16 lipca 1990: historia świata pisana w leśnej chacie

Po wolnych wyborach w NRD, na porządku dziennym stanęła kwestia zjednoczenia Niemiec. Czy zgodzą się na to cztery mocarstwa zwycięskie? Największy opór stawiali Rosjanie. Przełom nastąpił podczas spotkania Helmuta Kohla z Michaiłem Gorbaczowem na Kaukazie. Po rozmowie w chatce myśliwskiej podano do wiadomości, że Niemcy odzyskają "pełną i nieograniczoną suwerenność", z prawem wstąpienia do NATO włącznie. Republika Federalna sfinansuje za to wycofanie się jednostek Armii Czerwonej z NRD.

3 października 1990: Dzień Jedności Niemiec

Po 45 latach od zakończenia drugiej wojny światowej nastąpił koniec powojennego podziału Niemiec: 3 października doszło do samorozwiązania NRD. Brandenburgia, Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia-Anhalcka i Turyngia stały się krajami związkowymi RFN. W nocy z 2 na 3 października biciem w dzwony i pokazem sztucznych ogni Niemcy świętowały ponowne zjednoczenie kraju. Nastąpiło rozwiązanie Bundestagu. 2 grudnia odbyły się pierwsze, ogólnoniemieckie wybory powszechne, które wygrał Helmut Kohl.

20 czerwca 1991: Bonn czy Berlin? Berlin!

Debata parlamentarna poświęcona przyszłej siedzibie rządu RFN śmiało może uchodzić za godzinę chwały niemieckiego parlamentaryzmu. Za stolicą w Berlinie opowiedziało się 337 posłów. Za pozostawieniem stolicy w Bonn głosowało 320 deputowanych. Siedzibą Bundestagu miał stać się przebudowany gmach Reichstagu. Zanim w 1995 roku rozpoczęto prace budowlane, został na dwa tygodnie zasłonięty przez parę artystów Christo i Jeanne Claude. Akcja ta ściągnęła do Berlina miliony dodatkowych turystów.

14 listopada 1991: wgląd do akt na podstawie jasnych reguł

Smutnym dziedzictwem wszechmocnego Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD okazało się archiwum ze 160 kilometrami półek pełnych akt, w których były także nazwiska donosicieli wschodnioniemieckiej Stasi. Bundestag uregulował zasady dostępu do nich: prawo wglądu do akt uzyskali poszkodowani, wybrane organy władzy i instytucje, historycy i dziennikarze. Ustawa o aktach Stasi okazała się wzorem do naśladowania dla innych państw postkomunistycznych. Do końca roku 2008 złożono 6,3 miliona wniosków o wgląd do akt.

9 grudnia 1991: pożegnanie marki niemieckiej

Na szczycie UE w Maastricht podjęto decyzję o ustanowieniu europejskiej unii gospodarczej i walutowej do roku 1999. Po tej dacie marka zachodnioniemiecka miała zostać zastąpiona wspólną walutą europejską. Niemcy obawiali się inflacji i niechętni byli pożegnaniu się z twardą marką, ale kanclerz Kohl zdecydowanie postawił na euro. Udało mu się stworzyć katalog zasad, dzięki którym euro miało być równie stabilną walutą jak marka. Od pierwszego stycznia 2002 roku stało się pieniądzem obiegowym w krajach, które spełniają te kryteria.

29 maja 1993: fala nienawiści do obcych zalewa wschód i zachód Niemiec

Od 1991 do 1993 roku w Niemczech niebezpiecznie przybiera na sile niechęć, a czasem także nienawiść do cudzoziemców. Wszystko zaczęło się we wrześniu 1991 w Hoyerswerdzie, gdzie podpalono schronisko dla azylantów. W sierpniu 1992 w Rostocku tłum zaatakował budynek zamieszkały przez Wietnamczyków. Tragicznym punktem kulminacyjnym antycudzoziemskich ekscesów okazało się podpalenie w grudniu 1992 roku domów zamieszkałych przez rodziny tureckie w Mölln i Solingen. W płomieniach zginęło pięć osób.

27 maja 1994: projekt "Aufbau Ost"

Na cele rządowego projektu odbudowy gospodarczej terenów byłej NRD pod nazwą „Aufbau Ost“, od 1991 przeznaczono miliardy z pieniędzy podatników. W ciągu paru lat miano sfinansować z nich całkowicie zmodernizowaną infrastrukturę wschodnich landów: drogi, sieć telekomunikacyjną i inne inwestycje. Symbolem tego planu odbudowy gospodarczej wschodniej części kraju stała się odbudowa zniszczonego podczas wojny kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Dreźnie. Prace restauracyjne trwały 11 lat. Od roku 2005 barokowy kościół NMP jest ponownie wizytówką Drezna.

31 grudnia 1994: rozwiązanie Urzędu Powierniczego

W ciagu zaledwie pięciu lat udało się całkowicie sprywatyzować gospodarkę państwową byłej NRD. Decyzję o powołaniu Urzędu Powierniczego podjęła jeszcze wschodnioniemiecka Izba Ludowa. Urząd przejął własność państwową, ale nie zawsze udało mu się szybko znaleźć nowego właściciela dla beznadziejnie przestarzałych fabryk i zakładów. Wiele z nich trzeba było zamknąć, co gwałtownie podniosło liczbę bezrobotnych. Z czerech milionów miejsc pracy w państwowych fabrykach NRD udało się zachować tylko półtora miliona.

12 lipca 1997: Let The Sunshine In Your Heart

Pod takim hasłem odbyła się pierwsza Parada Miłości, która zgromadziła ponad milion uczestników, fanów muzyki elektronicznej. Pod względem formalnym była to manifestacja polityczna, co zmusiło władze Berlina do dużych wydatków na zapewnienie bezpieczeństwa, ale w rzeczywistości jest to największy, plenerowy festiwal muzyki techno, połączony z przemarszem ulicami miasta. Kolejne Parady Miłości w latach 1989 - 2003 ugruntowały opinię o Berlinie jako metropolii europejskiej, w której można się dobrze i bezpiecznie bawić.

27 września 1998: czerwono-zieloni zamiast czarno-żółtych

Po 16 latach ery Kohla Niemcy poczuli się zmęczeni rządami "kanclerza zjednoczenia". Po raz pierwszy w historii RFN tak wyraźnie "odgłosowano" kanclerza i jego gabinet. Chadeka Helmuta Kohla zastąpił socjaldemokrata Gerhard Schröder. Ministrem spraw zagranicznych został Joschka Fischer z partii Zielonych. Nowa, czerwono-zielona koalicja musiała szybko przystąpić do działania: 1 stycznia 1999 Niemcy zaczęły przewodniczyć grupie G8 i objęły prezydencję w UE. W polityce zagranicznej wyzwaniem okazała się rysująca się coraz wyraźniej groźba wojny w Kosowie.