Мишел Барние (73) стана меѓународно познат како главен преговарач на Европската унија (ЕУ) во долгогодишната тешка борба со Велика Британија во процесот на нејзиното излегување од Унијата. Конзервативниот политичар беше  одговорен за Брегзит  од 2016 година. Во навидум бескрајните преговори со премиерката Тереза ​​Меј и премиерот Борис Џонсон до 2021 година, тој се обиде да ја ограничи штетата на Европејците најдобро што можеше. Високиот, секогаш елегантно облечен Мишел Барние остана неповинлив и непоколеблив. Можеби оваа карактеристика го убеди францускиот претседател Емануел Макрон да го извади Барние од политичката пензија и да го назначи за премиер. По неуспешниот обид да се кандидира за национал-конзервативните „Републиканци“ како претседателски кандидат против Макрон во 2022 година, околу Мишел Барние стана тивок. Барние претрпе неуспех уште на внатрешните прелиминарни избори на партијата.

Променливи мнозинства

Два месеци по предвремените парламентарни избори,  либералниот претседател Макрон го постави еден од своите стари ривали за премиер. Макрон претходно изврши сондирања во трите табора во парламентот - дали Мишел Барние може да го преживее гласањето за недоверба што сега треба да следи.  Десничарскиот Национален собир (РН),  како и големи делови од левиот сојуз на Социјалдемократите, Комунистите и екстремната левица, сигнализираа дека нема веднаш да го соборат Барние. Но, ниту левицата ниту десницата не влегуваат во формална коалиција со претседателската партија на центарот.

Шефот на најголемата радикална левичарска партија, Непокорлива Франција, Жан-Лук Меланшон, веднаш го критикуваше фактот дека Барние е подигнат на функцијата со помош на екстремната десница. Ова претставува „непочитување на демократијата“, изјави Меланшон на Х и повика на протестен марш следната сабота. Овојпат  формирањето влада трае невообичаено долго  по француски стандарди поради тешката ситуација со обезбедување мнозинство. Макрон жестоко го отфрли предлогот на  левичарскиот сојуз за функцијата шеф на владата.

Во Националното собрание, парламентот, Мишел Барние  повеќе се смета за технократ кој ќе води преодна влада. Барние би морал да остане на функцијата најмалку една година, бидејќи само така би биле можни нови избори. Првата итна задача на Мишел Барние ќе биде да одобри буџет за презадолжената Франција за следната година. Крајниот рок за ова е 1 октомври.

Изборниот маневар на Макрон завршува во ќорсокак

По поразот на европските избори на почетокот на јуни, францускиот претседател, кој беше склон да носи осамени одлуки, изненадувачки го распушти Националното собрание. Тој сакаше француските гласачи да судат за неговите владини политики. Изборите на почетокот на јули завршија со парламент поделен во три табора со повеќе или помалку еднаква големина. Левицата, десницата и либералите отфрлија формални коалиции.

Изненадувачки, левичарскиот сојуз Нов народен фронт (НФП) се појави како најсилен блок,  но очигледно го пропушти јасното мнозинство.  Спротивно на анкетите, десничарскиот Национален собир  со лидерката на парламентарната група Марин Ле Пен, кој победи на европските избори, се најде само на третото место. Ле Пен всушност очекуваше дека ќе може да постави десничарски екстремистички премиер, нејзиниот партиски лидер Џордан Бардела, за прв пат во модерната француска историја. Но, оваа пресметка не успеа. Не е сосема јасно зошто претседателот Макрон воопшто распиша нови избори, зашто имаше мнозинство способно да владее во парламентот.

Следна цел: претседателски избори во 2027 година

Мишел Барние е искусен политичар и двапати беше француски еврокомесар. За време на финансиската криза од 2010 до 2015 година, тој беше одговорен за внатрешниот пазар во клучниот оддел во Брисел. Во неколку наврати ја извршуваше функцијата француски министер. Тој беше министер за надворешни работи на конзервативниот претседател Жак Ширак од 2004 до 2005 година. Сѐ уште не е јасно дали Барние ќе остане на функцијата до следните претседателски избори во Франција. Во 2027 година, Марин Ле Пен од десничарската партија Национален собир сака по трет пат да се обиде да стане претседател. Претседателот Макрон тогаш повеќе нема да може да се кандидира. Сѐ уште не е одлучено кој ќе биде избран за да се кандидира од либерално-буржоаскиот табор. За левицата, Жан Лук Меланшон би можел повторно да си ја проба среќата. Тој исто така два пати потфрли како претседателски кандидат.