Кога ќе падне ноќта се палат стотици огнови со она што е собрано во текот на денот, а чадот го исполнува воздухот. За разлика од состојбата во текот на денот кој најчесто е исполнет со протести, ТВ камери и одвреме-навреме насилни судири, ноќите во Идомени се мирни, овозможувајќи им на жителите да одморат - доколку најдат каде, се разбира.

Околу 12 илјади бегалци се наоѓаат во Идомени, во кампот предвиден за 2.500 луѓе, претворајќи ги околните полиња во лавиринт на шатори. Луѓето останаа тука по воведувањето на ригорозните контроли на македонската граница и одлучија да останат и да чекаат таа повторно да се отвори.

Кампот е добро организиран и луѓето се релативно мирни, но мислам дека е прашање на време кога состојбата ќе експлодира, вели Калиопи Мителинеос, експерт за помош на жртви од локална НВО. „Границите веќе нема да функционираат како досега, и Грција не е подготвена за ова. Немаме пари за ова.“

Една локална шега вели дека во Идомени има новинари колку и бегалци, но Јазан, сириски гитарист, вели дека ги избегнува камерите по секоја цена. „Се обидувам да избегам од фотографирањето затоа што не сакам моето семејство да ме види ваков. Ме прашуваат како е, и никогаш не им ја кажувам вистината“.

Откако загубил сѐ освен гитарата додека минувал кон Самос, Јазан ги минал првите ноќи во Идомени во групни шатори, а потоа еден хуманитарен работник му дал мал шатор за него. „Луѓето кои работат во овој камп се толку добри. Мислам дека не би можеле да останеме мирни без нивна помош“.

И покрај 24-часовното присуство на хуманитарните работници, луѓето кои пристигнуваат доцна ноќе најчесто мораат да останат надвор. За да го решат проблемот, комбиња на организацијата Save the Children, како и доброволци, патролираат низ кампот ноќе и делат шатори за семејствата без покрив над главата.

„Доколку ви треба нешто во кампот, прашувате наоколу и следниот ден веќе некој го продава тој производ на влезот“, вели Јазан. Најчесто тоа се грчки или арапски продавачи. Има сѐ, од цигари до халал бургери.

Дождот носи кал во кампот и често ги уништува малите шатори. Сам Исмаел, поранешен пешмерга-борец од Киркук, Ирак, се жали на времето. „Ноќе се будам и моето ќебе е влажно дури и ако не врне. Не го разбирам времето тука. Воздухот е многу влажен“.

Во моментов, меѓу 50 и 200 луѓе ја минуваат македонската граница секој ден. Иако пропустливоста е далеку помала од бројот на луѓето кои дневно пристигнуваат во Идомени, Исмаил вели дека ќе стори сѐ за да стигне кај својот брат во Англија. „По шест обиди успеав да стигнам од Турција во Грција. Навистина ли мислите дека ќе застанам тука?“