Како Иранка, со години носев парче ткаенина на главата. Се чувствував како инструмент на угнетување и на контрола. Хиџабот од жените прави граѓанки од втор ред.

Понижувачкиот третман и традиционалната дискриминација на женското население во Иран како едвај да наоѓа место во актуелната расправа за укинување на полицијата за морал. А, токму таа расправа би била потребна.

Режимот во Техеран од преземањето на власта во 1979 година инсистира на присилно носење шамија. Но, долго никој не се возбудуваше поради оваа повреда на основните права на жената. Поддржувачите на режимот, но и политичарите од западниот свет, го претставуваа хиџабот како прашање на култура и на традиција.

Бегство од полицијата за морал

Моето искуство вели поинаку. Имав 13 години кога татко ми беше фрлен во затвор, бидејќи не се залагаше за работничките права во Иран. Се сеќавам дека мајка ми смееше да оди во судница само во широка и темна облека.

Како тинејџерка имав работа со моралната полиција. Се сеќавам оти со пријателите одев во кино, носејќи црвена наметка. Црвената за тие „чувари на моралот“ е омразена боја.

Ме запреа поради наметката на влезот на метро станицата. Се сеќавам на стравот. Единствено на што мислев беше како да го избегнам апсењето. Се свртев и трчав колку што ме носеа нозете. А, потоа размислував зошто всушност бегам? Какво злосторство направив?

Страв од излегување на улица

По тоа бегство, чувствував тешкотија кога ќе излезев на улица. Ја напуштив земјата во 2015 година, но чувството на непријатност на улица не ме напушти ни првите месеци во присилниот егзил.

Имав среќа да ги избегнам канџите на полицијата за морал. Таа среќа ја немаше Џина Махса Амини, која настрада пред точно 3 месеци (16.9.), набрзо по апсењето.

Следеа протести и уште многу невини жртви на режимот во Техеран. Со оглед на целиот тој ужас, расправите за наводниот план да се укине полицијата за морал ми делуваат како продавање магла.

Принудата за носење хиџаб е еден од столбовите на Исламската Република, начин на контрола на жените и на целото општество. Луѓето во Иран го знаат тоа, затоа и не веруваат дека ќе биде укината обврската за покривање на косата за жените.

Секако, властите, по некој, нам сѐ уште непознат план, ќе најдат начин да ја заменат моралната полиција. Можеби жените кои неправилно ги носат шамиите ќе бидат лишени од некои права или услуги. Тоа би можело да се заклучи од зборовите на надлежните.

Но, дури и кога моралната полиција навистина би била укината, не треба да се заборави оти проблемот на иранскиот народ не е само обврската за хиџаб, туку комплетниот режим насочен против човековите права.

Особено младите генерации имаат високи цели - слободен, секуларен и демократски Иран кој може да игра важна улога на Блискиот Исток и во светот.

Време е за нова иранска револуција. И време е да им се оддаде признание на иранските жени кои го „испукаа“ првиот истрел - со хиџабот или без него.