Во просек, векна бел леб од 750 грама во Германија чини 0,85 евра (51 денар), а француски багет од 250 грама чини 0,60 центи (36 денари). Векна бел леб од 250 грама во Македонија чини 27 денари, а некаде достигнува и 39 денари.

Еден литар од најевтиното сончогледово масло за готвење во Германија чини околу 1 евро (60 денари). Во Македонија еден литар од најевтиното масло чини 65 денари.

Еден литар кравјо трајно млеко со масленост од 3,2 проценти во Македонија може да се најде за најниски 38 денари, а просечната цена се движи околу 45 денари за литар. Во Германија, најевтиното млеко започнува од околу 0,55 центи (33 денари), а поскапото „Алпско“ млеко е околу 1 евро.

Кашкавалот од типот Гауда и Едамер во Македонија чини од 350 до 370 денари за килограм. Во Германија, холандската Гауда ќе ве чини околу 5 евра за килограм (300 денари), а Ементалер околу 5,4 евра (330 денари).

Сол во Германија чини околу 1,38 евра за килограм (85 денари), во Македонија 28 денари. Килограм шеќер во Германија чини околу 0,69 центи (42 денари), а во Македонија најевтиниот кој го најдовме во супермаркет беше 38 денари за килограм.

Домашен ориз од втора класа во Македонија за 900 грама чини 46 денари. Во Германија, ориз од прва класа чини од 0,80 центи (48 денари) за килограм.Најевтиното брашно од Тип 400 во Македонија може да се најде за околу 24 денари за килограм. Истото во Германија чини од 0,30 центи (18 денари) за килограм.

Мала табла со шест јајца во Македонија чини околу 50 денари, а во Германија околу 1 евро (60 денари).

Доматите во Македонија чинат меѓу 80 и 120 денари за килограм, а во Германија - 2,50 евра (150 денари). Краставиците чинат 192 денари за килограм во Македонија, а во Германија 0,70 евра (42 денари) е едно парче кое вообичаено тежи меѓу 250 и 300 грама. Килограм пиперки во Германија ќе ве чини околу 2,50 евра (150 денари), а во Македонија 125 денари.

Јаболката во Македонија се продаваат од 23 денари за килограм, па нагоре. Во Германија најевтините домашни јаболка не можете да ги најдете за помалку од 1 евро за килограм, а увозните достигнуваат и до 3 евра. Мандарини во Македонија чинат околу 45 денари за килограм, а во Германија 1,33 евра (80 денари) за килограм.

Просечната цена на пивото е нешто пониска во Македонија и тоа само за домашните марки. „Хајнекен“ од 0,33 литри во Македонија чини 55 денари. Во Германија нешто под 1 евро, доколку купите „сикспек“. Поеетиното виски од 0,75 литри како „Џони Вокер“, „Балантајн“ или „Џејмисон“ во Македонија чини околу 1.000 денари. Во Германија истото има просечна цена од 10 евра (600 денари).

Цените на виното во Македонија се релативно високи во споредба со она што се нуди на европските пазари. Најевтиното сортно македонско вино започнува од 170 денари за шише, а поквалитетното се нуди во просек за 500 денари. За споредба, македонско вино флаширано во Германија во овдешните супермаркети чини 1,6 евра (100 денари). Врвните сорти во Германија можат да се купат за просечни 6-7 евра.

Разликите се големи и во цените на шампоните за коса меѓу двете земји иако се работи за истиот маркет. Шампон „Пантен Про-В“ од 200 милилитри во Македонија чини 208 денари, а во Германија 1,45 евра или околу 90 денари. Гел за туширање од 250 мл на „Балеа“ во Македонија во просек чини околу 120 денари, а во Германија поголемо количество од 300 мл чини 0,55 евра или малку над 30 денари.

Течен сапун „Балеа“ во моментов се нуди на попуст во Македонија за 79 денари, а редовната цена му е 105 денари. Во Германија редовно се продава за 55 центи или за нешто повеќе од 30 денари, а на попуст и поевтино. Детергент „Персил“ за 20 перења во македонскиот ДМ чини 365 денари. Во германскиот ДМ истиот детергент по редовна цена се продава за 5,15 евра или околу 320 денари.

Продавниците за прехранбени производи во Германија се категоризирани, а тоа може да збуни многу новодојдени. Некои ланци се супермаркети, други се викаат дисконти. Покрај тоа има и био-маркети, кои продаваат само био-производи. За рецепти од Блискиот Исток се препорачува купување во турски и арапски маркети, за азиската кујна пак - азиските маркети. Па и не е така тешко ако човек знае што бара.

Типичните супермаркети имаат широка палета на производи, а дисконтите имаат помалку марки и производи, што некогаш може да фрустрира. Сепак, политиката на ниски цени во дисконтите се покажа како успешен модел, па така Алди и Лидл имаат филијали во цел свет.

Многу доселеници се чудат што количките се врзуваат една со друга. Мора да се уфрлат 50 центи или 1 евро за да се ослободи количка за користење, што секако не е пара која некого би го предомислила од кражба на количката. Но, заштита од кражба и не е целта на капарот за количка. Тој треба да ги мотивира купувачите по користењето уредно да ја вратат количката на свое место.

Пудинг во дисконт предизвика дипломатска вознемиреност откако Израелец на сега веќе избришаната Фејсбук-страница Олим Л-Берлин или во превод „Да се преселиме во Берлин” ја постираше сметката од маркетот како доказ за неверојатно ниските цени во германскиот главен град. Израелски политичари беа бесни што „Израелците би ја напуштиле земјата за еден пудинг”.

Секој Северноамериканец во потрага по јајца би се упатил кон фрижидерите. Во Германија јајцата се на обична полица. Зошто? За да се спречи ширење на салмонели во САД јајцата се дезинфицираат пред продажбата и процесот го уништува надворешниот заштитен слој, поради што јајцата мора да се чуваат на ладно. Во ЕУ јајцата не се третираат - наместо тоа се вакцинираат кокошките.

Наполнете си го фрижидерот однапред, оти во недела продавниците не работат. Продажното време е законски регулирано и работниците имаат загарантиран еден ден одмор во неделата. Алтернатива се киосци и бензински пумпи, кои работат и во недела и имаат само најосновни работи. Има и исклучоци: во недели кои се регулирани да бидат работни, особено пред Божик, може да работат сите продавници.

Празници како Велигден и Божик германските семејства ги слават со празнични ручеци и вечери. Купувањето пред таквите празници е налик на апокалипса пред атомски напад. Ако на таков ден ви треба само чоколадо или леб, одете во пекарницата, во киоск или заборавете сосема на производот. Ова е добронамерен совет.

Кога во супермаркет заради гужва се отвора нова каса прочуениот германски ред и поредок исчезнува. Предност нема оној што најдолго чека во редот, туку почнува трка за тоа кој прв ќе застане и притоа се користат лакти, колички и други средства. Кога се работи за тоа да се заштедат неколку минути, Германците не знаат за стоп.

Искрено, имате ли идеја како се викаат оние долги нешта за одделување на производите на еден од тие на друг купувач на лентата на каса? Ако во Германија ставите неколку производи на лента и мислите дека уште има време да ја ставите разделницата пред да дојдете на ред, заборавете – веќе ви се гарантирани лути погледи и можно е веќе друг да ја завршил работата за вас. Приоритет си е приоритет.

Северноамериканците се навикнати луѓето на каса да работат во стоење, додека пак доселениците во Германија наидуваат на малку поинаква слика – на каса се седи, но тоа не ги прави работниците ништо помалку ефективни.

За доселениците е стрес тоа што мора брзо да се пакува и има само малку простор за производите. Се сеќавате на разделниците од пред малку? Е, па тие веќе не играат никаква улога, бидејќи касиерот едноставно ги става работите од следниот клиент кај вашите. Ако не сте доволно брзи во пакувањето, сами сте си виновни.