Wiceszefowa Partii Lewicy Sahra Wagenknecht (43) przyznała w wywiadzie dla gazety "Tagesspiegel", że nie wyklucza małżeństwa z Oscarem Lafontainem (69). - On jest wielką miłością mojego życia - powiedziała, przyznając, że gdyby nie zjednoczenie Niemiec, nigdy by się nie poznali. Jest gotowa jeszcze raz wyjść za mąż, jeżeli będzie miała na to ochotę, powiedziała dziennikarzom. Jej pierwszy mąż, producent filmowy Ralph Niemeyer pochodził, podobnie jak Oskar Lafontaine z zachodnich Niemiec.

Jak zaznaczyła w wywiadzie dla stołecznej gazety, różnice między wschodem i zachodem Niemiec nie odgrywają już dla niej żadnej roli. - Przeciwieństwo wschodu i zachodu, jakie wciąż jeszcze eksponuje się w politycznych debatach, jest sztucznym tworem - twierdzi.

Nie tylko wspólne poglądy

Wagenknecht i Lafontaine otwarcie przyznali się do swego związku w listopadzie 2011 podczas konwentu Partii Lewicy w Saarbruecken. Pogłoski o tym, że łączy ich coś więcej niż tylko polityczne przekonania, kursowały już dwa lata wcześniej. W ubiegłym roku wspólnie zamieszkali razem w zakupionym przez Lafontaine'a domu w Merzig w Kraju Saary.

Do tej pory Sahra Wagenknecht niewiele mówiła o swym życiu prywatnym. Urodziła się w Jenie w NRD, i tam spędziła młode lata. Wychowywali ją dziadkowie, potem przeprowadziła się do Berlina wschodniego, do matki, która pracowała jako marszandka w państwowej galerii sztuki. Ojca, który był Irańczykiem, nigdy nie poznała - ojciec przeprowadził się do Iranu, kiedy Sahra miała 3 lata. Kilkakrotnie w publicznych wypowiedziach wyrażała przekonanie, że został zakatowany na śmierć przez policję perskiego szacha.

Oskar Lafontaine oficjalnie jest jeszcze mężem ekonomistki Christy Mueller, z którą pobrał się w 1993 roku i z którą ma syna. Lafontaine, który był już trzykrotnie żonaty posiada też drugiego syna z innego związku.

Jego serce bije z lewej strony

Oskar Lafontaine to jedna z barwniejszych postaci w niemieckiej polityce. Z wykształcenia jest fizykiem. Przez 13 lat (1985-1998) był premierem rządu Kraju Saary. W 1990 kandydował z ramienia SPD na kanclerza. 25 kwietnia 1990 roku, podczas spotkania przedwyborczego w Kolonii został ciężko raniony nożem przez pielęgniarkę Adelheid Streidel; w wyniku przebicia tętnicy stracił 3 litry krwi i przez kilka dni był w stanie krytycznym.

W 1998 został mianowany ministrem finansów w pierwszym rządzie Gerharda Schrödera. 11 marca 1999 zrezygnował ze wszystkich rządowych i partyjnych funkcji, gdyż jak określił nie lubił "braku kooperacji" w rządzie. Do maja 2005 był członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), a następnie partii Alternatywa Wyborcza Praca i Sprawiedliwość Społeczna, która połączywszy się w roku 2007 z sukcesorką wschodnioniemieckiej Partii Demokratycznego Socjalizmu stworzyła Partię Lewicy. Na jej czele stanęli Lafontaine i Lothar Bisky. Na arenie politycznej Lafontaine krytykuje neoliberalizm w polityce Unii Europejskiej. Jest autorem m.in. książki "Das Herz schlaegt links" ("Serce bije z lewej strony").

dpa / Małgorzata Matzke

red.odp.:Alexandra Jarecka