Биенале на уметноста во Венеција: „Странци насекаде“
Штефан Деге
20 април 2024
Во Венеција денеска (20.04) започнува јубилејното 60-то Биенале на уметноста. Актуелните вооружени судири во светот, во прв ред војната во Појасот Газа, оставаат своја трага и во Венеција.
Реклама
Уметничката Рут Патир, која го претставува Израел на прочуеното уметничко Биенале во Венеција, не сака да го отвори павилјонот на нејзината земја за јавноста додека не се договори прекин на огнот во војната во Газа. Видео-инсталацијата насловена како „(Т)атковина“, всушност требаше да биде претставена во сабота во павилјон во италијанскиот град. Сепак, Патир во вторникот најави дека нејзиното уметничко дело ќе остане покриено.
Со оглед на актуелните дискусии за учеството на Израел на Биеналето во заднина на војната во Газа, уметничката на Инстаграм објасни дека таа и кустосите Мира Лапидо и Тамар Маргалит сега станаа вест, а не уметност. „А, кога ќе ми се даде таква извонредна бина, сакам и тоа да се смета.“
Тие „затоа одлучија дека павилјонот ќе биде отворен само кога ќе бидат ослободени заложниците од страна на Хамас и кога ќе има прекин на огнот“. Тековниот конфликт повеќе не може да се издржи, вели. Таа е дел од голема група во Израел која „повикува на промени“.
Војната во Газа веројатно ќе биде една од доминантните теми во Венеција оваа година, која во наредните неколку месеци (од 20 април до 24 ноември) повторно ќе стане центар на меѓународниот уметнички свет. Пред две години, повеќе од 800.000 љубители на уметноста отидоа на аџилак во тој лагунски град изграден на потпорници, од кои две третини од странство. Тоа беше нов рекорд.
Политичка ориентација на Биеналето
Најстарото уметничко Биенале во светот веројатно сега е уште повеќе политички ориентирано, но и сè повеќе меѓународно. За првпат, на пример, павилјони имаат Источен Тимор и Панама. Сè поприсутен е и африканскиот континент. Гана и Мадагаскар првпат учествуваа во 2019 година, а потоа Уганда, Камерун и Намибија во 2022 година. Новодојденците од Африка на овој - заедно со Документа во Касел, Германија - најзначајниот уметнички спектакл во светот, се и Етиопија, Бенин, Танзанија и Сенегал.
Под слоганот „Сè што е скапоцено е кревко“, Азу Нвагбогу го претставува придонесот на западноафриканскиот Бенин. Кустосот од Нигерија со силни меѓународни врски ги комбинира делата на уметниците Клои Квенум и Муфула Бело, нивниот колега Ишола Акпо и делото на Ромуалд Хазуме, актуелна ѕвезда на уметничката сцена во Бенин. Нвагбогу е основач и директор на Фото фестивалот Лагос и Фондацијата Африкански уметници, непрофитна организација посветена на промоција на современата африканска уметност и нејзина промоција низ целиот свет.
Гласовите на Африка на уметничкото Биенале
Со успех, како што се испостави: емотивното дело на Хазуме „Сон“ го направи сега 62-годишниот уметник светски познат на Документа 12 во Касел во 2007 година. Хазуме претстави чамец долг неколку метри, направен од пластични канистри, стаклени шишиња, писма и фотографии, кои ги стави пред платното за фотографија. Бегство, протерување, губење на домот - овие асоцијации не настанале случајно.
Кустосот Нвагбогу, исто така, сака да го искористи националниот придонес на Бенин, како што им рече на новинарите, за да ја промовира „реституцијата на знаењето“ и, со помош на „библиотеката на отпорот“, да им даде глас особено на жените - на теми како што се африканскиот идентитет, екологијата и науката.
Дали африканските гласови веќе се доволно присутни во Венеција? „Би сакал да видам многу повеќе“, вели Нвагбогу во интервју за Дојче веле, „пред сè, би сакал да видам да се изгради посеопфатна културна инфраструктура на континентот и поголема поддршка за импресивните настани кои веќе ги имаме низ Африка“.
Реклама
Мотото на Биеналето се врти околу „странско“
Оваа година за главната изложба на уметничкото Биенале е одговорен Бразилецот Адријано Педроса, првиот Латиноамериканец кој некогаш ја имал оваа престижна позиција. „Stranieri Ovunque“ (Странци насекаде), како што ја крсти својата претстава, се простира низ градини како паркови, историските сали на бродоградилиштето наречено „Арсенале“ и други уметнички локации во градот на лагуната.
Фокусот на Педросин, како што најави, е „на уметници кои и самите се странци, имигранти, емигранти, дијаспора, емигранти, прогонети или бегалци“. Кругот е огромен. Беа поканети вкупно 330 уметници, 88 земји имаат павилјони, а низ градот се распоредени 34 придружни настани.
Идејата на главниот кустос: Тој сака да прикаже уметност од помалку привилегираните и помалку индустријализираните региони на глобалниот југ. Самиот слоган потекнува од парискиот уметнички колектив Клер Фонтен, кој го произведе како неонски знак на 53 различни јазици. Сега свети во „Арсенал“.
Рускиот павилјон повторно останува празен
Малку е веројатно дека воените ривали Украина и Русија ќе се судрат во Венеција: рускиот павилјон повторно ќе остане празен. Украина, пак, учествува со групната изложба „Изградба на гнездо“. По нападот на соседната земја во февруари 2022 година, уметниците и кураторите избрани за рускиот павилјон отстапија од функцијата. Но, немаше официјално исклучување Русија.
Годинава на Биеналето учествуваат вкупно 88 земји. Повеќето од нив изложуваат во историските хали на бродоградилиштето, без сопствена изложбена сала.
И за крај, да напоменеме дека Ватикан го има еден од најспектакуларните настани оваа година: својот павилјон го поставува во женскиот затвор во градот во лагуната. Затвореничките ги придружуваат посетителите по уметничка патека низ затворот. Павилјонот сака да го посети и папата Франциско. Тој би бил првиот папа кој некогаш го посетил Биеналето.
Венециско биенале 2013
Во Венеција е во тек 55-та меѓународна изложба на ликовна уметност. Како и секоја година, овде се претставуваат бројни уметници. Па сепак, овојпат е поинаку - Германија и Франција си ги заменија павилјоните.
Фотографија: Ulrike Sommer
Самит на модерната уметност
Il Palazzo Enciclopedico - Енциклопедиска палата. Тоа е мотото на годинешното 55-то по ред Биенале. Во средишниот дел на изложбата учествуваат 150 уметници од 88 земји. Венеција до крајот на ноември ќе биде центар на модерната уметност. Оваа година има голема новост: Германија и Франција меѓусебно си ги заменија павилјоните.
Фотографија: Eva Luenig
Франција во германскиот павилјон
Германскиот павилјон е специфично место за изложување. Неговата монументална архитектура и историјата на зградата беа веќе проблем за многумина уметници. Зградата своевремено во пропагандни цели ја злоупотребувале нацистите. Годинава во германскиот павилјон гостува Франција. Неа ја претставува Анри Сала, албански уметник кој живее во Берлин.
Фотографија: Eva Luenig
Спој на музиката и уметноста
„Концерт за лева рака за клавир и оркестар“ францускиот композитор Морис Равел го напишал во 1930 година. Тоа било по Првата светска војна, во која многу пијанисти ја загубиле десната рака. Анри Сала на таа тема направи филмска инсталација. Нејзиниот наслов „Ravel Ravel Unravel" е игра на зборови со значењето на aнглiскиот поим „ravel" - заплет.
Фотографија: Eva Luenig
Германија во францускиот павилјон
Германија во францускиот павилјон претставува истовремено четворица меѓународни уметници. Ниеден од нив не е Германец. Глобализацијата на уметноста е темата на Сузане Генсхајмер, која и во 2011. година беше задолжена за германскиот павилјон. Тогаш Златниот лав го освои авторот на германската изложба, Кристоф Шлингензиф.
Фотографија: Eva Luenig
Суперстар на уметничката сцена: Аи Веивеи
Аи Веивеи радо ја прифати поканата да ја претставува Германија. Тој е еден од најважните уметници на денешнината. Освен тоа, за многумина Кинези овој скулптор и автор на инсталации е социјална совест, зашто ги тематизира општествените проблеми во татковината. Но, Биеналето започна без присуството на овој критичар на режимот, бидејќи власта не му дозволи да патува.
Фотографија: AFP/GettyImages
Неконтролирано ширење
Аи Веивеи за средишниот простор на павилјонот осмислил огромна инсталација која се состои од над 800 столови. Тоа е симбол на односот на индивидуата и општеството, но и на неконтролираното ширење на кинеските мега-градови. Аи Веивеи дури не смееше ни да дојде во Венеција за да ја постави инсталацијата. Тоа го направија неговите долгогодишни соработници, кои од него добиваа упатства преку Скајп.
Фотографија: Ulrike Sommer
Традиција и модерна
„Дрвото е материјал кој им е најблизок на луѓето“, вели Аи Веивеи. Столовите потекнуваат од различни кинески региони, стари се до 80 години. Тој ги набавил со помош на колекционери и антиквари. Тие се наследувани во семејствата од колено на колено. По кинеската културна револуција, столовите веќе не се уникати од дрво, туку масовен производ од пластика.
Фотографија: Ulrike Sommer
Африка одвнатре: Санту Мофокенг
90 проценти од фотографиите кои ги знаеме од Африка, се направени од белци. Санту Мофокенг фотографира од внатрешна перспектива. Тој е роден во 1956. година во Јужна Африка и ја доживеал најлошата фаза на апартхејдот. Денеска е еден од најзнајачните африкански фотографи. Неговото слоевито уметничко творештво пружа невообичаен поглед врз јужноафриканското општество.
Фотографија: DW/U.Sommer
Светлина, сенка и спиритуалност
„На јазикот сесото сенката не значи отсуство на светлина. Тоа има подлабоко значење. Сенката има врска со аурата, достоинството и самодовербата“, вели Санту Мофокенг. По крајот на апартхејдот, тој се посветил на религиозноста и спиритуалноста на јужноафриканското општество и тие фотографии ги прикажува во Венеција.
Фотографија: Santu Mofokeng
Бескомпромисна филмска уметност: Ромуалд Кармакар
Ромуалд Кармакар, режисер и сценарист, син на Французинка и Иранец, веќе неколку пати учествувал на Биеналето. Тој снима играни, документарни и уметнички филмови. Неговата радикална естетика се одразува во неговото мото: „Едонставниот пат е полн стапици“.
Фотографија: Ulrike Sommer
Пред бура
„Во очекување на бура“ - лисјата на дрвјата шумолат и најавуваат силен ветер кој во 2012 година опустоши делови на САД. Ромуалд Кармакар снимал низ мрежа против муви. Така настанала чудна, апстрактна и истовремено заканувачка атмосфера. Филмот дополнува два други прилози, во кои Карлмакар се пресметува со радикални движења.
Фотографија: Eva Luenig
Меѓу два света: Дајанита Синг
„Никогаш не би изложувала во индиски павилјон и затоа сум среќна што националноста во германскиот павилјон не игра никаква улога“, вели Дајанита Синг. Таа по потекло е од Индија, но животот го минува патувајќи по светот. Во Венеција не изложува фотографии, туку книги со фотографии, во издание на германска издавачка куќа од Гетинген.
Фотографија: DW/U.Sommer
Меѓу сонот и јавето
„Силата на фотографиите не е во поединечната слика, туку многу повеќе во нивната комбинација“, смета Дајанита Синг. Како и во она што не се покажува. Таа во Венеција прикажува фотографски проекции од својата огромна архива. Во фокусот е Мона, индиски евнух од Њу Делхи, кого со години го следела и фотографирала.
Фотографија: Eva Luenig
Уметност без граници
55-то Биенале поизразено од кога било покажува дека модерната уметност нема граници. Размената на павилјоните меѓу Франција и Германија е пример за тоа колку денес е надминато начелото на национално репрезентирање. Мнозинството уметници уметничката слобода ја сфаќаат за поважна отколку својата национална припадност.