Попладнево во Берлин формално започнуваат преговорите за формирање на новата германска влада. ЦДУ, Либералите и Зелените ќе бараат компромис за неколку почетни точки. Исходот е неизвесен.
Фотографија: picture alliance/dpa/K. Nietfeld
Реклама
Ангела Меркел се соочува со најкритичниот период од нејзиното владеење. Од една страна е подемот на радикалната АФД, која веќе влезе во парламентот, од друга - опасноста од центрифугалните сили во нејзината партија кои би можеле да излезат од контрола. Минатиот месец на парламентарните избори, ЦДУ го забележа најлошиот резултат во својата историја. Во меѓувреме, угледот на партијата продолжува да тоне. Минатиот викенд демохристијаните загубија на покраинските избори во Долна Саксонија, а ден подоцна нивниот премиер во источната покраина Саксонија поднесе оставка.
Јамајка-коалицијата е последна шанса за Меркел, пишува денеска угледниот бизнис весник „Ханделсблат“, во пресрет на почетокот на првата рунда преговори за новата владина коалиција во Германија.
Успехот на коалициските преговори, според аналитичарите, сега е да се биде или не за 63-годишната канцеларка.
На коалициските преговори во Берлин, Меркел пристигнува директно од Брисел, каде со лидерите на ЕУ разговараа за Брегзит, Турција и бегалците.
Трите партии кои треба да ја сочинуваат новата коалиција: демохристијаните, либералите и зелените се оддалечени едни од други, како што неодамна рече генералната секретарка на либералите Никола Беер, колку што е Јамајка оддалечена од Германија. Прво ќе се разговара за даночната и буџетската политика, теми за кои се очекува најлесно да се најде заеднички јазик. Тешките прашања како бегалците, заштитата на животната околина, дизел-возилата, социјалната заштита и редица други, ќе бидат оставени за крај.
Трипартитната коалиција која го носи името Јамајка, поради тоа што боите на трите партии - црната, жолтата и зелената се исти како јамајканското национално знаме - досега не е тестирана на национално ниво.
Анкетите покажуваат дека 83 проценти од Германците посакуваат партиите да постигнат компромис. Доколку партиите сепак не успеат да се договорат, Меркел би можела да се обиде да формира малцинска влада, или да свика вонредни избори - сценарио без преседан во повоена Германија.
Последната алтернатива е повторно да направи коалиција со СПД. Социјалдемократите веќе најавија дека следните четири години сакаат да ги минат во опозиција, но би можеле и да се предомислат - доколку Меркел се повлече, како што деновиве изјави високиот партиски функционер Томас Оперман.
Германските канцелари- од Аденауер до Меркел
Германија од 1949 година имаше седум канцелари и една канцеларка. Ангела Меркел веќе 12 години седи во канцеларската фотелја, а се надева на уште четири. Кои беа нејзините претходници?
Конрад Аденауер беше прв германски повоен канцелар. Во текот на неговиот мандат тогаш младата Сојузна Република Германија стана суверена држава. Во надворешната политика јавно се деклрарираше кон Западот. Неговиот стил на владеење беше авторитарен. Аденауер беше Рајнлендер, па оттука и заложбата Бон да стане главен град. Сепак, не беше многу заинтересиран за карневалската традиција на регионот.
Фотографија: picture alliance/Kurt Rohwedder
Лудвиг Ерхард (ЦДУ), 1963 - 1966
Во 1963 година, ЦДУ инсистираше од функцијата канцелар да се повлече, тогаш веќе 87-годишниот Аденауер. Ерхард беше прогласен за негов наследник. Тој стекна популарност како министер за економија, промовирајќи го социјалното пазарно стопанство. Познат е како „татко“ на германското стопанско чудо. Ретко можеше да се види без цигара. Поднесе оставка во 1966 година.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Курт Георг Кицингер (ЦДУ), 1966 - 1969
Кицингер ја формираше првата голема коалиција во Германија меѓу ЦДУ и СПД. На таа влада и појде од рака да го разбуди заспаното стопанство. По усвојувањето на законите за вонредна состојба, со што на државата и беа доделени посебни права, младите луѓе излегоа на улиците. Со тоа беше родено студентското движење. Кицингер беше спорен политичар поради своето минато во текот на националсоцијализмот.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Вили Брант (СПД), 1969 - 1974
Општествените промени донесоа и политички промени: Вили Брант стана првиот социјалдемократски канцелар на Германија. Славен поради својот гест кога клекна пред Споменикот на јунаците на Варшавското гето и побара прочка за злосторствата на нацизмот. Со тоа испрати сигнал за помирување. Успеа да ги подобри односите и со земјите од Источниот блок. Во 1971 година ја доби Нобеловата награда за мир.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Хелмут Шмит (СПД), 1974 - 1982
Шмит стана канцелар по оставката на неговиот партиски пријател Вили Брант. Светската економска рецесија беше главна грижа на неговата влада. Шмит владееше разумно и ефикасно. Покажа цврста рака во борбата против теророт на левичарско-екстремистичката Фракција на Црвената армија (РАФ). Откако и беше изгласана недоверба на неговата влада поднесе оставка.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Хелмут Кол (ЦДУ), 1982 - 1998
Беше канцелар 16 години, што е рекорд. Хелмут Кол важеше за истраен политичар и непоколеблив, но без голем порив за реформи. Нему му се припишува голема историска заслуга: обединувањето на двете Германии и обновата на источна Германија. Но, тој не е само канцелар на обединувањето. Кол се залагаше и за заеднички раст на Европа.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Герхард Шредер (СПД), 1998 - 2005
По четири канцеларски мандати на Кол, на чело на владата дојде Герхард Шредер. Тој стана прв канцелар на црвено-зелена влада. Во текот на неговиот мандат Бундесверот за првпат учествуваше во странска воена интервенција на НАТО. Неговата Агенда 2010 беше голем испит за партијата. Многу луѓе протестираа низ земјата поради кратењето на социјалните давачки.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Ангела Меркел (ЦДУ), од 2005
Во 2005 година, Меркел стана првата жена канцелар на Германија. Во изминатите 12 години со успех ги пребродуваше сите големи домашни, европски и светски кризи. Владее прагматично. После нуклеарната хаварија во Фукушима, експресно ја смени домашната енергетска политика. Пред изборите во септември 2017, одеднаш одлучи да поддржи склучување на истополни бракови.
