Воведувањето на заштитни мерки против Ковид-19 е поврзано со широк каталог на казни во случај на нивно кршење. Во Германија тие казни можат да бидат драконски. Градовите со нив ги „крпат“ буџетските дупки
Фотографија: Rupert Oberhäuser/picture alliance
Реклама
Во Германија мерките поврзани со коронавирусот законски се дефинирани во рамки на Законот за заштита од инфекции, а тоа е во надлежност на одделни сојузни покраини. Поради тоа не постои еден каталог на парични казни за целата земја за правилата за коронавирусот.
Кршењето на пропишаните мерки се смета за прекршок, при што е можно, во зависност од висината на казната, тоа да прерасне и на ниво на кривично дело.На сојузно ниво не постојат само општи одредби за висината на казните туку само рамковни одредби.
Така на пример за кршење на забраната за собирање на повеќе лица од дозволеното се пропишува парична казна или затвор до 5 години, за кршење на забраната за контакт казната изнесува од 200 евра, а за непочитување на забраната извршување на дејност е предвидена парична казна или казна затвор до 2 години.
Фотографија: Geisler-Fotopress/picture-alliance
Можни се драконски казни
Досега во Германија начесто се бележи кршење на одредбата за ограничување контакт. Но, и тука кај различни сојузни покраини има големи разлики. Секој кој ќе ја прекрши забраната за контакт во Берлин плаќа најмалку 50 евра, а во Дизелдорф 200 евра. Кој во Штутгарт се вози во автобус без маска плаќа и до 250 евра, а во Мајнц само 50 евра.
Додека сопствениците на кафулиња и ресторани кој спротивно на одредбите ќе ги отворат угостителските објекти во Келн мораат да сметаат на казна од 1.000 до 2.000 евра, во Минхен за овој прекршок мораат да платат 5.000 евра, а во Берлин казните се движат од 5.000 до 10.000 евра. Но, оние кои некој пропис ќе прекршат повеќепати би можеле да бидат присилени на многу чувствителни издатоци - за нив казните можат да се зголемат и до 25.000 евра.
Но, колку некои градови воопшто собираат пари од казните? Ситуацијата е многу различна. Засега првак во оваа дисциплина е Штутгарт - таму досега се изречени казни во износ од 2 милиони евра, речиси четирипати повеќе од Келн, иако Келн има 400.000 жители повеќе, а сигурно неговите жители не се подисциплирани. Второпласиран е Минхен со моментален приход од 1,8 милиони евра, па следи Хамбург со 1,3 милиони евра. Можно е, меѓутоа, тој да го престигне Минхен бидејќи градот на северот на Германија во моментот нема точни податоци за казните кои се изречени, но сѐ уште не се наплатени. До почетокот на декември во благајната на најголемиот германски пристранишен град пристигнаа 1,3 милиони евра.
Но, секој што мисли дека градовите ги полат џебовите со парични казни поврзани со коронавирусот, е во заблуда. На пример, во 2019 година, градот Минхен собра 9,2 милиони евра казни за неправилно паркирање - петпати повеќе отколку преку казните за непочитување на мерките против коронавирусот.
Вухан: Една година по избувнувањето на пандемијата
На крајот на 2019 се појавија првите извештаи а на почетокот на 2020 кинескиот град Вухан стана озлогласен како прво жариште на коронавирусот во светот. Како е сега таму, една година потоа?
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Рамо до рамо на преполните пазари
Вухан беше во карантин околу 11 недели откако стана првото глобално жариште на коронавирусот. До средината на мај 50.000 од 80.000 од официјалните случаи на заразата во Кина беа во Вухан. Но, сега животот речиси е вратен во „нормала“ на преполните улични пазари во градот.
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Танцување на улиците
За време на карантинот, на жителите не им беше дозволено ниту да ги напуштат своите домови. Сега, тие дури можат да танцуваат заедно во парковите. Според новинската агенција Ројтерс, таму веќе со месеци нема локално пренесување на вирусот.
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Нулта точка на коронавирусот?
Зеленчук, риба и месо - дури и диви животни - сето тоа се продаваше на овој покриен пазар. Но, тој ги затвори портите на 1 јануари 2020 година, откако започна да се шири мистериозното заболување на белите дробови и неговото потекло беше пронајдено на пазарот. Научниците сè уште не ја утврдија точната улога на пазарот во ширењето на вирусот, ако воопшто имаше улога.
Фотографија: Getty Images/AFP/N. Celis
Егзистенцијата на рестораните е изложена на ризик
Пред пандемијата, Лаи Јун поголемиот дел од производите за неговиот јапонски ресторан ги купувал во покриениот пазар. „Ги испраќав децата на училиште, појадував, а потоа одев на пазар“, вели 38-годишникот. Од повторното отворање во јуни, тој морал да оди на друго место - а некои од состојките сега чинат петпати повеќе. „Наша цел за наредната година е едноставно да преживееме“, вели тој за ДВ.
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Нема повеќе свежа стока
Иако пазарот на приземјето сè уште е затворен, вториот кат е повторно отворен. Но, поголемиот дел од продавниците продаваат очила и други специјализирани производи за оптичари. „Некои луѓе можеби имаат чудно чувство, но сега е само празна зграда“, вели за ДВ една од продавачките, која не сакаше да го каже своето име.
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Продавачите се префлија на улиците
Од затворањето на пазарот, некои луѓе почнаа да продаваат месо и друга свежа стока на улиците. Дури и ако продавачите носат маски и ракавици, некои велат дека условите не се во согласност со одредени хигиенски стандарди. Во екот на пандемијата на коронавирусот покриениот пазар беше критикуван поради лошите здравствени и санитарни прописи.
Фотографија: Aly Song/REUTERS
Кловн без маска- заштитна
Повеќето жители на Вухан носат маски на јавни места, особено затоа што коронавирусот не е исчезнати имала одреден број нови случаи на други места во Кина. „Многу луѓе почнаа да складираат маски, средства за дезинфекција и друга заштитна опрема“, изјави за ДВ, 29-годишниот учител по англиски јазик Јен.