот на фондацијата Зелен крст, 200 милиони луѓе во светот се директно соочени со загадена животна околина. Каде е најопасно?
Фотографија: Blacksmith Institute
Каде е животот најопасен?
Околу 200 милиони луѓе во светот се директно соочени со загаденост на животната околина. Тешки метали ја загадуваат почвата, хемиски остатоци во воздухот, или токсичен електронски смет во реките. Ова се само неколку примери од извештајот на фондацијата Зелен крст.
Фотографија: picture alliance/JOKER
Депонијата Агбогблоши во Гана
Тони сателитски антени и расипани телевизори се нафрлани во втората по големина депонија на електронски отпад во Западна Африка. Во извештајот оваа депонија е рангирана како едно од најзагадените места во светот. Палењето на жиците, со што се одвојува драгоцениот бакар од пластиката, го прави овој електронски смет особено опасен поради тоа што се ослободува олово во околината.
Фотографија: Blacksmith Institute
Реката Ситарум, Индонезија
Водата во реката Ситарум е околу илјада пати позагадена од вообичаената вода за пиење и содржи огромни количества на алуминиум и железо. Околу 2.000 фабрики ја користат реката како извор на вода и го фрлаат својот индустриски отпад во неа. Реката во истовреме е и извор на живот за милиони луѓе.
Фотографија: Adek Berry/AFP/Getty Images
Индустрискиот центар Џержинск, Русија
Џержинск е еден од најважните центри на руската хемиска индустрија. Меѓу 1930. и 1998. година, околу 300 илјади тони хемиски отпад не биле правилно отстранети. Хемиските супстанци ги загадиле подземните води и воздухот. Просечниот животен век на жените во регионот е 47, а на мажите 42 години.
Фотографија: Blacksmith Institute
Нуклеарната централа Чернобил, Украина
До денес, Чернобил важи за најголемата нуклеарна катастрофа во историјата. На 25 април 1986 година, тестовите во централата доведоа до фатални последици - до денес никој не живее во радиус од 30 километри. Почвата околу централата се‘ уште е загадена и го загрозува производството на храна. Многу луѓе околу Чернобил заболеа од леукемија.
Фотографија: Blacksmith Institute
Преработувачката на кожа во Хазарибах, Бангладеш
Хазарибах има повеќе фабрики за кожа отколку каде било во Бангладеш. Мнозинството од нив користат стари и неефективни методи поради што секојдневно се влеваат 22 илјади литри токсичен отпад во реката Буриганга- најважниот извор на вода за главниот град Дака. Многу луѓе страдаат од болести на кожата и на дишните патишта поради карценогените материјали.
Фотографија: Blacksmith Institute
Рудниците за олово во Кабве, Замбија
Во Кабве, вториот по големина град во Замбија, голем број деца страдаат од зголемено ниво на олово во крвта. Веќе цел век, рудниците за олово во воздухот ослободуваат тешки метали кои паѓаат на почвата во и околу градот.
Фотографија: Blacksmith Institute
Рудниците за злато во Калимантан, Индонезија
Калимантан му припаѓа на индонезискиот дел од островот Борнео и е особено познат по своите златни рудници. За да го прочистат златото многу рудници користат жива, со што се ослободуваат илјадници тони отровни материи во животната околина и во подземните води секоја година.
Околу 5.000 фабрики го исфрлаат својот отпад во реката Матанца-Риачуело. Хемиските производители можат да бидат обвинети за повеќе од една третина од загадувањето на водата. Водата содржи високи концентрации на цинк, олово, бакар, никел и други тешки метали. Во овој регион населението страда од цревни и белодробни заболувања.
Фотографија: Yanina Budkin/World Bank
Делтата на Нигер, Нигерија
Делтата на реката Нигер е густо населен регион во Нигерија и дом за околу 8 проценти од севкупното население. Но регионот е тешко загаден бидејќи нафтата и хидрокарбонатите ја трујат почвата и питката вода. Во просек, секоја година околу 240 илјади барели нафта се излеваат во делтата на Нигер поради несреќи и вооружени напади.
Фотографија: Terry Whalebone
Индустрискиот град Норилск, Русија
Во Норилск, руски индустриски град, околу 500 тони бакар и оксиди на никелот, како и 2 милиони тони оксидати на сулгфурот се испуштаат во воздухот. Загаденоста на воздухот е толку екстремна што просечниот животен век на работниците во фабриките е 10 години понизок од просекот во Русија.