Фатима Негрини е родена во 1912 година, две години пред почетокот на Првата светска војна. „Отсекогаш бев јака жена", вели таа денес, три месеци по нејзиниот 108-роденден, во домот за нега Сан Фаустино во Милано. Во април старата дама беше позотивна на тест за Ковид-19, но немала никакви симптоми. Бог веројатно ме има заборавено, вели таа јасно и гласно: „Затоа тогаш не ме зеде кај себе, јас треба да останам овде, иако сум во инвалидска количка!" Вториот нејзин Ковид- тест во мај бил негативен. Фатима Негрини ја пребродила болеста од која досега умреа 38.000 нејзини сонародници. „И на моето семејство му е добро", се радува повеќекратната прабаба. Нејзините три синови се на возраст од 89, 88 и 79 години. Во Милано Фатима со нејзината отпорност се смета за некој вид идол. Весникот „Кориере де ла Сера" известуваше за неа, по што стана позната и омилена во цела земја. „Исто толку позната како и Берлускони", вели Фатима со мала насмевка. Поранешниот италијански премиер Силвио Берлускони исто така се инфицираше со Ковид-19 и ја преброди болеста.

Лекции од „локдаунот"

Италија помина тврд „локдаун". „Беше лошо", се присетува Фатима, чија фамилија не смеелаа да ја посетува. Во меѓувреме мерките се олабавени, луѓето сега смеат слободно да се движат, обврската за носење маска важи само во затворен простор. Надвор маски мора да се носат на фреквентни места само од 18 часот попладне до 6 часот утрото. Во рестораните при влез се мери телесна температура, но не се нотираат имиња и телефонски броеви на гостите. 

Повеќе:

Долготрајни страдања на пациентите со Ковид-19

Коронавирусот во Италија: По кризата следи прашањето - кој е виновен?

Коронавирус во Италија: „Италија буквално гладува“

Солидарност во Италија во време на коронавирус - младите ги крепат старите

Стапката на инфекција во Италија, за разлика од Франција или Шпанија, останува релативно ниска и не расте со толкава брзина како во соседните земји. Бројот на дневно новоинфицирани во средата беше 1851. Болниците не се преоптоварени, на интензивните одделенија има само малубројни пациенти, смртноста од Ковид-19 е сега мала.

На што се должи тоа? Прашањето си го поставуваат многу луѓе во остатокот од Еропа, каде бројките повторно растат. „Во Италија уште не е стигнат втор бран", вели Марија Рита Гисмондо. Директорката на Ковид-лабораторијата на Универзитетската клиника „Сако" во Милано смета дека високиот број смртни случаи од почетокот на пандемијата во март и април на Италијанците им биле добра лекција. „Ни требаше еден месец додека сфативме што се случува и на каков начин се шири вирусот", вели таа за Дојче веле. „Психолошкото влијание е од големо значење. Во првата фаза постоеше паничен страв од инфицирање со Ковис-19. Личните контакти беа тотално прекинати. Сега луѓето се чувствуваат подобро и посигурно, зашто знаат дека ситуацијата може да се контролира." Во меѓувреме, вели вирологот Марија Рита Гисмондо, развиени се подобри методи, повеќе тестови и рутина. Додека во април на Одделението за интензивна нега во Уни-клиниката биле 120 пациенти, сега се само пет.

„Наликуваше на цунами"

Во нивната модерна лабораторија, во која нон-стоп се вршат Ковид-тестови, таа ни раскажува дека луѓето во Милано и регионот Ломбардија продолжуваат да се придржуваат на правилата: носење маска, миење раце, држење физичка дистанца. „Мислам дека Италијанците тоа добро го прават и сериозно ги сфаќаат мерките на претпазливост. Затоа во моментов ситуацијата е релативно добра."

Навистина, во Милано многу од луѓето носат маски, иако тоа не е правило. Речиси нема забави на младинци и студенти во јавноста навечер. Познатиот плоштад по такви собири пред базиликата Сан Лоренцо, го контролира полицијата. И на големиот плоштад пред Миланската катедрала навечер има само мали групички, и таму е присутна полиција.

„Знаеме дека ќе успееме ако се придржуваме на правилата", одговара Ванда Гати од службата за брза помош на прашањето зошто корона-бројките бавно растат, барем во северна Италија. Ванда Гати на почетокот на пандемијата, без прекин, со возилото за брза помош пренесувала Ковид-пациенти во болниците, во долги 12-часовни смени, како волонтер покрај редовната работа како советник за комуникација. „Имавме трауматско доживување, тоа беше како цунами, сега сме повнимателни."

Најголем дел од Италијанците ја научиле лекцијата и сега имаат поголеми обзири кон другите. Ванда Гати се надева дека на Италија ќе ѝ биде ускратен втор бран на пандемијата на коронавирус. Но, истовремено кај неа постои и сомнеж, зашто во јужниот дел од земјата се постапува многу поневнимателно отколку во Ломбардија, каде беа регистрирани половина од сите италијански жртви на коронавирус.

Како постојано предупредување на професорката Гисмондо и на санитарката Гати им служат градските гробишта, недалеку од Универзитетската клинија. Тами, на „парцелата 87", во март и април набрзина се погребувани луѓето чии роднини не можеле да бидат пронајдени или кои поради сопствена болест или обврска за карантин не можеле да организираат погреб. Во долги редици, со идентични бели плочи, тука има 125 гробови. Телата на починатите смеат да бидат преместени дури по две години, а градот Милано размислува околу подигање некој вид споменик за корона-пандемијата на „парцелата 87".

Да не се случи само втор „локдаун"

Италијанските власти сакаат по секоја цена да спречат втор „локдаун" со драстични ограничувања на движењето и парализирање на економијата. И училиштата треба да останат отворени, сега тие се опремени со брзи корона-тестови, чии резултати се познати за 15 минути. Така треба да се избегне нужноста од испраќање во карантин на цели одделенија, професори и нивните семејства. „Нов ‘локдаун' би значел повторно цел ден да сум затворен со семејството и цел ден да морам да работам домашни задачи", вели Матео ди Мауро Моранди. Десетгодишниот Матео кој посетува последен клас во основно училиште во Милано, при помислата ги превртува очите. „Сѐ, само да не бидеме повторно затворени".

И неговата сестра Виториа вели дека таа и соучениците од таа причина ги почитуваат правилата за хигиена, иако 14-годишната гимназијалка признава дека во училиште тоа не е баш едноставно. Виториа морала да полага испити преку видео-конференција, за време на пандемијата дури го сменила училиштето: „Тоа беше посебно тешко, зашто не можев да ги запознаам другите деца".

Во меѓувреме учениците во слободно време повторно се среќаваат: „Наново го откривме возењето велосипед и играњето надвор", вели ученичката.

Мајката на Матео и Виториа, Елена ди Мауро Моранди, и самата е наставничка и им одржувала часови на своите деца дома. И таа сака на секаков начин да се избегне ситуација како онаа пролетоска. Се надева дека луѓето ќе се придржуваат на ограничувањата, иако тие ги нервираат. „Се надевам дека бројките ќе останат ниски", вели Елена. А Матео посакува само едно нешто: „Сите луѓе да бидат повторно здрави и ние да не треба никогаш повеќе да носиме маски."