На комеморацијата во Европскиот парламент државници и политичари се простија од „германскиот, но и европски патриот“, како што рече Јункер. Меркел побара да се продолжи делото на Кол: залагање за мир, слобода и единство
Според протоколот, првиот говорник секако беше домаќинот, претседателот на ЕП, Антонио Тајани, кој го нарече Кол „борец за слобода и демократија, кој секогаш го бранеше човечкото достоинство против ѕидови и бедеми, железни завеси и тоталитарни режими. Со тоа сигурно заслужи место во европскиот Пантеон“, изјави Тајани.
Претседателот на Европскиот совет, Доналд Туск ги истакна врските на Кол со неговата татковина, Полска, и пријателството создадено во ерата на Кол. И на Туск му недостигаат политичари со таков интегритет како оној на Кол, изјави Туск, повикувајќи ги државните челници од Европа да кажат „да за Унијата, слободата и човековите права.“
Претседателот на Европската комисија, Жан-Клод Јункер имаше лично простување од „верниот пријател Хелмут Кол, германски, но и европски патриот“, кој покажа дека во тие два поима не мора да постои противречност. Јункер потсети на бројните заслуги на Кол во обединувањето на Европа и воведувањето на заедничката валута - еврото: „Нѐ напушта еден од гигантите на повоениот период.“
Рускиот премиер Димитри Медведев на комеморацијата настапи приватно, но предупреди на зголеменото оддалечување на Европа од неговата татковина, предупредувајќи дека за Кол, Русија беше дел од обединета Европа, „дел од заедничкиот дом, без бодликава жица“.
Простување од Хелмут Кол
02:16
This browser does not support the video element.
Поранешниот американски претседател Бил Клинтон лично ја изрази својата љубов кон германскиот екс-канцелар. „Тој сакаше да создаде свет во кој никој нема да доминира над никого, свет во кој соработката ќе биде подобра отколку судирите.“ Клинтон од Кол се прости со зборовите: „Во својот живот ти направи добри работи. Ние смеевме да бидеме присутни и затоа те сакаме.“
„Хелмут Кол ни пружи рака“, изјави францускиот претседател Емануел Макрон, истакнувајќи: „уште долго ќе учиме од него како заеднички да напредуваме“. Макрон сака со канцеларката Меркел на европскиот проект повторно да му даде смисол и длабочина.
Ангела Меркел изрази лична благодарност кон КолФотографија: picture-alliance/AP Photo/M. Euler
„Драг канцеларе Кол, за тоа што сега стојам овде, и Вие имате одлучувачка улога. Благодарам за шансите кои ми ги отворивте“, беа емоционалните зборови на последната говорничка во Европскиот парламент, германската канцеларка Ангела Меркел, израсната во социјалистичка, Источна Германија. Таа истакна дека следните поколенија треба да го сочуваат наследството на Кол, а тоа е - ангажирано, неуморно залагање за мир, слобода и единство.
Германските канцелари- од Аденауер до Меркел
Германија од 1949 година имаше седум канцелари и една канцеларка. Ангела Меркел веќе 12 години седи во канцеларската фотелја, а се надева на уште четири. Кои беа нејзините претходници?
Конрад Аденауер беше прв германски повоен канцелар. Во текот на неговиот мандат тогаш младата Сојузна Република Германија стана суверена држава. Во надворешната политика јавно се деклрарираше кон Западот. Неговиот стил на владеење беше авторитарен. Аденауер беше Рајнлендер, па оттука и заложбата Бон да стане главен град. Сепак, не беше многу заинтересиран за карневалската традиција на регионот.
Фотографија: picture alliance/Kurt Rohwedder
Лудвиг Ерхард (ЦДУ), 1963 - 1966
Во 1963 година, ЦДУ инсистираше од функцијата канцелар да се повлече, тогаш веќе 87-годишниот Аденауер. Ерхард беше прогласен за негов наследник. Тој стекна популарност како министер за економија, промовирајќи го социјалното пазарно стопанство. Познат е како „татко“ на германското стопанско чудо. Ретко можеше да се види без цигара. Поднесе оставка во 1966 година.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Курт Георг Кицингер (ЦДУ), 1966 - 1969
Кицингер ја формираше првата голема коалиција во Германија меѓу ЦДУ и СПД. На таа влада и појде од рака да го разбуди заспаното стопанство. По усвојувањето на законите за вонредна состојба, со што на државата и беа доделени посебни права, младите луѓе излегоа на улиците. Со тоа беше родено студентското движење. Кицингер беше спорен политичар поради своето минато во текот на националсоцијализмот.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Вили Брант (СПД), 1969 - 1974
Општествените промени донесоа и политички промени: Вили Брант стана првиот социјалдемократски канцелар на Германија. Славен поради својот гест кога клекна пред Споменикот на јунаците на Варшавското гето и побара прочка за злосторствата на нацизмот. Со тоа испрати сигнал за помирување. Успеа да ги подобри односите и со земјите од Источниот блок. Во 1971 година ја доби Нобеловата награда за мир.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Хелмут Шмит (СПД), 1974 - 1982
Шмит стана канцелар по оставката на неговиот партиски пријател Вили Брант. Светската економска рецесија беше главна грижа на неговата влада. Шмит владееше разумно и ефикасно. Покажа цврста рака во борбата против теророт на левичарско-екстремистичката Фракција на Црвената армија (РАФ). Откако и беше изгласана недоверба на неговата влада поднесе оставка.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Хелмут Кол (ЦДУ), 1982 - 1998
Беше канцелар 16 години, што е рекорд. Хелмут Кол важеше за истраен политичар и непоколеблив, но без голем порив за реформи. Нему му се припишува голема историска заслуга: обединувањето на двете Германии и обновата на источна Германија. Но, тој не е само канцелар на обединувањето. Кол се залагаше и за заеднички раст на Европа.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Герхард Шредер (СПД), 1998 - 2005
По четири канцеларски мандати на Кол, на чело на владата дојде Герхард Шредер. Тој стана прв канцелар на црвено-зелена влада. Во текот на неговиот мандат Бундесверот за првпат учествуваше во странска воена интервенција на НАТО. Неговата Агенда 2010 беше голем испит за партијата. Многу луѓе протестираа низ земјата поради кратењето на социјалните давачки.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Ангела Меркел (ЦДУ), од 2005
Во 2005 година, Меркел стана првата жена канцелар на Германија. Во изминатите 12 години со успех ги пребродуваше сите големи домашни, европски и светски кризи. Владее прагматично. После нуклеарната хаварија во Фукушима, експресно ја смени домашната енергетска политика. Пред изборите во септември 2017, одеднаш одлучи да поддржи склучување на истополни бракови.
