Големиот проект „мобилизација на масите“: Хитлер и прототипот на неговиот „Фолскваген“ (во превод народен автомобил, н.з.) при поставувањето на темелите на фабриката на Фолксваген во близина на Фалерслебен, на 26 мај 1938 година. За конструкторот Фердинанд Порше со тоа почна подемот кон светски бренд.

Армијата имаше предност: за Хитлеровите воени походи Фолксвагенот беше преправен во теренско воено возило. Автомобилот тежок 950 килограми се докажа на фронтот. За време на походот во Русија генералот Мантојфел (напред на фотографијата) со својот тим го вади возилото од кал.

Само 10 години по крајот на Втората светска војна, од фабричката лента во Волфсбург, на 5 август 1955 година, излегува милионитиот примерок на „бубачката“. Автомобилот со „грпка“ станува симбол на германското економско чудо.

Визијата за народно возило, во кое ќе има место за четворица, кое ќе биде сигурно и поволно, потекнува уште од најраните времиња на производството на автомобилот. Во 1960-тите овој сон се остварува за многу семејства. Моделот VW 1200 со подвижен покрив овозможуваше и здив летна свежина.

Не мора да е трактор: „бубачката“ се докажа и во земјоделството. Благодарение на задниот погон возилото се пробива на нивите и со закачениот плуг им ја олеснува тешката работа на земјоделците во 1950-тите.

Крај на една ера: на 1 јули 1974 година во фабриката на Фолксваген во Волфсбург од фабричката лента излезе последната „бубачка“ произведена во Германија. Нејзиниот број: 11.916.519. Производството на Фолксваген продолжува во Мексико и Бразил.

Viva el Vocho! Да живее мексиканската „бубачка“! Во Пуебла автомобилот се произведуваше до 30 јули 2003 година. Вработените во „Фолксваген де Мексико“ кои правеа свадба, на венчање беа возени со челичната „Свадбена бубачка“.

Производството продолжи и во други земји во светот, како Јужноафриканската Република, Белгија, Австралија и Индонезија. Од народното возило за Германците се стигна до возило за сите. Речиси 22 милиони примероци беа произведени и продадени ширум светот. Во многу земји, како на фотографијата во Египет, „бубачката“ се вози сѐ уште.

За носталгичари и фанови: во 1998 година Фолксваген на пазарот ја извади новата „бубачка“ - тип 9Ц. Возилото со ретро-дизајн имаше „грпка“ и фарови како оригиналот на Фердинанд Порше, но цената беше далеку од првичниот модел.

Култниот бренд е роден: на 8 јуни 1948 моделот 356 ја доби дозволата за производство. Тоа беше првото возило кое го носеше името Порше. 50 години подоцна тој автомобил беше оштетен откако падна од авионска палета. За среќа, го преживеа падот, а денес е во музејот на Порше во Штутгарт.

...Фердинанд Антон Ернст Порше, или познат како Фери. Без него, не ќе постоеја ни 356 ниту 911. Над 5 децении Фери го предводеше Порше како директор и претседател. Неговиот татко, Фердинанд Порше исто така правеше возила - за Фолксваген. Најголемата задача на Фердинанд беше развојот на претходникот на „бубачката“ за кој Хитлер се надеваше дека ќе ги мобилизира масите.

Првото Порше ѝ беше претставено на публиката неколку години по крајот на Втората светска војна. Не мора да се каже дека спортските автомобили не беа баш високо на агендата на луѓето во тоа време. Но, со текот на годините Порше успеа да се наметне. „Ние правиме возила кои никому не се потребни, но сите ги посакуваат“, велеше Фери.

Сребрениот 356 имаше 35 коњски сили, немаше покрив, ниту ретровизори, но се препознаваше од прва дека е „Порше“. Неговиот најпознат наследник е 911 (на фотографијата е 911 Тарга од 2014) која го наследи 356 во 1960-те години и оттогаш сѐ уште се произведува.

На Порше му требаа речиси 50 години за да продаде еден милион возила. Но оттогаш, производството драматично порасна: на последните милион возила им требаа само пет години за да излезат од салоните. Само во 2017, повеќе од 250 илјади возила излегоа од фабриките, а во последната деценија продажбата на Порше тројно се зголеми.

Кон средината на 2000. години, малиот Порше се обиде да го преземе германскиот гигант Фолксваген. Планот не успеа. Денес, холдинг компанија наречена Порше СЕ поседува мнозински пакет во Фолксваген, додека Порше Корпорација, која ги прави автомобилите, беше инкорпорирана во Групацијата Фолксваген.

Со децении, Порше ги избегнуваше дизел моторите. Тоа се промени со растот на СУВ возилата, во кои се ставаа дизели од брендот Фолксваген-Ауди. Така и Порше загази во скандалот со дизел возилата.

Првиот електричен автомобил на Порше на пазарот ќе се појави во 2019 и треба да има досег од 500 километри и капацитет за брзо полнење. Така барем ветуваат од фирмата. Се очекува да следат и други модели, во соработка со Фолксваген и Ауди. Порше сака да инвестира 6 милијарди евра во развој на е-возила до 2022 година.

Порше очекува 2018 да биде рекордна во однос на продажбата. Изгледа дека сѐ повеќе луѓе го споделуваат чувството на Валтер Рорл, легендарниот германски рели-возач сметаше дека гаража без Порше 911 во неа е „здодевна, празна дупка“.

Бело-синото лого кое ја краси хаубата на секое возило е симбол на компанијата уште од нејзиниот почеток пред 100 години. На 7 март 1916 година беше основана Bayerische Flugzeugwerke (Баварската фабрика за авиони). Подоцна, беше преименувана во Bayerische Motorenwerke (Баварска фабрика за мотори), но логото со пропелерот остана.

Есента 1923 година, БМВ го претстави својот прв мотоцикл, наречен Р32. Успешното претставување на саемот во Берлин беше проследено со масовна продажба и одлични перформанси. Тие успеси покажаа дека БМВ може да постигне далеку повеќе од производство на авионски мотори. До денес, комбинацијата на боксер моторот со два цилиндри и погонското вратило се клучни во дизајнот на мотоциклите на БМВ.

Во 1928 година, БМВ презема една фабрика за возила во Ајзенах. Прво беше преземено производството на постојниот автомобил, по англиска лиценца, а подоцна и сопствени возила. Во 1932-ра беше родена 303-та, првиот автомобил од сопствено производство. Тоа беа и првите автомобили кои имаа бубрежен изглед на предницата на моторот.

БМВ започна како изведувач за воени потреби. Во Првата и Втората светска војна, во најголем дел произведуваше мотори за германските воздухопловни сили. За време на Втората светска војна фирмата експлоатирала околу 25 илјади принудни работници и затвореници од концентрационите логори. Подоцна, компанијата се извини за своето мрачно минато и исплаќаше компензација.

По завршувањето на војната во 1945, БМВ ја загуби својата фабрика во Ајзенах која остана во советската зона. Во Минхен, каде дотогаш компанијата никогаш не произведувала автомобили, БМВ започна со монтажа на мотоцикли. Беше претставен и новиот модел, „501“, кој го доби прекарот „Барокниот ангел“ поради својот изглед.

Производството на големи возила беше толку скапо за БМВ што фирмата имаше загуба од 4.000 германски марки на секој поединечен модел. Дури и компактната Исета, лиценцирана преку италијанската фирма Исо Риволта, не можеше да помогне во избегнување на влошената финансиска состојба.

Во 1959-та БМВ се соочуваше со банкрот и преземање од Дајмлер. Во последен момент, индустријалецот Херберт Квант ја презема фирмата и започна целосна реорганизација, на тој начин спасувајќи ја. Неговите наследници, братот и сестрата Штефан Квант и Сузане Клатен (на фотографијата со нивната мајка), заедно поседуваат 47 проценти од акциите на БМВ кои денес вредат околу 30 милијарди евра.

Во 1961, компанијата конечно претстави модел од средната класа: редизајнираниот БМВ 1500. Кусо потоа, 1500 беше заменет со 1600, 1800 и на крајот 2000. Тоа беше голем успех. Големото враќање на БМВ беше комплетирано по претставувањето на моделите „02“ со две врати: 1602, 1802, 2002 и 2002ti/tii.

Најдобро продаваниот модел на БМВ е серијата 3, која беше лансирана во 1975. Шест години подоцна од лентата беше симнат и милионитиот модел. До 2012, серијата стигна до својата шеста генерација. Седмата е планирана за 2018. Речиси секое четврто возило кое го произведува БМВ припаѓа на серијата 3.

Во 1973, БМВ ја претстави својата нова централа, зграда која се нарекува „четири цилиндри“. Денес, објектот е симбол на баварската престолнина. Во 70-те и 80-те, БМВ стана еден од најбрзо растечките производители во светот. Денес компанијата има 25 фабрики во 14 земји и вработува 100 илјади луѓе.

Во рамките на својата експанзија, БМВ во 1994 го купи британскиот Ровер, и го продаде со загуба шест години подоцна. Само брендот Мини ја преживеа лошата купопродажба, и доживеа ривајвал од 2001 наваму. Од 2003, БМВ произведува и луксузни возила од типот „Ролс- Ројс“ во своите фабрики.

Во сегментот на електричните автомобили, БМВ е пред конкуренцијата со моделот i3 како и со каросериите од карбонски влакна. Големите градови како Пекинг, Лондон или Осло сѐ повеќе се вртат кон вакви возила. По скандалот со Фолксваген и дизелите веќе не се на цена. Тоа му одговара на БМВ, кој ја зголемува својата флота е-возила.

Нема сопирање за овој стар и верен модел. Со произведени повеќе од 21 милиони примероци, Бубачката на Фолксваген е еден од најпознатите автомобили во светот. Од 1938 до 2003 година, дизајнот на овој автомобил никогаш не отстапуваше од оригиналот.

Разнобојното комбе за кампување, познато како „Були“, во Германија стана симбол на хипи движењето. Во Фолксваген на почеток не беа многу задоволни, но тоа не влијаеше на продажбите. Од претставувањето на моделот Т1 беа продадени повеќе од 10 милиони единици. Овој модел имаше и филмска кариера, иако во споредни улоги.

То што Кебин Скутер е опремен со три тркала и аеродинамично не треба да биде изненадување затоа што Месершмит првично произведуваше авиони. По војната, беше забрането производството на авиони па затоа, компанијата се согласи со инжењерот Фриц Фенд да работат на неговиот модел „Флицер“. Партнерството траеше кратко – во 1956 година Месершмит повторно се врати на производството на авиони.

Прекарот на овој автомобил е „Гулвинг“ (Крилја на галеб), благодарејќи на вратите кои наликуваат на крилја. Тркачкиот автомобил 300 СЛ Сребрена стрела му обезбеди на Мерцедес-Бенц повторно враќаање на спортската сцена. По победата на трката „24 часа на Ле Ман“ и „Карера Панамерикана“ овој модел почна да се произведува и во верзија за секојдневна употреба.

Иако не беше брз, БМВ Изета се покажа како голем финансиски успех за БМВ во периодот помеѓу 1955 и 1962 година. Евтин и практичен, овој микроавтомобил со мотор од мотоцикл беше познат како „автомобил меур“. Вратата се отвараше однапред како кај фрижидер.

Уште еден микроавтомобил со култен статус е Ханс Глас „Гого“, именуван според внукот на сопственикот на компанијата. За разлика од другите мини возила кои се појавија пред него, во Гого можеа да се превезуваат до четири лица - иако должината на автомобилот од 1,6 метри го прави таквото возење неудобно. За возење на овој автомобил потребна е дозвола за возење на мотоцикл.

Овој модел на Порше се произведува повеќе од половина век што го прави еден од најдолго произведуваните модели во автомобилската историја. Сите негови реинкарнации ги задржаа неговите најважни карактеристики.

Телефон, клима и фрижидер - се дел од опремата на луксузниот германски седан од 60-те и 70-те години. Сопственици на овој модел беа голем број познати личности – од Папата во Ватикан до Џон Ленон. За германската влада, автомобилот претставуваше голема инвестиција, но за потребите при државната посета на кралицата Елизабета Втора во 1965, германската влада изнајми еден ваков автомобил.

Трабант во Источна Германија беше исто што и Бубачката на Фолксваген – возило за народот. Беше ефтин за произведување, а надворешните делови беа направени од тврда пластика. Овој автомобил се најде во фокусот по падот на берлинскиот ѕид, кога граѓаните на ДДР масовно ја преминуваа, тогаш отворената, граница помеѓу истокот и западот во нивните Трабанти.

Според песната на германскиот панк бенд ВИЗО, „без разлика дали е лимузина, караван или купе – најдобриот автомобил е Кадет Б“. Се чини дека со тоа се сложија 2.7 милиони купувачи – што го прави овој модел еден од најуспешните за Опел. На почетокот на 70-те, Опел го користеше слоганот „Das Auto“ за моделот Кадет Б – долго пред истиот да го рециклираат ривалите од Фолксваген.

Вартбург го доби името според замокот во градот каде што овој автомобил се произведува, Ајзенах. Производството главно беше наменето за странските пазари и овој евтин автомобил имаше успех на пазарите во Унгарија и Велика Британија. Во Западна Германија, сепак, побарувачката за овој автомобил беше ниска затоа што поседувањето на Вартбург значеше и политички став.

Кога НСУ го претстави моделот Ро 80, конкурентите со внимателност ја следеа ситуацијата. Автомобилот беше опремен со двоен ванкел мотор, именуван по неговиот иноватор Феликс Ванкел, а во 1967 беше прогласен за автомобил на годината. За жал, технологијата сѐ уште не беше усовршена и затоа НСУ почна со замена на моторите како мерка на претпазливост.

Конзервативниот В 114/115 седан не беше најбрзиот модел на Мерцедес – неговата максимална брзина изнесува 130 километри на час. Но, овие модели се издржливи – неретко на мерачите во овие автомобили може да се види дека истите поминале по неколку милиони километри. Од овој модел беа продадени 1,9 милиони примероци.

„Само летањето е подобро“ беше слоганот со кој Опел го рекламираше овој модел. Истакнатите облини, кои наводно потсетуваат на шише од Кока-кола и предни светла кои излегуваат од браникот на автомобилот се дел од уникатниот изглед на овој модел на Опел. Достапната цена привлече многу потрошувачи во САД.

Овој модел првично беше произведуван за германската армија, а потоа Фолксваген го рекламираше како повеќенаменски автомобил за млади луѓе. Иако не беше комфорен, Тип 181 се претвораше во кабриолет.

Овој модел на Опел, кој првично беше замислен како спортски модел од средната класа на автомобили, брзо стана статусен симбол за младите мажи. Потоа следеа и шегите за сопствениците на Манта - и нивниот скромен коефициент на интелегенција. Во 1991 година, продуцентот Бернг Ајхингер оддаде почит кон овој автомобил во филмот „Манта Манта“.

Во 1974 година Фолксваген го претстави првиот модел на Голф како наследник на Бубачката. Овој модел се покажа како компактен, спортски и ефикасен автомобил – што по нафтената криза од 70-те години претставуваше голема предност.

Името на моделот „Кватро“ упатува на погонот на четири тркала на овој автомобил. Уникатното купе крена доста прашина по неговото претставување. Четири години подоцна, Ауди ја претстави и верзијата со високи перформански Кватро Спорт (прикажан на фотографијата). Од оваа верзија на моделот беа произведени само 220 примероци, поради што овој автомобил е вреден колекционерски предмет.