Од 15 август до 10 октомври 2015 година, галеријата „Camera Work“ во Берлин претстави дел од најатрактивните фотографии од човекот кој заслужено ја носи титулата суперхерој. Оваа фотографија од Мохамед Али е снимена во Чикаго во 1966 година од Германецот Томас Хепкер, еден од омилените фотографи на Али.

Фотографијата на Карл Фишер од 1967 година се најде на насловната страница на магазинот „Есквајер“, а беше инспирирана од страдањето на Св. Себастијан- мотив од италијанското ренесансно сликарство. Во 1967 година, Али одби да биде регрутиран во армијата со зборовите „Ниту еден Виетнамец никогаш не ме нарекол црнчиште“. Поради оваа изјава Али беше остро критикуван од дел од медиумите во САД.

Во 1964 година, Хери Бенсон го фотографираше Касиус Клеј, името под кое тогаш беше познат Али, за време на средба со групата Битлси во Мајами. Уште на почетокот на неговата кариера беше јасно дека неговата популарност ќе ги надмине боксерските рингови и спортот воопшто. Али стана првата боксерска поп икона. На фотографијата, Али ги нокаутира сите членови на Битлси со само еден удар.

Ова е веројатно најпознатата фотографија од Али во рингот. На неа е прикажан моментот по нокаутирањето на Сони Листон во втората рунда од мечот кој се одржа во Луистон, Мејн во 1965 година. Нил Лајфер беше фотографот кој се најде на вистинското место во вистинското време и успеа да ја „улови“ застрашувачката и насилна страна на Али.

Касиус Клеј го промени своето име во Мохамед Али откако го прифати исламот во 1965 година. Кон крајот на 1960-те години тој беше поврзуван со активистот за граѓански права Малколм Екс и отворено зборуваше за својата религија во јавноста. Фотографијата на која е прикажан Али како се моли во рингот во Лондон во 1966 година ја направи Томас Хепкер.

Али не испушташе можност да приреди шоу за јавноста, дури и неговите тренинзи беа јавни настани кои привлекуваа бројни обожаватели. Оваа фотографија на Питер Ејнџел Сајмон го прикажува боксерот за време на тренинг во 1974 година. Истата година Али го доби мечот против Џорџ Формен. Мечот кој беше наречен „Rumble in the Jungle“ стана најпозната борба во историјата на боксот.

По „најголемиот“, омилен епитет на Али за опишување на себеси беше „убав“. Тој постојано укажуваше на тоа дека на неговото лице нема лузни од борбите, што не беше случај со останатите, помалку талентирани боксери. Многу од ова фалбаџиство беше одглумено, но на Али очигледно му беше важен изгледот. Томас Хепкер го фотографираше во фризерски салон во Чикаго.

На почетокот од кариерата Али оставаше впечаток дека боксот е нешто што тој го прави со леснотија. Меѓутоа, зад сето тоа стоеја долги часови тренинг и работа. Оваа фотографија на Хепкер направена во Чикаго во 1966 година ја прикажува историјата на спортот, но и часовите поминати во осамеништво во салата за тренинг - на што се должи и неговото искачување на врвот на боксот.

Изложбата „Мухамед Али“ покажува дека боксерот ја имал контролата за време на фотосесиите и дека добро знаел како фотографијата може да ја зголеми неговата слава. Фотографите често говореа дека е лесно да се работи со Али, бидејќи го „разбира“ фотоапаратот. Ова фотографија на Хепкер го претставува Али, не само како боксер, туку и неговиот афинитет кон фотоапаратите и камерите.