Големиот проект „мобилизација на масите“: Хитлер и прототипот на неговиот „Фолскваген“ (во превод народен автомобил, н.з.) при поставувањето на темелите на фабриката на Фолксваген во близина на Фалерслебен, на 26 мај 1938 година. За конструкторот Фердинанд Порше со тоа почна подемот кон светски бренд.

Армијата имаше предност: за Хитлеровите воени походи Фолксвагенот беше преправен во теренско воено возило. Автомобилот тежок 950 килограми се докажа на фронтот. За време на походот во Русија генералот Мантојфел (напред на фотографијата) со својот тим го вади возилото од кал.

Само 10 години по крајот на Втората светска војна, од фабричката лента во Волфсбург, на 5 август 1955 година, излегува милионитиот примерок на „бубачката“. Автомобилот со „грпка“ станува симбол на германското економско чудо.

Визијата за народно возило, во кое ќе има место за четворица, кое ќе биде сигурно и поволно, потекнува уште од најраните времиња на производството на автомобилот. Во 1960-тите овој сон се остварува за многу семејства. Моделот VW 1200 со подвижен покрив овозможуваше и здив летна свежина.

Не мора да е трактор: „бубачката“ се докажа и во земјоделството. Благодарение на задниот погон возилото се пробива на нивите и со закачениот плуг им ја олеснува тешката работа на земјоделците во 1950-тите.

Крај на една ера: на 1 јули 1974 година во фабриката на Фолксваген во Волфсбург од фабричката лента излезе последната „бубачка“ произведена во Германија. Нејзиниот број: 11.916.519. Производството на Фолксваген продолжува во Мексико и Бразил.

Viva el Vocho! Да живее мексиканската „бубачка“! Во Пуебла автомобилот се произведуваше до 30 јули 2003 година. Вработените во „Фолксваген де Мексико“ кои правеа свадба, на венчање беа возени со челичната „Свадбена бубачка“.

Производството продолжи и во други земји во светот, како Јужноафриканската Република, Белгија, Австралија и Индонезија. Од народното возило за Германците се стигна до возило за сите. Речиси 22 милиони примероци беа произведени и продадени ширум светот. Во многу земји, како на фотографијата во Египет, „бубачката“ се вози сѐ уште.

За носталгичари и фанови: во 1998 година Фолксваген на пазарот ја извади новата „бубачка“ - тип 9Ц. Возилото со ретро-дизајн имаше „грпка“ и фарови како оригиналот на Фердинанд Порше, но цената беше далеку од првичниот модел.

Фолксваген-Бубачка слави свој камбек во Етиопија. Автомеханичарите во оваа африканска земја одушевено ги поправаат и разубавуваат возилата и на тој начин го осигуруваат нивното преживување.

Во главниот град на Етиопија, Адис Абеба, „бубачките“ не се музејски експонати. Тие секојдневно може да се видат на улиците на градот.

Нова „бубачка“ не може да се купи. Производството на малиот автомобил во светот престана во 2003 година, во Германија уште пред 40-тина години. Од фабричките ленти се излезени вкупно околу 20 милиони „бубачки“ ширум светот.

Кога возилото ќе остари, автомеханичарите го расклопуваат на делови и потоа составуваат нов функционален автомобил.

Ишету Кинфе е автомеханичар. Својата „бубачка“ ја вози веќе 19 години. Жали што Германците престанаа со производство, зашто, како што вели, возилото е силно и можело да се купи поволно.

На некои примероци од славните автомобили им нема спас. Тогаш тие завршуваат покрај патот.

И во Етиопија се зголемува бројот на скапите увезени автомобили. „Бубачката“ му пркоси на ваквиот тренд и сѐ уште е уверлива, зашто е со поволна цена и пристапна и за оние кои немаат многу пари.

„Бубачката“ сигурно уште долго нема да падне во заборав. Зашто автомобилот, дури и полн со прашина и во не толку перфектна форма, е и натаму омилен - дури и кај помладите генерации.