Миле Талевски од Крушево е еден од ретките преостанати бочвари во Македонија. Иако има 92 години, не се предава на староста:

„Јас сум петто поколение. Нашите предци се дојдени од Мало Коњари и отвориле дуќан за време на турското...“, раскажува Миле.

За изработка на бочвите тој користи даб од видот благун. Промените во животниот стил му го промениле и фокусот во производството:

„Порано оваа професија беше многу барана. Општеството сега има реорганизација на животот. Едно време цела зимница се ставаше во качиња. Каче за сирење, каче за месо, каче за изварка, каца голема за зелка. Сè се ставаше во дрвенарија. После постепено изумираше тоа. Сега претежно правиме буриња за ракија и вино. А тие други работи отпаднаа, зашто сега нема кој да молзе, мати, нема ништо од тоа.“

Заинтересирани за да го научат овој занает речиси нема, вели тажно 92-годишниот бочвар:
„Младите не сакаат. Зедов јас двајца млади да ги учам овде, поседаа едно извесно време и избегаа во Скопје, велат: 'Државна работа бараме.'“

На улицата во Крушево каде некогаш, велат, имало дури 60-тина занаетчиски дуќани, само оваа работилница го преживеа времето.