Утрината на 14 јули 1990 година, при полетувањето на делегацијата на чело со тогашниот канцелар Хелмут Кол за Москва, никој не знаеше што ќе донесе оваа посета. Сите членови на владината делегација беа пред се’ фокусирани на клучното прашање: дали Михаил Горбачов ќе го одобри членството на повторно обединета Германија во НАТО или пак таа ќе мора за возврат да прифати неутрален статус?

„Да или не!?“

Веќе на првата средба на Кол и Горбачов во Кремљ, гостинот од Бон му порача на домаќинот дека нема да го прифати понуденото патување во дачата на претседателот во Кавказот, доколку тој инсистира на неутралниот статус на Германија како цена за дозволата за повторно обединување. Кол го замоли Горбачов веднаш да му каже ако категорично и’ се спротиставува на идејата за членство на обединета Германија во НАТО. Одговорот на Горбачов беше јасен и симболичен: „Ќе летаме господине канцелар!“

Леб и сол

Со ваквото ветување двајцата државници летаат за Кавказот, каде се наоѓа дачата на претседателот Горбачов. Таму народот ги дочекува со леб и сол, во знак на добродојде. Тоа е уште еден добар знак за германската делегација, старите рани од војната се чини дека постепено зацелуваат. Следниот позитивен сигнал доаѓа од сопругата на претседателот Раиса Горбачова, која на шефот на германската дипломатија Ханс Дитрих Геншер му објаснува колку е важна оваа средба за нејзиниот сопруг. Таа раскажува за големите отпори во Советскиот Сојуз, за критиките на негова сметка дека државата губи на моќ со сите промени, исто како и целиот Источен блок. Затоа Раиса Горбачова бара од Геншер сега и Западот да ги исполни неговите ветувања кон Советскиот Сојуз.

Финансиска помош

На вториот ден од разговорите во Кавказот на дневен ред се наоѓаат стратешките прашања за бројноста на германската армија по обединувањето, а се склучува и договорот за посебните односи меѓу Советскот Сојуз и Германија по обединувањето. Во оваа пригода се разговара и за финансиската поддршка на Германија за советските војници кои треба да се повлечат од Германската Демократска Република. Германската влада ветува помош за образованието на војниците, како и за изградба на станови за нив во татковината. Горбачов бара пари и за санирање на државниот буџет на Советскиот Сојуз. За конкретните бројки од овие зделки се’ уште молчат сите учесници на средбата. Членот на делегацијата Хорст Телчик на изричното прашање одговара со против-прашање: „Можевме ли да речеме не, доколку Горбачов ни речеше, обединувањето ќе ве чини 50 или 80 милијарди?“

Олеснување

На крајот од преговорите се решени сите преостанати прашања. Германската делегација задоволна лета назад во татковината, исполнета со сознанието дека Советскиот Сојуз нема да го попречува повторното обединување на Германија. Девет месеци по ненадејното паѓање на Берлинскиот ѕид на 9 ноември 1989 година - германското единство е на дофат.

Автор: Матијас фон Хелфелд/ Горан Чутаноски

Редактор: Александра Трајковска