Освен Цеца, Лидија и Кене, казната затвор во домашни услови ја издржуваат уште пет други лица во Србија. Многумина критикуваат дека можноста за служење затворска казна или притвор под електронски надзор е привилегија, што ја добиваат само познатите личности или оние со добри врски, за наместо зад решетки, казната да ја отслужуваат во своите раскошни вили.

Српскиот криминолог Добривоје Радовановиќ објаснува дека таквите одлуки на судовите се во принцип многу корисна алтернативна санкција, со која се заменуваат пократките затворски казни. „За жал, таа може да се претвори во спротивното, ако се изрекува само на познати личности од политиката или естрадата. Ако се врши селекција врз основа на положбата на тие луѓе во општеството, тогаш станува збор за злоупотреба и таквиот вид казна ќе предизвика негативен ефект во јавноста“, вели Радовановиќ.

И адвокатот и поранешен заменик-министер за полиција, Божо Прелевиќ, смета дека главниот проблем во домашниот притвор е тоа што осудените не се третираат еднакво. „Не може секој да ја добие таа казна. Кога некој ќе добие електронска ракавица, тоа повеќе изгледа како награда, отколку како издржување затворска казна“, констатира Прелевиќ.

Прво докази, потоа притвор

Професорот Добривоје Радовановиќ вели дека за лошо решение го смета фактот што државното обвинителство уште за време на истражната постапка одредува куќен притвор, наведувајќи дека мерката се одредува само со цел да не се врши влијание врз сведоците и трае се` додека не се соберат доволно докази. Радовановиќ нагласува дека е против тоа осомничените да добиваат притвор, додека државата собира докази против нив. Државното обвинителство е должно прво да ги собере потребните докази, па дури потоа може да се издаде налог за апсење. „Во Србија постои лоша пракса на притворање луѓе, за потоа на суд да се утврди дека нема доволно докази за изрекување казна“, вели Радовановиќ.

Осудените на затворска казна не смеат да го напуштат домот без посебна дозвола од судот, но доколку се во редовен работен однос, имаат право да одат на работа. Нивното движење електронски се следи 24 часа на ден. Доколку „затворениците“ не се придржуваат до правилата, службата што го контролира нивното движење го известува судот, кој има право да го укине служењето казна во домашни услови и да го испрати осудениот во регуларен затвор.

Автор: Весна Рајовиќ/Трајче Тосев

Редактор: Горан Чутаноски