Уставниот суд на Германија денеска го одби барањето на Бундесратот за забрана на десноекстремната Националдемократска партија на Германија (НПД).
Реклама
Во барањето за забрана на Националдемократската партија на Германија што го поднесе Бундесратот во 2013 година стоеше дека НПД треба да се забрани поради тоа што е ориентирана кон „отстранување на слободарскиот, основен поредок во целина“. Претседателот на Уставниот суд, Андреас Фоскуле, денеска образложи дека барањето е одбиено поради малото значење кое го има НПД. Партијата има противуставни цели, но нема „конкретни појдовни основи кои имаат тежнина за да се верува дека е можно дејствувањето на партијата да има успех“.
Творците на германскиот Устав во членот 21 прилично високо ја имаат поставено пречката за забрана на некоја партија. Според Уставот, за „противуставна“ се смета партија која има за цел да го „ограничи или елиминира слободарскиот, демократски, основен поредок или да го загрози постоењето на Сојузна Република Германија“.
Ова беше втор обид за забрана на Националдемократската партија. Првиот обид пред десет години исто така не успеа, поради тоа што судиите имаа сериозни сомневања во доверливоста на доказниот материјал. Имено, тој во поголем дел потекнуваше од доушници на Службата за заштита на уставниот поредок кои веќе биле во водечки структури на НПД. Затоа Уставниот суд тогаш воопшто не се занимаваше со прашањето дали оваа десноекстремна партија е насочена против уставниот поредок во земјата.
За забрана на НПД во вториот обид се залагаше само Бундесратот. Бундестагот и Владата, кои заедно стоеја зад првото барање за забрана, не можеа да се договорат околу поддршка на барањето. Преголеми беа сомнежите дека барањето на крајот ќе биде успешно.
НПД е основана во 1964 година. Во септември минатата година, на покраинските избори во Мекленбург Предна Померанија, таа испадна и од последниот покраински парламент каде што имаше пратеници. Со тоа и буџетот на партијата уште повеќе се намали. Партиите, имено, добиваат извесен паричен износ за покривање на трошоците на предизборната кампања. Помали приходи значат и помала способност на НПД и нејзините околу 5.000 членови да водат кампања. Партијата е маргинална и на локално ниво.
Колку е радикална европската десница?
Бавен економски раст, незадоволство поради политиките на Европската унија и мигрантската криза доведоа до изборен успех на десничарските партии низ цела Европа.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Фрауке Петри, Алтернатива за Германија (АФД)
Лидерот на Алтернатива за Германија, Фрауке Петри изјави дека полицијата може да користи оружје како крајна мерка при спречување на илегално преминување на границата, потенцирајќи дека „таков е законот“. Она што започна како евроскептична партија се претвори во антиестаблишмент и анти-ЕУ политичка сила која на покраинските избори во Германија во март 2016 година освои 25 проценти од гласовите.
Фотографија: Reuters/W. Rattay
Марин Ле Пен, Национален фронт (Франција)
Многумина веруваат дека Брегзит и победата на Доналд Трамп може да бидат стимул за Националниот фронт. Со партијата, која беше формирана во 1972 година, раководи Марин Ле Пен, која во 2011 година го презеде водството од нејзиниот татко Жан-Мари Ле Пен. Национален фронт е националистичка партија која користи популистичка реторика да ги промовира своите анти-имиграциски и анти-ЕУ позиции.
Фотографија: Reuters
Герт Вилдерс, Слободарска партија (Холандија)
Лидерот на холандската Слободарска партија, Герт Вилдерс, е еден од најпроминентните десничарски политичари во Европа. Во декември тој беше осуден затоа што во 2014 година праша толпа граѓани дали сакаат повеќе или помалку Мароканци во земјата, но не му беше изречена казна. Неговата партија се смета за анти-ЕУ и антиисламска и моментално има 15 пратеници во холандскиот парламент.
Фотографија: picture-alliance/dpa/S. Koning
Никос Михалолиакос, Златна зора (Грција)
Никос Михалолиакос е претседател на грчката неофашистичка партија Златна зора. Тој и десетина други членови на партијата во септември 2013 година беа уапсени под обвинение за формирање на криминална организација. Михалолиакос беше ослободен во јули 2015 година. Златна зора освои 18 мандати на парламентарните избори во септември 2016 година. Партијата застапува антиимигрантски ставови.
Фотографија: Angelos Tzortzinis/AFP/Getty Images
Габор Вона, Јобик (Унгарија)
Јобик е унгарска антиимиграциска, популистичка и протекционистичка партија која се стреми да биде дел од следната влада во земјата. Јобик е трета по големина политичка партија во Унгарија и на последните избори освои 20 проценти од гласовите. Партијата бара одржување референдум за членството во ЕУ и се залага за криминализација на „сексуалната девијантност“. Лидер на Јобик е Габор Вона.
Фотографија: picture alliance/dpa
Џими Акесон, Шведски демократи
По изборот на Трамп, лидерот на Шведските демократи Џими Акесон во интервју за шведска телевизија изјави: „Постои движење во Европа и САД кое го предизвикува владеењето на естаблишментот. Тоа очигледно се случува и тука“. Шведските демократи бараат ограничување на имиграцијата, се противат на приклучувањето на Турција во ЕУ и бараат референдум за членството на земјата во ЕУ.
Фотографија: AP
Норберт Хофер, Слободарска партија на Австрија
Норберт Хофер, член на австриската националистичка Слободарска партија, загуби на неодамнешните претседателски избори за само 30.000 гласови, откако беше фаворит во првиот круг на гласање. Поранешниот лидер на Зелената партија освои 50,3 проценти од гласовите, а Хофер осови 49,7%. Слободарската партија се залага за зајакнување на државните граници и ограничување на бенефициите на имигрантите.
Фотографија: Reuters/L. Foeger
Мариан Котлеба, Народна партија – Наша Словачка
Лидерот на крајно десничарската Народна партија – Наша Словачка, Мариан Котлеба, изјави: „Дури и еден имигрант е премногу“. Во друга прилика тој го нарече НАТО „криминална организација“. Оваа партија се залага за напуштање на ЕУ и на Еврозоната. На изборите во март 2015 година партијата освои 8 проценти од гласовите, со што обезбеди 14 мандати во националниот парламент кој брои 150 пратеници.