Мајмунската сипаница кај луѓето доведува до иритации на кожата со пустули и плускавци кои на крајот пукаат и потоа чешаат, иако ретко оставаат лузни. Инфекцијата е слична на нормална сипаница (сипаници или вариола).

Случаите регистрирани во Велика Британија се пријавени како западноафрикански сој, што е релативно благ во споредба со централноафриканската варијанта. Болеста обично се развива во рок од три до четири недели. Западноафриканскиот вид ретко е смртоносен - а кога е, најчесто е кај малите деца. Како мерка на претпазливост, Институтот Роберт Кох (РКИ) издаде предупредување за Германија, апелирајќи до граѓаните да бидат внимателни. 

Како се пренесуваат инфекциите? 

Преносот од човек на човек на мајмунска сипаница најчесто се одвива преку близок телесен контакт. Честопати, синџирот на пренос се прекинува откако мал број поединци се заразени. Во моментов, истражувачите интензивно се обидуваат да утврдат дали преносот се јавува преку контакт меѓу оштетена или повредена кожа и секрети од сипаници. 

Мајмунските сипаници имаат период на инкубација од седум до 21 ден, според РКИ. Покрај иритацијата на кожата, вообичаени симптоми се болки во главата, мускулите и грбот, а може да се јават и треска и отечени лимфни јазли.Откако првиот случај беше пријавен во Велика Британија претходно во мај, властите брзо успеаја да го пронајдат потеклото на вирусот, бидејќи пациентот навидум се заразил со ретката инфекција на патување во Нигерија. 

Сепак, следењето на четирите новопријавени случаи беше потешко, бидејќи ниту еден од мажите не бил во Африка пред да се инфицира, ниту пак имале контакт меѓу себе. 

Здравствените власти сега трескавично се обидуваат да ја решат мистеријата за тоа како се поврзани случаите, бидејќи мајмунските сипаници не се пренесуваат лесно и обично бараат близок физички контакт за да се пренесе од една на друга личност. 

Пренос преку близок физички контакт 

Според британските здравствени власти, четирите заразени лица се идентификувани како геј или бисексуалци. Сепак, многу здравствени експерти во Велика Британија јасно ставија до знаење дека допрва треба да видат доволно докази кои сугерираат дека човечката мајмунска сипаница е сексуално пренослива инфекција. 

„Иако сегашниот кластер на случаи е кај мажи кои имаат секс со мажи, веројатно е премногу рано да се извлечат заклучоци за начинот на пренесување или да се претпостави дека сексуалната активност била неопходна за пренос, освен ако немаме јасни епидемиолошки податоци и анализи“, вели др. Мајкл Скинер, експерт за вирологија на Империал колеџ во Лондон.  

- Зоонози - колку се опасни?

Џими Виртворт, професор по меѓународно јавно здравје на Лондонската школа за хигиена и тропска медицина (ЛСХТМ) има слично мислење: „Најверојатниот начин на ширење во овој кластер е преку близок контакт: допирање на кожата или постелнина или заеднички прибор. Нема потреба да постои вистински сексуален пренос преку генитални или орални секрети“.

Сепак, Сузан Хопкинс од Агенцијата за здравствена безбедност на Обединетото Кралство (УКХСА) повика на голема претпазливост, велејќи: „УКХСА ги советува геј и бисексуалните мажи, како и другите заедници на мажи кои имаат секс со мажи, да внимаваат на необични осипи или лезии на кој било дел од нивното тело, особено на нивните гениталии“.  

Класична зооноза 

Мајмунските сипаници првпат биле откриени кај луѓето во 1970 година, во Демократска Република Конго (ДРК). И покрај изолираните случаи на инфекција во земјите од Централна и Западна Африка оттогаш, Светската здравствена организација (СЗО) вели дека ендемската закана што ја носи мајмунската сипаница е исклучително мала.

Според германскиот Институт Роберт Кох, вирусот може да се пренесе од животните на луѓето преку „близок контакт со заразени животни како резултат на каснување (верверички, стаорци, примати), близина (домашни миленици), контакт со животинска крв или секрет, конзумирање на заразено месо од мајмун или инфекција со капки“. Со други зборови, класична зооноза, предизвикана или од близок контакт или со јадење на заразени животни.