На Врховниот суд му беа потребни речиси две години да го оцени барањето за преиспитување на пресудите на Груевски и Јанкулоска. Тоа е навистина премногу, но за некои тоа е знак дека работите во судството ќе се менуваат.
Реклама
Вчерашната пресуда на Врховниот суд, со која се потврдуваат пресудите на Апелацискиот суд во предметот за набавката на блиндираниот „мерцедес“ за Гордана Јанкулоска, Ѓоко Поповски и Никола Груевски, може да изгледа како конечно фаќање ритам на катарзата што ја очекува граѓанството во Македонија кога се работи за страшните случаи на корупција во политиката и државните институции. Тоа не е онаа катарза што ја најавува Христијан Мицкоски за , прочистување на неговата партија од сите наводни „печалбари“ во ВМРО-ДПМНЕ, кои сега го критикуваат неговото лидерство – туку, напротив, таа се наоѓа на сосема другиот спектар.
Јавноста не можеше да разбере како можеше петчлените совети во Врховниот суд да го одолгвлекуваат носењето на пресудата за затворските казни толку долго време – Груевски го поднесе барањето за преиспитување на судската пресуда во октомври 2018 година, непосредно пред да избега во Унгарија, а Јанкулоска тоа го направи во март лани, кога веќе се знаеше дека на 1 јули треба да замине в затвор. На Лав Толстој му требаше помалку време да го напише „Војна и мир“ отколку што судиите од Врховен требаше да ги разгледаат аспектите од случајот и образложенијата на пресудите. А за исто толкаво време колку што врховните судии ги разгледуваа барањата на Груевски и Јанкулоска тој направи седум верзии на „Војна и мир“ пред конечно да излезе во печат како целосна книга.
Се разбира, тешко е да се прават вакви споредби, некој ќе рече дури и дека се неумесни, но на одреден начин го отликуваат галиматијасот во кој се наоѓа судството многу години и децении. Партиски „пајаци“ (кукли на кои им се раководат движењата), политички компањони и други личности од невидливата мрежа на интереси ја одолговлекуваа пресудата за овие барања (без оглед каква и да беше) во исчекување на подобра политичка клима. Таа подобра политичка клима не дојде за оние што ја очекуваа и за оние што помогнаа во одолговлекувањето. Прв меѓу нив е тогашниот претседател на Врховниот суд, Јово Вангеловски, кој беше сменет од функцијата поради злупотреба на службената положба и под чие раководство највисокиот суд лани во март ексресно го прифати барањето на Јанкулоска да не оди во затвор. Првата етапа од таа „подобра политичка клима" беа претседателските избори што следеа брзо потоа, но климата за осомничените и осудените не се подобри. А се влоши за Вангеловски. Тој идната недела, на 25 септември треба да се појави на почетокот на судењето против него во процесот во кој е обвинет дека на една негова колешка не ѝ определил зголемување на платата за 35 отсто во време кога сите други судии добиле.
Што бара правдата
Никој не треба да има илузии дека правичноста во судските случаи ќе се врати со оваа пресуда на Врховниот суд, но судскиот чекан еднаш навистина треба да удри, онака како што го бара правдата.
Реакцијата на опозицискиот лидер беше очекувана – тој во пресудата гледа одмазда на победниците и во една политичка прокламација обвини дека Гордана Јанкулоска била судена без докази затоа што „не одбра да биде слуга во скутот на Заев“. Како би била Јанкулоска слуга „во скутот на Заев“ не е јасно – единствено што би можело да има некаква врска, според неговите проценки, е ако таа би застанала на страната на оние во ВМРО-ДПМНЕ кои бараат оставка од него. Но Мицкоски тука ја се обидува да постави врската со неговата функција во партијата и конечната пресуда: „Јанкулоска беше генерален секретар на ВМРО-ДПМНЕ и тука таргетот не е Јанкулоска, туку ВМРО-ДПМНЕ“. Оваа колективизација на вината можеби има едно прозаично објаснување – цврстината на неговата позиција во партијата и обидот да се претстават процесите за корупција како напад врз ВМРО-ДПМНЕ, особено сега кога тој е на негово чело.
Никола Груевски: како реформаторот стана бегалец
Од надежен реформатор, преку корумпиран автократ до бегалец од правдата. Поминаа 20 години од стапнувањето на политичката сцена до бегството во Унгарија. Политичката кариера на Никола Груевски низ фотографии.
Фотографија: Getty Images/AFP/D. Dilkoff
Референдумска битка
Кариерата на Груевски во политиката започна во првата влада на ВМРО-ДПМНЕ, предводена од Љубчо Георгиевски, во 1998. како министер за трговија, а продолжи како министер за финансии. Но искачувањето до врвот на македонската политика, Груевски го започна во 2004., по неуспешниот референдум против територијалната поделба, откако претходно успешно го одбрани партискиот престол во хотелот Панорама.
Фотографија: picture-alliance/AP Photo/S. Ilic
Преродбата во 100 чекори
На парламентарните избори во 2006 ВМРО-ДПМНЕ предводена од Груевски извојува убедлива победа. Младиот технократ ветуваше економска преродба на земјата и брзо членство во ЕУ и НАТО. Граѓаните му ја дадоа довербата на гласањето на 5 јули, но ретко кој очекуваше дека Груевски неограничено ќе владее и во следните 10 години.
Фотографија: AP
Поддршка од Западот
Младиот премиер во првите години уживаше голема поддршка од меѓународната заедница и особено од сестринските партии во Европа. Веќе во октомври 2006. беше пречекан во Берлин од канцеларката Ангела Меркел со воени почести. Западните политичари во него гледаа надеж за земјата и за регионот и пресврт од дотогашната националистичка политика.
Фотографија: AP
На крилата на поразот од Букурешт
Преродбата на Груевски продолжи на изборите во 2008 година кои ги доби со огромно мнозинство благодарение пред сѐ на националистичката кампања која во прв план го имаше фијаското на Самитот на НАТО во Букурешт и паролата „името не го даваме“. Оттогаш започна и непреченото владеење на Груевски и ВМРО-ДПМНЕ.
Фотографија: AP
Скопје 2014
На крилата на големата изборна победа, Груевски го стави во погон проектот „Скопје 2014“. Целта беше да „се зајакне“ идентитетот на народот и да му се покаже на светот дека Македонците не се дрво без корен. Исходот: потрошени речиси 600 милиони евра народни пари на споменици и неокласични објекти кои завршуваа во џебовите на фирми блиски до ВМРО-ДПМНЕ.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Партнерот во сенка
На претседателските избори во 2009 година победата на Ѓорге Иванов ја заокружи комплетната контрола на власта на ВМРО-ДПМНЕ. Иванов ќе биде реизбран во 2014 година и до денес ќе остане верен следбеник на својот политички ментор- Груевски. На поддршката ќе возвраќа повеќепати, прво со општата аболиција во 2016 година, а потоа и со одбивањето да му го даде мандатот на Заев во 2017.
Кога во февруари 2015. Заев започна да ги објавува прислушуваните материјали, Груевски беше на зенитот на својата моќ - неприкосновен во партијата и државата. Серијата протести таа година го потресоа, но не го загрозија посериозно. Дури откако се вмеша и меѓународната заедница, а Иванов мораше да интервенира со аболиција, граѓаните масовно почнаа да излегуваат на улиците во Шарената револуција.
Фотографија: DW/K. Ozimec
Новата ера (не) започна
Тешкиот пораз на ВМРО-ДПМНЕ на локалните избори во 2017, значеше и крај за Груевски на чело на партијата. Новата ера која ја најавуваше, не се случи. Она што од денешен аспект е интересно, е средбата со Орбан во септември 2017 во Охрид, на која наводно и паднала понудата за азил од страна на унгарскиот премиер. По неколку месеци на чело на партијата Груевски беше заменет од Христијан Мицкоски.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Лице од потерница
Откако пресудата за двегодишната затворска казна во случајот „Тенк“ на СЈО стана правосилна, се очекуваше Груевски да се јави на издржување на казната. Но, тој се јави на Фејсбук од Будимпешта од каде порача дека „ќе остане верен на каузата на Македонија“. МВР, веројатно задоцнето, одлучи да трага по експремиерот со потерница.
Фотографија: Innenministerium der Republik Mazedonien
Наследството на Груевски
Дали Никола Груевски ќе биде испорачан назад во Македонија каде се соочува со уште четири судски процеси, во моментов може само да се шпекулира. Зад себе остава долго досие на злоупотреби и криминал, и држава која во последните години од неговото владеење се најде во изолација и беше предмет на жестоки критики и потсмев во демократскиот свет.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
10 фотографии1 | 10
Интересно е што во својата реакција Мицкоски нема ниту еден збор поддршка за другите двајца осудени за „мерцедесот“ – Никола Груевски и Ѓоко Поповски. Мицкоски не кажува која била целта со потврдената пресуда за неговиот претходник на функцијата претседател на ВМРО-ДПМНЕ, Никола Груевски. Исто така и за Ѓоко Поповски. Се согласува за пресудата за Груевски? Или не сака да го споменува човекот кој го донесе на чело на партијата и сега е далеку од државата и во догледно време нема шанси да ја издржува пресудата. Па подобро е да не се споменува некој кој и така не може да отиде во затвор. А Ѓоко Поповски? Тој за партијата, а и за него е неважен – прашањето за неговата судбина е затворено, без оглед што тој дејствувал по налог на надредените над него. А плус, каква корист би имала партијата од него.
Тешко дека ќе може да се најде барем еден случај на политичари фатени во криминал кои ја признале вината. Не само овде, туку и во Европа. Сите тие зборуваат за наместени политички процеси, лов на вештерки и слични приказни. Секако, тешко е да се замине во затвор по годините на огромна моќ.
Еден случај во Европа е посебно амблематичен за тоа како доаѓа самракот на некој автократ, кој мислел дека ја држи целата држава во рака. До лани во мај Ливиу Драгнеа, претседателот на Социјалдемократската партија на Романија, беше вистински господар на државата. Тој не беше премиер, иако неговата партија владееше, туку само претседател на Долниот дом на парламентот, затоа што не можеше да биде на чело на извршната власт поради една условна затворска казна. И таму, Врховниот уд требаше да се изјасни за една друга пресуда за него околу злоупотреба на службена позиција. Изречената казна беше 3,5 години затвор.
Престапот на Драгнеа, според македонските мерила, би изгледал безначаен. Како што многумина сакаат да ја оценуваат затворската казна за Никола Груевски и Гордана Јанкулоска за „мерцедесот“. Драгнеа беше осуден на затвор затоа што ја злоупотребил функцијата кога на почетокот од 2000-тите како градоначалник во неговиот роден град Телеорман (во едно од најсиромашните краишта во Романија) обезбедил две секретарки во локалниот огранок на партијата да примаат плата од социјалните служби. Еклатантен пример на злоупотреба на функцијата.
Сите истраги на македонското СЈО
Таргет, Титаник, Тортура, ТНТ, Транспортер, Тврдина, Трезор, Топлик, Тендери, Тарифа и Тенк се 11-те случаи кои досега ги отвори СЈО. Осомничени или обвинети се многу актуелни и поранешни државни и локални функционери.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Катица Јанева
Катица Јанева беше избрана за Специјален Јавен обвинител на 15 септември 2015 година од страна на Советот на јавните обвинители, а нејзиниот тим се комплетираше со уште 12 обвинители на 4 ноември лани. Нејзиниот избор беше дел од Договорот од Пржино за што согласност дадоа сите лидери на политички партии и големо мнозинство пратеници во Собранието.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
Од шионажа до злосторничко здружување
Заклучно со март годинава, во првиот шестмесечен период од работењето, СЈО отворило вкупно 30 предмети против 80 лица. Кривичните дела кои им се ставаат на товар на осомничените и обвинетите се движат од Повреда на избирачко право, Злоупотреба на службена положба до Насилство, Шпионажа и Злосторничко здружување.
Фотографија: MIA
Обработка на прислушуваните материјали
Во септември годинава, СЈО го претстави и вториот шестмесечен извештај за својата работа. Во меѓувреме, ова обвинителство брои 74 вработени. Во тој период, обвинителите преслушале и обработиле 55.240 аудио фајлови, односно 12 проценти од вкупно добиените прислушкувани материјали.
Фотографија: picture-alliance/dpa/C. Charisius
Насилство и фалсификат
Паралелно со поднесениот втор Извештај за својата работа, СЈО ги обелодени и првите две обвиненија. Во првиот предмет, обвинети се седум лица - службеници на УБК кои го уништиле доказниот материјал за неовластеното прислушување. Во вториот, обвинети се 14 лица кои го поттикнувале или извршиле насилство при протестите пред општина Центар во јуни 2013 година. Меѓу нив е и експремиерот Груевски.
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Меѓународна поддршка
СЈО во меѓувреме добива отворена поддршка од претставниците на меѓународната заедница. Шефот на германската дипломатија Франк-Валтер Штајнмајер на 1 септември годинава порача дека е важно „СЈО да може непречено да продолжи со својата работа за разјаснување на обвинувањата за злоупотреба на моќта, за повторно да се засили довербата на македонското население во демократските институции на земјата“.
Фотографија: Reuters/I. Kalnins
Титаник- број 1.
Во февруари 2016, СЈО го обзнани својот прв случај, за изборни измами за кои постои сомнеж дека ги извршувала група која ја предводеле ексминистерката Јанкулоска, ексминистерот за транспорт Јанакиески и секретарот на Владата, Божиновски. Осомничени се за криминализација на изборниот процес со незаконско издавање лични карти и вметнување во избирачкиот список на лица, како и насилство, поткуп...
Фотографија: Petr Stojanovski
ТНТ- Како се уриваше Космос
Во април 2016 година беше отворен случајот за незаконското уривање на комлексот „Космос“ на бизнисменот Фијат Цаноски. Иако првично не беа опфатени во истражната постапка, поради аболицијата од претседателот Ѓорге Иванов, осомничени во случајот „ТНТ“ се и експремиерот Груевски, ексминистерот за транспорт и врски, Миле Јанакиески, и актуелниот градоначалник на општина Гази Баба, Тони Трајковски.
Фотографија: Petr Stojanovski
Транспортер- Битола како Токио
Случајот во април 2016, обвинителката Фатиме Фетаи го најави како „веројатно најскапиот превоз за ученици во светот“, кој го плаќал градот Битола. Градоначалникот на Битола Владимир Талески и претседателот на комисијата за јавни набавки на општината, според СЈО, нанеле штета на буџетот од околу 360.000 евра. На Талески му беше одреден и домашен притвор, но во меѓувреме е пуштен на слобода.
Фотографија: DW/Z.Purkovic
Тврдина- уништување на доказите
Во предметот Тврдина кој на јавноста и беше претставен во март 2016 година, осомничени се двајца началници на УБК и ексминистерката за внатрешни работи Гордана Јанкулоска. Тие во 2015 година противзаконски уништиле системи за следење на комуникации, при што е нанесена штета на државата во висина од околу 10 милиони евра. Истите системи претходно биле користени за незаконско следење и прислушкување
Фотографија: MIA
Тортура- изживувањето врз Љубе Бошкоски
На 28 март 2016, СЈО објави дека започнува нова истрага под името „Тортура“, која се однесува на апсењето на лидерот на партијата Обединети за Македонија и поранешен министер за внатрешни работи Љубе Бошковски. Поднесени се кривични пријави против седум лица, меѓу нив шестмина припадници на полициската единица Алфи, а како првоосомничен е тогашниот директор на УБК Сашо Мијалков.
Фотографија: DW/P. Stojanov
Трезор- Финзи и УБК
„Трезор“ е кодното име на последниот предмет на СЈО, и прв што се однесува на економски криминал, а произлегува од незаконското следење на комуникациите. Како што рече обвинителката Фатиме Фетаи, предметот се однесува на груба злоупотреба на средствата од буџетот на Република Македонија од страна на три раководни лица во УБК и едно раководно лице во Министерството за внатрешни работи.
Фотографија: picture-alliance/dpa
„Топлик“ и „Тендери“
Во предметот „Топлик“ се осомничени шест лица, кои преку злоупотреба на службената должност и кршење Законот за јавни набавки сториле кривични дела со кои го оштетиле буџетот во висина од 1 милион и 44.000 евра. Во „Тендери“ првоосомничено е раководно лице од Министерството за култура, поради фаворизирање на компанијата „Бетон - Штип“ при изградбата на Музејот на македонската борба.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
„Таргет“- масовно прислушување
СЈО соопшти дека илјадници луѓе биле незаконски следени во периодот од 2008 до 2015 година од страна на Управата за безбедност и контраразузнавање. Вкупно десет лица, дел од кои поранешни високи функционери се осомничени дека го организирале и го координарале незаконското прислушување. Незаконски била следена комуникација на најмалку 4.286 телефонски броеви без судски наредби
Фотографија: picture-alliance/dpa/J. Pape
„Тенк“ и „Тарифа“
СЈО сомничи седум лица дека ја злоупотребиле службената положба во случајот „Тарифа“ кој се однесува на постапка за јавна набавка на софтвер за потребите на АД ЕЛЕМ. Истрага е отворена и против две лица кои учествувале во набавката на службениот „Мерцедес“ на екс-премиерот Никола Груевски кој државниот буџет го чинеше 572 илјади евра.
Фотографија: picture-alliance/dpa/J.-P. Strobel
14 фотографии1 | 14
Познатата обвинителка за борба против корупцијата, Лаура Ковеси, го изведе на суд и му беа пресудени 3,5 години затвор. Покрај ова, европската антикорупциска канцеларија води истрага за тоа дека проневерил 21 милион евра од европските фондови за лични цели. Драгнеа постојано се жалеше дека тоа е „политички прогон“, „лов на вештерки“, на „длабоката држава“.
Во мај 2019 беа одржани европски избори. На нив неговата партија доживеа голем пораз. Тоа беше шок и за партијата и за Драгнеа. Утредента по изборите Врховниот суд ја одби жалбата на Драгнеа за пресудата донесена во јуни 2018 година. Одлуката беше конечна. До крајот на денот тој мораше да се пријави во затвор. Големи новинарски екипи беа собрани пред неговата куќа, како и гневни граѓани. Немаше како во Македонија судски доставувачи на пресудата (еднаш не го нашле, па друг пат не го нашле…). Откако тој самиот не се пријави за час-два во полициска станица, стигна полицијата за да го одведе во затворот на неколку километри од Букурешт.
Со што се занимава совеста
Романија е разјадена од политичка корупција последниве дваесетина години. Осум од десет луѓе тоа би го потврдиле и за Македонија. Но корупција е секогаш кај некој друг, некој непознат, некој кој не може да се најде. И секако, оние за кои има пресуда дека се виновни се претставуваат како жртви. Плаќањето на две секретарки на партијата од општински плати, како што го направил Драгнеа, е безначајно ако се мери штетата во пари. Но е многу голема кога се мери дека некој мисли оти може да прави што сака со парите на граѓаните. Така и со „мерцедесот“.
Сопругот на Јанкулоска, Влатко Илиевски, во изјава за „Фокус“ се обиде тој „лов на вештерки“ да им го префрли на новинарите. „Искрено да ви кажам, не заслужувате генерално како новинари какви било коментари, затоа што за сите изминати години некритички го покривате работењето на правосудните власти. Со умисла или небрежност учествувавте во медиумскиот линч кон Гордана кој трае без прекин десет години и со тоа сте помагачи на злосторничкото здружение кое ги нарача и изврши пресудите... наместо да се запрашате дали постои кривично дело, дали за некој е застарено делото и која е заднината на целиот прогон. Многу сте површни“.
Лица и настани: 29 години независност
На 8 септември 1991 година Македонија ја прогласи својата независност. Резултатите од референдумското изјаснување јасно и недвосмислено ја покажаа волјата на мнозинството граѓани да живеат во сопствена држава.
Фотографија: MIA
„Нека ни е честита слободна, суверена, самостојна Македонија!“
Со овие зборови тогашниот претседател Киро Глигоров им го честиташе референдумскиот резултат на граѓаните собрани на плоштадот во Скопје.
Фотографија: Dnevnik
Песна и оро
Независноста беше прославена со песни и ора на плоштадот. Остварен беше идеалот на генерации Македонци кои се бореа за независна држава.
Фотографија: Dnevnik
Киро Глигоров
Глигоров беше првиот претседател на независна и суверена Македонија. Ќе остане запаметен по успешните преговори за мирно напуштање на југословенската федерација и по мудрото раководење со државата во клучните, критични моменти на 1990-те години.
Фотографија: Dnevnik
Стојан Андов
Андов беше прв претседател на плуралистичкото Собрание. Во долгата политичка кариера учествуваше во носењето на речиси сите клучни одлуки за државата. „Независноста беше највисокиот дострел во нашата историја“, изјави Андов за ДВ пред 5 години, на 24 годишнина од независноста.
Фотографија: DW/P. Stojanovski
„Врсник“ со независноста
Во 2011 година, по повод 20 годишнина од независноста, објавивме интервју со Христијан Проданов. Тој е роден пред полноќ ноќта на 8 септември 1991 година. „Мајка ми и ден денес кога на телевизија ја даваат прославата од независноста ќе ме викне и ќе ми рече во овие мигови ти се раѓаш“, ни рече тогаш Христијан.
Фотографија: DW
Конфликтот од 2001
Конфликтот во 2001 година меѓу македонските безбедносни сили и албанските бунтовници предводени од паравоената ОНА, се закануваше да ја разори кревката демократија. Конфликтот заврши со потпишување на Охридскиот рамковен договор кој во меѓувреме беше вметнат и во Уставот.
Фотографија: AP
Смртта на Борис Трајковски
На 26 февруари 2004 година авионот со кој претседателот Борис Трајковски патуваше од Скопје кон Мостар, БиХ се урна во близина на крајната дестинација. Смртта длабоко ја потресе Македонија. Покрај Трајковски, загинаа и уште осум патници- членови на неговиот кабинет, како и членови на екипажот.
Фотографија: picture-alliance/AP Photo
Никола Груевски
Груевски беше политичар со најдолг стаж на премиерската функција во историјата на државата, но резултатите од неговото владеење се, најблаго речено, спорни. Десетте години во кои тој ја предводеше владата започнаа со добри економски резултати, но втората половина ја одбележаа антиквизацијата, драматичниот пад на демократските стандарди и оддалечување од евро-атлантските интеграции.
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Шарената револуција
Иницијална каписла за најдолготрајните и најмасовни граѓански протести во македонската историја беше амнестијата која претседателот Ѓорге Иванов им ја додели на осомничените политичари и нивни соработници. Шарената револуција, како што подоцна беше наречена, успеа да се избори за повлекување на амнестијата. Критичарите велат голем дел од барањата на „шарените“ се уште не се реализирани.
Фотографија: Getty Images/AFP/R. Atanasovski
Упадот во Собранието
Илјадници луѓе упаднаа во зградата на Собранието на 27 април 2017 година, протестирајќи против изборот на Талат Џафери за собраниски спикер и извесното формирање на новото владино мнозинство на СДСМ и ДУИ. Настанот ќе остане забележан како црна точка во историјата на земјата. Десетици пратеници и новинари беа повредени во нападот на толпата.
Фотографија: Reuters/O. Teofilovski
Преспанскиот договор
На 18 јуни 2018 година во селото Псарадес (Нивици) на Преспанското езеро беше потпишан Договорот од Преспа со кој му беше ставен крај на деценискиот спор околу името меѓу Македонија и Грција. Неколку месеци подоцна, и покрај неуспешниот референдум, Македонија официјално се преименува во Северна Македонија со двотретинско мнозинство гласови во Собранието.
Фотографија: Reuters/A. Konstantinidis
Влезот во НАТО
На 27 март 2020 година, Северна Македонија и формално стана 30 членка на НАТО алијансата. Со тоа беше исполнета децениската цел на државата, поставена недолго по прогласувањето на независноста. Истиот месец ЕУ даде согласност да започнат пристапните преговори за полноправно членство на земјата во европскиот блок.
Фотографија: AFP/R. Atanasovski
12 фотографии1 | 12
Од семејна гледна точка може да се најде разбирање на овие оценки на Илиевска. Особено за површноста кога мечката заиграла пред нивниот дом. Но ако тој мисли дека сите наеднаш западнале во колективна амнезија и ова станало општество на добри Самариќани во кое се простува за престапите, тој е во намерна длабока самоизмама и треба искрено да погледне кон себе, т.е. кон семејството. А не да се жали на „несреќата“ што ги снашла. Затоа што неговите зборови се и невозможни неверојатни – од 2010 година, кога неговата сопруга, Гордана јанкулоска беше на врвот на нејзината моќ таа да ти била цел на медиумски линч и новинарите му помагале на „злосторничкото здружение“. А не му помагале на злосторничкото здружение тефтерчињата на неговата сопруга, ниту ВМРО-МВРО за време на изборите. Секако, во семејството на Јанкулоска овој удар на судскиот чекан ќе биде сфатен како голема неправда и таму нема да се прашуваат каква неправда им беше нанесена на пример, на стотиците луѓе кои изгнија во притвор во трите процеси за патарините, кои најпосле ја добија правдата во Стразбур.
Се разбира, тоа се туѓи судбини. Совеста нема потреба да се занимава со нив. Но може да се гризат усни кога се гледа лагодниот живот (кој, секако, не е без грижи) на човекот кој избега во Будимпешта, а сѐ беше направено за да се задоволат неговите страсти.