Сточарите редовно ги изведуваат своите овци и кози на пасиштата, иако прашање е што можат животните да најдат во големиот снег? Но, тоа е секојдневие во Кара-Чири на западот на руската федерална република Тува, на самата граница со Монголија.

Танзурун Дарисју има фарма на овци на Кара-Чири. Во нејзиниот живот владее чудна пропорционалност. Како нејзе, така ќе им биде и на нејзините животни - и обратно.

Дарисју има преку стотина животни. Температурата на отворено знае да биде и триесет степени во минус, но за животните нема покрив над глава.

Животните се навикнале на немилосрдното опкружување, меѓу другото и благодарение на извонредно квалитетната волна. Тешко е да се каже дали и ним им е студено, но тоа не е најстудениот регион: понатаму на истокот на Сибир живата се спушта и до минус 70 степени и тамошните места важат за најстудени населени места во целиот свет.

Регионот околу фармата на Танзурун Дарисју тешко може да се опише како разновиден: насекаде околу неа е само снег. Во целиот ридски предел кој се простира на 6.600 квадратни километри живеат едвај 8.000 жители.

Танзурун Дарисју и нејзините соседи се собираат во нејзината јурта, традиционален шатор на монголските номади - „јурт“ на турски значи дом. Иако изградена со дрвени штици и прекриена со ткаенини и кожа, многумина ќе се изненадат колку е јуртата пространа и комфорна. Особено откако печките имаат и оџаци - тоа е нов „изум“ во овие предели.

Номадите имаат и моторни возила, но далеку најдобро превозно средство се санките влечени од двогрба азиска камила. Тоа е извонредно загрозен вид, но ретко кој друг вид е така добро прилагоден: не ѝ пречи ни кога е 30 степени во плус, ниту 30 степени во минус.

Иако во овие студени денови се чини дека мразот и снегот нема никогаш да исчезнат, веќе во април во Кара-Чири температурата би требало да биде над нулата, а среде лето просекот е 38 степени - во плус!