„Малку сум изненаден од интензитетот на ескалацијата, но не и од фактот дека ситуацијата ескалираше," вели германскиот политиколог Штефан Мајстер. Реториката е многу заострена со недели, особено од азербејџанска страна.

Минатата недела е извршен еден вид мобилизација и подготовка за нова војна, а на крајот се слушнаа остри тонови и од ерменска страна. Оттука беше јасно дека во скоро време нешто ќе се случи.

Согласно меѓународното право Азербејџан е во право. Нагорно Карабах и седум други територии, кои беа анектирани од Ерменците, се државна територија на Азербејџан. Ерменија од друга страна инсистира на правото на самоопределување на народот и укажува на тоа дека мнозинското население во Нагорно Карабах се Ерменци.

„Владата во Азербејџан во меѓувреме е особено исфрустрирана поради фактот што од нивна гледна точка речиси ништо не е постигнато во преговорите во последните години," објаснува Мајстер.

Вака гледано Турција е на „вистинската страна", бидејќи ги поддржува принципите на меѓународното право, но во моментов Анкара со својата реторика и испорака на оружје повеќе долева масло на огнот отколку што придонесува кон мирно решение, вели Мајстер.

Повеќе:

-Малку војна околу Нагорно-Карабах добро им доаѓа на сите

-Големите сили и конфликтот околу Нагорно-Карабах

-Меркел со апел до Ерменија и Азербејџан за итен прекин на огнот

Клучниот играч е сепак Москва смета германскиот политиколог. „Таа себеси се гледа во улога на „чесен посредник" и се смета за неутрална. Но, неутралноста оди толку далеку што Москва на пример, им испорачува оружје на обете страни. Од друга страна Русија има воена база во Ерменија и со самото тоа е заштитник на земјата.

„Имајќи го ова предвид ситуацијата нема да се смири, ниту ќе се постигне прекин на огнот без согласност од Москва", уверен е Штефан Мајстер и додава: „Не можам да замислам дека Турција сака да влезе во отворен конфликт со Русија." Тој смета дека во одреден момент Турција ќе попушти, а Русија на крајот повторно ќе се обиде да издејствува прекин на огнот меѓу завојуваните страни, што секако "нема да биде лесен потфат".

Во однос на можностите на Европа, Мајстер е доста воздржан. „ЕУ во овој регион не игра клучна улога па така нема многу средства со кои може да изврши притисок. Во Баку веќе едноставно не веруваат дека групата од Минск (која од 1990 се обидува да посредува во конфликтот н.з) ќе доведе до било каков напредок. Реторички ЕУ е на страната на Баку, не го признава Нагорно Карабах и се залага за интегритет на државата Азербејџан. Истовремено постојано се дебатира за правото на самоопределување на народот и со тоа се обидува да се прикаже како неутрален играч кој сака да посредува помеѓу двете страни.

Но, прашањето всушност е колку на Европејците им е важен овој конфликт. „Европската Унија во овој конфликт, кој има огромен конфликтен потенцијал, беше воздржана. Исто е и со САД, кои заедно со Русија и Франција претседаваат со "Групата Минск", објаснува Мајстер.

Ова пак и отвори простор на Турција да влета во вакуум просторот. „Но на крајот овој конфликт и неговото решавање помалку или повеќе и е препуштено на Русија", уверен е германскиот политиколог Штефан Мајстер.

Штефан Мајстер е германски политиколог чија работа се фокусира на историјата на Источна Европа. Беше директор на Роберт Бош центарот за средна и источна Азија. Пд 2019 е директор на Канцеларијата за регионот на јужен Кафказ на Фондацијата Хајнрих Бел.