Зелената зелка во Германија назима е класика. Се јаде традиционално со колбаси, особено во северниот дел на земјата. Но, и без колбаси е особено корисна. Содржи антиоксиданси, како витамин Ц, Е и К, како и фолна киселина, калиум, калциум и магнезиум.

Цвеклото е исто така германска зимска класика. Се бере наесен и може да се чува со месеци. Во студените и темни месеци тоа дава боја и витамини. Традиционално се вели дека цвеклото ги зајакнува слабите, ги охрабрува срамежливите и ги усреќува тажните. Некои истражувања дури тврдат дека ја поттикнува и желбата за секс.

Копривата пече, се шири многу бргу и во повеќето градини се корне како плевелот. Но, таа има толку многу хранливи состојки, што кога ја испитале детално, научниците не можеле да веруваат во она што го виделе. Таа содржи двапати до четирипати повеќе железо од спанаќот, повеќе калциум од млекото и тони витамин А, Ц и Е. А, и кога ќе се попари, веќе не е „опасна“ и не пече.

Црешите се еден од најважните видови овошје во Германија. Тие помагаат во спречување на мускулни заболувања и проблеми со крвотокот, го зајакнуваат имунолошкиот систем и ја подобруваат функцијата на мозокот. Студиите покажуваат дека црешата има и мелатонин, хормон кој го регулира циклусот на будност и спиење, поради што е добра против несоница.

Боровинките се вбројуваат во овошјето со највисок процент на антиоксиданси и други хранливи материи, поради што се во врвот на листата на супер храна. Во еден германски град боровинките се посебно во фокусот - во Егезин, во покраината Мекленбург Предна Померанија, кој се нарекува и „град на боровинките“, секоја година се одржува „фестивал на боровинките“ и се избира „кралица на боровинките“.

Бобинките на волчјиот трн (некаде познат и како кучешки трн) содржат повеќе витамин Ц од портокалите или лимоните. За веганците овие плодови се интересни поради високиот процент на витаминот Б12, каков што инаку може да се најде само уште во производите од животинско потекло. Волчјиот трн во Германија важи за типичен специјалитет во регионот на Балтичкото Море.

Како извонредна супер храна постојано се нагласуваат гоџи-бобинките, но во Европа и Азија црните рибизли се овошје кое има исто толку витамини и други состојки важни за здравјето. Притоа, во споредба со гоџи-бобинките, црните рибизли имаат само една седмина од калориите, се разбира само под услов да не се конзумираат во облик на мармалад или ликер.

Дека јаболката се здрави знае секој во Германија. Тие тука се најважното овошје. Секој германски граѓанин во просек јаде по 17 килограми годишно. Јаболката се грицкаат помеѓу оброците зашто имаат малку калории, а полни се со антиоксиданси кои им годат на мозокот, срцето, кожата и коските. Јаболката го намалуваат ризикот од дијабетес тип 2.

Тиквите првично се одгледувале во северна и јужна Америка, но во меѓувреме се распространети во целиот свет и добро успеваат и во Германија. Семките од тиква се извонреден извор на протеини, есенцијални Омега 3 заситени масти и баластни материи, а имаат и голема концентрација на минерали, како магнезиум и цинк.

Лененото семе е богато со хранливи состојки, има многу протеини, баластни материи, витамин Б и минерали. Традиционално германско јадење се компири со урда и ленено масло. Но лененото семе е вкусно и кога ќе се стави во леб или житарки.

Многу луѓе не го сакаат прокељот поради малку горчливиот вкус. Но, желбата за негово конзумирање можеби ќе се зголеми ако се знае дека тој е вистинска хранлива бомба. Само 100 грама прокељ ја покриваат дневната потреба од витамин Ц и К. Зеленчукот е и извонреден извор на железо, содржи фолна киселина и калциум, а наводно помага и за регулација на хормоналниот статус.

Шипинките во Германија ги има на крајот на есента и назима. Тие се полни со витамин Ц и каротиноиди. Чајот од шипинки или мармаладот се многу популарни, но трговците продаваат главно производи од плодови кои се увезени. Во покраината Баден Виртемберг меѓутоа има дури и био-фарма на која се садат шипинки.

Колбасот со кари или каривурст во Берлин и Рурската област е речиси станат составен дел од идентитетот и се сервира често со пржени компирчиња, т.н. „Манта порција“. Германскиот познат пејач Херберт Гринемајер испеа дури и песна за него во рурски дијалект.

Помалку егзотични роднини на колбасот со кари се сендвичите со колбаси на скара,братвурст, по правило пред сендвичарницата се поставени неколку масички за стоење. Ваквите сендвичарници се посебно распространети во Берлин, но и во повеќе поголеми градови, како Келн.

Лепче со риба е некој вид северна варијанта на колбас со кари. Брзо се спрема- меѓу две половинки од лепче се става харинга (на фотографијата) или лосос, гарнирано со кромид и салата. Ова спаѓа во класиката на германската брза храна „за по пат“ и постои од почетокот на масовниот туризам во 1960-те години. Сендвич со риба е посебен заштитен знак на Хамбург - таму неизоставно треба да се проба.

Ваквите прапочетоци на германската култура на сендвичарници и киосци се наоѓаат посебно во Рурската и во Рајнската област. Во опуштена атмосфера, по крајот на работниот ден, луѓето се собираат на муабет, кафе или пиво и мала закуска - сендвич со салама или кашкавал.

Брзо подготвуваното и вкусно јадење од Италија во Германија го почнува својот победоносен поход во 1950-те години, по доаѓањето на првите италијански гастарбајтери и до денес е најомилената придобивка од странските кујни за брза храна. Сеедно дали цела во пицерија или купена како парче за по пат, пицата ужива неподелена омиленост.

Во Берлин почнал да се продава првпат во 1972, а во Ројтлинген во 1969 година, а денес донер кебап спаѓа во најомилените закуски на Германците. Најдоцна од 1990-те години го има низ цела Германија: од класичен со месо, до вегетаријански. Првично донерот настанал веројатно во 19 век во северниот дел од Турција.

Само до пред неколку години, суши беше нешто специјално и можеше да се јаде само во некој јапонски ресторан. Денес суши има и во сите подобро снабдени супермаркети, особено во метрополите. Некогашната тренд храна за многумина вработени луѓе е добредојдена промена и алтернатива за храната од мензите во пладневната пауза за ручек.

Во меѓувреме во Германија постојат сендвичарници и киосци за брза храна за секој вкус, па и за здравствено-свесните и еколошко ориентираните потрошувачи. Културата на сендвичарници е прилагодлива и не се сфаќа веќе само како брза храна. На фотографијата еден маж со сласт загризува во сендвич со ќофте од инсекти, чие „месо“ е произведено од ларви од еден вид бумбар.

Ги имало уште во средниот век, а сега доживуваат ренесанса - хипермодерни подвижни киосци за брза храна на тркала. Во многу германски градови редовно, во одреден ден од неделата, се одржува уличен пазар, на кој се продаваат регионални и интернационални специјалитети од мобилни киосци.