Аџилакот се одржува еднаш годишно во Мека - најсветото место за муслиманите. Секој возрасен муслиман кој е во можност треба да го изврши петдневниот ритуал барем еднаш во текот на својот живот. Истовремено, тоа е и најголемиот собир на луѓе во светот, на кој присуствуваат повеќе милиони верници.

Поврзан со животот на исламскиот пророк Мухамед, кој бил роден во Мека, аџилакот има илјадагодишна традиција. Неколку милиони аџии извршуваат серија ритуали во период од пет до шест дена. Прво се молат пред Големата џамија, каде е сместена Кабата - објект во форма на коцка прекриена со црна свила. Тоа е најважниот храм во исламот.

Аџиите патуваат во селото Мина за да се молат и да го читаат Коранот. Следниот ден го минуваат на планината Арафат, каде пророкот Мухамед ја одржал последната проповед во која побарал прошка. На враќање кон Мека, аџиите застануваат на рамнината наречена Муздалифах за да соберат камења со кои потоа симболично го каменуваат ѓаволот.

На крај, по враќањето во Мека, аџиите кружат околу Кабата седум пати, со што завршува нивниот аџилак. Потоа ги бричат главите и жртвуваат животни пред да почнат да го слават муслиманскиот празник Курбан Бајрам или Фестивалот на жртвата.

Од1987, повеќе од 5.800 луѓе загинаа во стампеда, пожари, уривање на згради за време на аџилакот. Во 2015, во стампедо загинаа 2.400 луѓе со што стана најголемата катастрофа во историјата на аџилакот. Аџилакот често е опасен и поради бројните инфективни болести.

Иако аџилакот е најстариот и најважниот ритуал во исламот, и тој полека влегува во модерните текови. Саудиската влада користи најнова технологија за да спречи турканици и оштетување и уривање на објекти. Аџилакот се пренесува во живо и на Јутјуб, а Гугл и АјТјунс изработија специјални апликации кои им помагаат на аџиите подобро да ги разберат традициите и ритуалите.

Конечно може да се отиде некаде на вечера: рестораните се повторно отворени по повеќе недели пауза. Во Културниот центар Медиаматик во Амстердам гостите можат да јадат во мали „оранжерии“, стаклени куќички, добро заштитени од ветар, временски прилики и коронавирусот кој евентуално може да им го пренесат други посетители. Концептот има добар прием, до крајот на јуни се резервирани сите маси.

Во многу ресторани пак на масите се поставува стаклена преграда, како оваа во „Гага кафе“ во Милано. Гостите при јадењето се заштитени од останатите со вграден плексиглас и од поторот меѓу масите, заради намалување на опасноста од инфекција. Заштитна маска сепак е обврска, барем додека не се јаде.

Посебни правила во време на пандемијата на коронавирус важат и во фризерските салони. Заштитни маски за уста за фризерите и муштериите, и овде мијалниците се одделени со стаклена преграда. Нема веќе кафе додека се чека во салонот, долго задржување е табу. На муштериите ионака им е важно само повторно да имаат добра фризура.

Кој вели дека свадбите во време на корона мора да бидат без гости? Во едно автокино во Диселдорф младенците склопија брак додека гостите ја следеа церемонијата ѕиркајќи преку шофершајбните од нивните автомобили. На крајот на венчавката следеше бучно свирење со автомобилските сирени. Ова беше прва германска свадба во автокино.

Вака би можело да изгледа бирото на иднината: црни обележани простори на подот покажуваат колку можете да им се приближите на колегите, без да го прекршите правилото за дистанца од два метри. Преградите од плексиглас зад мониторите даваат дополнителна заштита. Но, за оваа визија на „футуристичката канцеларија“ од една филијала во Амстердам е потребно пред сё едно - многу простор.

Не само во затворен простор, туку луѓето и надвор во идните месеци мора да држат меѓусебно растојание. На станица на метрото во францускиот град Ница стапалките во кругови покажуваат каде смеат да стојат патниците кои чекаат. Слични примери има низ цел свет. Но, и на ваков начин не може да се спречи турканица при влегувањето.

И во трговските улици во Данска луѓето треба да се движат по определени правила. Исто како и во автомобилскиот сообраќај, во Аалбог важи и за пешаците - секогаш движи се на десната страна. Целта е така да се избегнат премногу блиски средби. Дали тоа навистина функционира, барем на прв поглед, според оваа фотографија, е сомнително.

Во густо населениот Хонгконг, некои луѓе со пресечено пластично шише не само што се погрижуваат за држење физичка дистанца, туку обезбедуваат и целосна заштита на лицето од евентуални капки кои содржат вирус. Мора да се признае, не изгледа баш удобно, но барем е евтин пронајдок.

Држење физичко растојание е едно, избегнување инфекција преку површини е друго. Многу луѓе при влегувањето во лекарски ординации или јавни тоалети затоа ја отвораат вратата со лакт, но постои и нешто подобро. Овој „отворач на врати“ го решава проблемот, барем така тврди производителот.