Судир на Меркел и Макрон околу идниот претседател на ЕК
БГ/ ДВ
28 мај 2019
Лидерите на ЕУ членките денеска за првпат ќе се обидат да го договорат идниот состав на Европската комисија- вклучително и нејзиниот претседател- по изборите за Европскиот парламент. Несогласувања меѓу Меркел и Макрон.
Реклама
Пред почетокот на ЕУ самитот, германската канцеларка Ангела Меркел изјави дека нејзината земја останува на ставот дека новиот претседател на Европската комисија треба да биде водечкиот кандидат на победничката партија на изборите.
Меркел се надева дека ЕУ лидерите брзо ќе ги донесат одлуките.
„Сакаме да најдеме решение што е можно побрзо со оглед дека Европскиот парламент ќе се состане на почетокот на јуни и би било пожелно дотогаш да имаме предлог од Европскиот совет.“
Канцеларката потврди дека нејзината влада се уште го поддржува концептот на „водечки кандидат“, односно идниот претседателот на ЕК да биде оној кој ја предводел победничката партија на изборите.
И покрај значително намалениот број на пратенички места, конзервативната Европска народна партија (ЕНП) и нејзиниот водечки кандидат, Германецот Манфред Вебер, освоија најмногу гласови на изборите.
И францускиот претседател Емануел Макрон сака брзо решение за кандидатот, „најдобро“ во јуни, но во понеделникот тој изјави дека принципот на „водечки кандидат“ не треба да биде автоматски, вели извор од неговиот кабинет за агенцијата Ројтерс. Партијата на Макрон, „Напред“ повеќе пати досега повтори дека е против концептот на „водечки кандидат“.
Нови сојузништва
Европската народна партија, чиј дел е ЦДУ на Меркел, ги обединува конзервативните партии низ цела ЕУ и победува на изборите за Европскиот парламент од 1999 година наваму. Иако на последните избори тоа повторно беше случај, сепак ЕНП загуби 36 пратенички места, и сега има 180 во новата легислатива. Социјалистите и Демократите загубија 39 места, и сега имаат вкупно 146.
Поради тоа, двете партии повеќе го немаат традиционалното мнозинство во 751-члениот парламент, и ќе мора да вклучат и други партии во коалицијата.
Влијанието на Макрон е засилено по неделните избори, откако неговата партија обезбеди 23 места во парламентот. Таа ќе биде најголемата групација во Алијансата на Либералите и Демократите за Европа (АЛДЕ), третата најголема група во парламентот.
Лидерот на ЕНП, Манфред Вебер, најави дека ќе разговара со другите политички групации со цел да формира широка коалиција. „Задачата на демократите е да разговараат“, рече Вебер.
Но, тоа делува како тешка задача.
„Според нас, омилениот кандидат на Ангела Меркел целосно се дисквалификуваше“, изјави Паскал Канфан, еден од водечките кандидати на партијата на Макрон, во понеделникот. „Идното мнозинство во парламентот поминува преку нас, без дилема. Без нас тоа не постои“, рече Канфан.
Меѓу останатите потенцијални кандидати за наследници на Жан-Клод Јункер се и актуелниот потпретседател, социјалистот Франс Тимерманс, како и комесарката за конкурентост од АЛДЕ, Маргрет Вестагер.
Пријателите и непријателите на Меркел
Во потрагата по „европско решение“ за миграциската криза, на Ангела Меркел ѝ се потребни сојузници меѓу шефовите на влади во ЕУ. Но, сојузници има сѐ помалку, а некои настапуваат се поодлучно против неа.
Фотографија: picture-alliance/AP Photo/O.Matthys
Партнер
Ако постои политички пријател на сојузната канцеларка, тогаш тоа е францускиот претседател Емануел Макрон. И тој, како и Меркел, сака европско решение, зашто исто така се плаши за опстанокот на ЕУ. Баварската ЦСУ пак верува дека Макрон ја поддржува Меркел зашто го „купила“ со финансиско-политички отстапки.
Фотографија: picture-alliance/Tass/dpa/M. Metzel
Хуманист полн со разбирање
Новиот шпански премиер Педро Санчез постапи во согласност со политиката на Меркел, дозволувајќи во неговата земја да пристигне брод со африкански бегалци, одбиен од владата на Италија. Толкава доза хуманост е ретка деновиве. Но, социјалистичкиот политичар сепак нагласи дека на неговата земја ѝ е потребна помош во совладувањето на миграцијата.
Фотографија: Getty Images/AFP/J. Soriano
Посредник
Холандија е трговска нација, отворените граници во ЕУ се многу важни за Холанѓаните. Во тоа премиерот Марк Руте се согласува со Ангела Меркел. Од друга страна, расположението во неговата земја во меѓувреме е повеќе антимигрантско. Руте воопшто не сака во ЕУ да влезат лица кои немаат право на азил. Во тој контекст, тој би можел да преземе улога на посредник.
Фотографија: Reuters/F. Lenoir
Тактичар
Меѓу Ангела Меркел, демохристијанка и левичарот Алексис Ципрас постојат огромни идеолошки разлики. А сепак грчкиот премиер се залага за „европска солидарност“ во решавање на миграциската криза и лично ја поддржува Ангела Меркел. Причина за тоа би можело да биде разбирањето кое Меркел го покажа во контекст на грчката криза - Ципрас се надева на нови отстапки.
Фотографија: Reuters/A. Konstantinidis
Радикал
Данецот Ларс Леке Расмусен не изгледа како радикал, но е радикален по прашањето на миграцијата. Данската влада спроведува строга политика на „застрашување“ на азилантите, построга отколку другите земји. Расмусен прв ја лансираше идејата за прифатни центри надвор од ЕУ. Тој не сака прераспределба на азиланти во земјите членки на ЕУ.
Фотографија: imago/Belga
Противник
Австрискиот канцелар Себастијан Курц се однесува љубезно кон Ангела Меркел, но не го крие длабокото несогласување кон нејзината либерална бегалска политика. На друга страна, Курц одлично се согласува со противниците на Ангела Меркел на внатрешнополитички план - министерот за здравство Шпан и министерот за внатрешни работи Хорст Зехофер, како и баварскиот премиер Маркус Зедер.
Фотографија: picture-alliance/dpa/P. Kneffel
Притиснат
Непартискиот италијански премиер Џузепе Конте е еден од најтврдите ореви за Меркел. Конте никако не сака да прифати (вратени) бегалци, првпат регистрирани во Италија. Притисок врз него врши пред сѐ италијанскиот министер за внатрешни работи Матео Салвини од ксенофобната Лега: „Ние не можеме да прифатиме веќе ни едно единствено лице“. Со такви изјави, во Италија расте популарноста на Лега.
Фотографија: picture-alliance/ZumaPress
Незаинтересиран
Никој толку жестоко не ја критикуваше политиката на отворени граници на Ангела Меркел како унгарскиот премиер Виктор Орбан. За него, кризата е проблем на Меркел, а не негов. Тој воопшто не отпатува на мини-самитот за бегалците, за разлика од другите лидери на т.н. Вишеградска група (Чешка, Словачка, Унгарија и Полска). Сите тие категорично одбиваат прераспределба на бегалци.