W Kobierzynie istniał jeden z najnowocześniejszych i najpiękniejszych szpitali psychiatrycznych w całej Europie. W czasie II wojny światowej zamordowano w nim ponad tysiąc pacjentów.
Reklama
Akcja T4. Szpital psychiatryczny w Kobierzynie
Akcja T4. Szpital psychiatryczny w Kobierzynie
Zdjęcie: Archiwum Szpitala Klinicznego im. dr Józefa Babińskiego
Szpital psychiatryczny w Kobierzynie
Historia szpitala w Kobierzynie zaczyna się na początku XX wieku, gdy do wspólnego planowania placówki zasiadają wybitni psychiatrzy – J. Mazurkiewicz, W. Kolberg, H. Halban, J. Piltz. Szpital ma być nowoczesny, funkcjonalny i piękny.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
W szpitalnym ogrodzie (sierpień 1927)
W Kobierzynie pacjent ma być traktowany z należytym szacunkiem. Architektura, rozplanowanie zieleni i uwzględnienie potrzeb pacjentów pozwalają wybudować odrębny organizm, będący połączeniem szpitala z nowoczesną koncepcją miasta ogrodu.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Nowoczesny i funkcjonalny
Zakład w Kobierzynie zostaje otwarty w 1917 roku. Ma swoją kuchnię, piekarnię, pralnię, teatr i kaplicę.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Na oddziale (listopad 1931)
Jeszcze jesienią 1940 roku zakład w Kobierzynie liczył około 1050 pacjentów.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Oddział kobiecy
Pacjent miał być traktowany z należytym szacunkiem, a zajęcia i praca ułatwiać powrót do zdrowia.
Zdjęcie: Archiwum Szpitala Klinicznego im. dr Józefa Babińskiego
Orkierstra
Kobierzyński zakład psychiatryczny miał nawet własną orkiestrę. Grali w niej zarówno pacjenci, jak i pracownicy. Sierpień 1927
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Podczas pracy
Pacjenci szpitala podczas pracy. Listopad 1931
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Jadalnia
Pacjenci w jadalni podczas spożywania posiłku. Wśród chorych widoczny dyrektor szpitala doc. dr med. Juliusz Morawski (w białym fartuchu). Sierpień 1927
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Pacjenci szpitala. Listopad 1931
Jesienią 1940 roku, gdy stanowisko dyrektora obejmuje Niemiec Alex Kroll, w szpitalu zaczyna panować głód. Tak zaczyna się pierwszy etap likwidacji placówki. Zgodnie z polityką III Rzeszy ze społeczeństwa miały być eliminowane osoby, które są „zbędnym ciężarem” dla państwa.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
"Likwidacja" szpitala
"Likwidacja" następuje powoli. Od końca 1940 roku za dyrektora Krolla zmniejszane są racje żywieniowe. Codziennie umiera nawet 10 pacjentów. Kolejny etap to wywiezienie żydowskich chorych do „Zofiówki” pod Otwockiem (zginęli w 1942 r.). Pozostali pacjenci trafiają 23 czerwca 1942 r. do Auschwitz. Obłożnie chorzy zostają i są mordowani w szpitalnych łóżkach. Tego dnia umiera 565 osób.
Zdjęcie: Archiwum Szpitala Klinicznego im. dr Józefa Babińskiego
Hitlerjugend
Po zlikwidowaniu szpitala do Kobierzyna przyjeżdżają na obóz chłopcy z Hitlerjugend. Pod nadzorem przełożonych rozbijają namioty wojskowe i odbywają ćwiczenia sportowe.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
Po "likwidacji" szpitala 23 czerwca 1942
Młodzież z Hitlerjugend podczas ćwiczeń w posługiwaniu się bronią na obozie w Kobierzynie. Zdjęcie zrobione po wymordowaniu pacjentów szpitala 23 czerwca 1942 roku.
Zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
12 zdjęć1 | 12
Historia szpitala w Kobierzynie zaczyna się na początku XX wieku. Szpital ma być nowoczesny, funkcjonalny i piękny. A pacjent traktowany w nim z należytym szacunkiem.
Placówka zostaje otwarta w 1917 roku. Jest niczym odrębne miasto. Ma własną kuchnię, piekarnię, pralnię, teatr i kaplicę. W Kobierzynie leczy się ponad tysiąc pacjentów.
Do ich planowej eksterminacji dochodzi podczas II wojny światowej. Za dyrektora Alexa Krolla zmniejszane są racje żywnościowe, potem do Otwocka przewozi się żydowskich pacjentów. Likwidację szpitala zakończyła wywózka chorych do Auschwitz 23 czerwca 1942 roku. Niezdolni do transportu zostali zamordowani w szpitalnych łóżkach. Tego dnia zgładzonych zostało 565 osób. Przeżyła tylko jedna.
Po likwidacji szpitala na jego terenie organizowano obozy Hitlerjugend, z czasem przekształcono placówkę w niemiecki szpital wojskowy.
Ofiary hitlerowskich zbrodni upamiętnia pomnik odsłonięty w 60-lecie likwidacji zakładu.
1935. Niemcy przygotowują grunt pod masowe ludobójstwo
