Без оглед на целата помпа, конкретните резултати кои ги постигна Макрон при посетата кај Трамп, не се поразлични од она што успеа Меркел во текот на кратката визита, коментира Михаел Книге.
Реклама
Да погледнеме реално на неизбежното споредување меѓу состанокот на германската канцеларка Ангела Меркел и оној на францускиот претседател Емануел Макрон со американскиот претседател Доналд Трамп во Вашингтон. Јасно, Меркел во Вашингтон беше во блиц-работна посета и не беше поздравена со плотуни. Не беше во посета ни на Маунт Вернон, некогашната резиденција на Џорџ Вашингтон, а не беше почествувана ниту со спектакуларна државна вечера во Белата куќа.
Но, еве го мисловниот експеримент: како во јавноста би се гледало на посетата на Макрон во Вашингтон да не беше неговиот впечатлив говор пред Конгресот? Без оглед на целата помпа и изливите на машко пријателство на Трамп и Макрон, јавно познатите и конкретни резултати кои францускиот претседател ги постигна во текот на посетата не се поинакви од она што успеа Меркел во текот на својата кратка визита. Всушност, ништо конкретно не е направено. Како и што се очекуваше, европските лидери во разговорите со Трамп имаа тешкотии да го поместат макар за педа.
Да ја разгледаме и другата неизбежна споредба која се наметнува по средбата на Трамп и Меркел: нивниот прв состанок во Белата куќа лани, во знак на епизодата кога пропуштија да се ракуваат. Во петокот, при првата посета на Меркел во нејзиниот четврт мандат, сценариото беше многу поинакво. Трамп срдечно ѝ ја тресеше раката на канцеларката Меркел.
Но, Трамп во изјавите не направи значаен исчекор во поглед на прашањата кои најмногу го интересираат Берлин - учеството на САД во Нуклеарниот договор со Иран, заканите со воведување казнени царини и улогата на САД во Сирија. Трамп повторно понуди оцрнување на Иран и неговата улога на Блискиот Исток и, на новинарско прашање, рече дека не исклучува воена акција за да го спречи Техеран да стигне до нуклеарно вооружување.
Во поглед на поштедата на земјите од ЕУ од казнени царини за челик и алуминиум, а таа истекува на први мај, Трамп повторно го спомена она што го нарекува „нефер“ трговски односи меѓу ЕУ и САД. Но, не презицираше дали ќе следи поштеда од царини или не. Освен тоа, Трамп не ја потенцираше експлицитно Германија кога говореше за ниските издвојувања за одбрана, туку зборуваше генерално дека сите европски членки на НАТО треба чесно да го платат својот дел.
Сето тоа зборува дека оваа средба може да се толкува за успешна, иако не донесе пробив во клучните прашања. Очигледно, стратезите од двете страни на Атлантикот напорно работеле пред средбата за да го состават нејзиното сценарио. Двајцата лидери играа според сценариото, пријателски и во учтив тон. Тоа е веќе успех, со оглед на поранешните турбулентни односи на Трамп и Меркел.
Меркел се обиде да се прилагоди, на моменти да биде дури и полна со почит кон домаќинот, но така за да не ги негира сопствените политички позиции ниту да прави големи отстапки. Трамп за возврат повеќепати ја фалеше канцеларката, истакнувајќи дека добрите односи со неа ги има отсекогаш. Секако, тоа не е точно, но ја подвлекува желбата на претседателот - кој инаку билатералните односи ги гледа како трговија, да настапи пријателски и да избегне кавга во јавноста.
Тоа што Меркел и Трамп демонстрираа срдечност и покрај претходните судири и во текот на состанокот и преку Твитер, покажува дека кратката посета можеби беше позначајна од државната посета на Макрон, кој на Трамп едноставно повеќе му лежи на лично ниво.
Солидните или макар пристојни работни односи на Меркел и Трамп очигледно се во интерес на Берлин, Вашингтон и Брисел. Да се разбереме, никој не знае дали благоста на американскиот претседател кон канцеларката и Германија нема наскоро да биде оддувана од нова твитерска бура.
Новата влада на Меркел
Кои се новите министри во владата на канцеларката Ангела Меркел? Ресорите се поделени, а според аналитичарите, голем победник во распределбата се социјалдемократите кои добија сѐ што бараа.
Фотографија: picture-alliance/dpa/B. von Jutrczenka
Наскоро ќе почне да лета: Хајко Мас
За него тоа е напредок: Хајко Мас (51, СПД) од министерството за правда се префрла во дипломатијата. Како министер за правда, Мас предизвика многу дебати, но и критики, со законот против омразата на интернет. Во Аусвертигес Амт може да си ја поврати популарноста- а некои веќе го гледаат како можен кандидат на СПД за канцелар.
Фотографија: picture-alliance/dpa/K. Nietfeld
Новиот со мантрата на стариот: без долгови
Олаф Шолц (59, СПД) не размислуваше многу дали ја прифати понудата да биде министер за финансии, ниту пак дали да го продолжи мотото на претходникот Волфганг Шојбле. И досегашниот градоначалник на Хамбург сака да ја осигура „црната нула“, и да не создава нови долгови. Тоа е наведено и во коалицискиот договор, но не им се допаѓа на сите во СПД.
Фотографија: picture-alliance/dpa/C. Sabrowsky
Социјалата за Хубертус Хајл
Поранешниот генерален секретар на СПД Хубертис Хајл, 45, ќе биде нов министер за труд и социјала. Со тоа тој добива едно огромно министерство, кое има буџет од преку 100 милијарди евра, и со тоа е сектор со убедливо најмногу трошоци
Фотографија: picture-alliance/dpa/B. von Jutrczenka
Млада и надежна
И без силна поддршка во парламентарната група може да се стигне далеку: Франциска Гифи (39, СПД), досегашна градоначалничка на берлинската населба Нојколн, ќе биде министерка за семејства. Гифи важи за приврзаник на редот и поредокот. На тој начин успеа да ја доведе во ред и проблематичната населба Нојколн. Важи за конзервативка.
Фотографија: picture-alliance/dpa/M. Gambarini
Ново искуство за Шулце
Таа има министерско искуство, но на покраинско ниво. Во Северна-Рајна Вестфалија Свења Шулце (49, СПД) до 2017 година го предводеше министерството за развој. Сега ќе ја наследи Барбара Хендрикс во министерството за животна средина.
Фотографија: BMwF/Ina Fassbender
„Универзалното оружје“ на СПД во секторот правда
Катарина Барли (49, СПД), е актуелна министерка за семејства, а во иднина ќе раководи со правда. Ресорот го презема од партискиот колега Хајко Мас. Во последниот период Барли се залагаше за зајакнување на правата на жените. Нејзиниот став беше дека е потребна полова рамноправност во сите министерства.
Фотографија: picture alliance/dpa/K. Nietfeld
Човекот за сѐ на Меркел
Долги години Ангела Меркел можеше да се потпре на својот човек од доверба Петер Алтмајер (59, ЦДУ) како шеф на нејзиниот кабинет. Сега тој го презема министерството за економија и енергија. Откако го загубија министерството за финансии, овој ресор е извонредно значаен за бизнис-крилото во ЦДУ.
Фотографија: picture-alliance/dpa/B. von Jutrczenka
Блиску до канцеларката
И Хелге Браун (45, ЦДУ) е еден од оние кои важат за луѓе од доверба на Меркел. Досега беше државен министер кај канцеларката, а во иднина ќе биде шеф на нејзиниот кабинет како наследник на Петер Алтмајер. По професија медицинско лице, тој ќе треба да води сметка дека на Меркел сѐ и оди како подмачкано.
Фотографија: picture-alliance/dpa/M. Kappeler
Бундесверот продолжува како и досега
Урсула фон дер Лајен (59, ЦДУ) се најде под голем притисок поради лошата вооруженост и подготвеност на трупите. Таа важи за една од најблиските соработнички на Меркел, а многумина веруваат дека се подготвува за генерален секретар на НАТО. Со оглед дека таа функција ќе се испразни дури за две години, најмалку уште толку ќе остане министер за одбрана.
Јулија Клокнер (45, ЦДУ) доаѓа од Рајнланд Фалц, од германскиот југозапад, покраина позната по земјоделството и производството на вино. Таа е долго присутна во Берлин и блиска до канцеларката. Во новата влада ќе го предводи министерството за земјоделство, каде две години беше парламентарна државна секретарка.
Фотографија: picture-alliance/dpa/G.Fischer
Млад, критичен и горделив
Јенс Шпан (37, ЦДУ) ќе биде министер за здравство. Тој доаѓа од силната покраинска организација на Северна Рајна Вестфалија и важи за критичар на Меркел. Во странските медиуми веќе го гледаат и како можен наследник на канцеларката.
Фотографија: picture alliance/dpa/M. Kappeler
Џокерот на Меркел
Со Ања Карлишек (46, ЦДУ) Меркел именуваше министерка за образование, со убедливо најмало искуство. Дипломираната продавачка во септември, по вторпат едноподруго беше избрана за пратеничка, а од јануари 2017 година е координатор на пратеничката група на ЦДУ во парламентот.
Фотографија: imago/M. Popow
Жената задолжена за култура и медиуми
Традиционално германската влада нема министерство за култура, а за овој ресор се грижи министерката за култура во кабинетот на канцеларката. Ополномоштеничка за култура и медиуми досега беше Моника Гритерс (56, ЦДУ), а тоа така ќе остане и во иднина. Гритерс во културата гледа „мост за изградба на разнолико општество“.
Фотографија: picture-alliance/dpa/B. von Jutrczenka
Нов дом за шефот на ЦСУ
Хорст Зехофер (68, ЦСУ), од 2008 досега беше премиер на Баварија, а во иднина ќе го предводи министерството за внатрешни работи. Тврд застапник за воведување горна граница за прием на бегалците, Зехофер ќе има далеку поголеми овластувања од неговиот претходник Томас де Мезиер.
Фотографија: picture alliance/dpa/M. Balk
Враќање во министерството за сообраќај
Андреас Шојер (43, ЦСУ) досега беше генерален секретар на неговата партија. Но, тој веќе има искуство во сојузната политика. До 2013 година беше парламентарен државен секретар во министерството за сообраќај, а сега го презема целото министерство кон кое се приклучува и ресорот дигитален развој.
Фотографија: picture-alliance/ZUMA Wire/S. Babbar
Герд Милер останува
Ниту еден друг министер освен министерот за надворешни работи не патува толку многу како министерот за развој. Герд Милер (62, ЦСУ), и понатаму ќе го минува времето во посета на различните култури и климатски зони ширум светот. Битка против причините за иселување преку развојна помош, останува негова главна задача.
Фотографија: picture alliance/dpa/H. Hans
Диригентот: Меркел IV
Повеќе од пет месеци мораше Ангела Меркел (63, ЦДУ) да чека, но сега е веќе сигурно дека по четврти пат ќе ја предводи владата. Доколку сѐ оди според планот, со тоа ќе го израмни рекордот на нејзиниот политички ментор Хелмут Кол.