Zacznijmy od niepozornej żaby szklarnianej – eleutherodactylus coqui. Żyje na Kostaryce. Mierzy niespełna 4 centymetry. W konfrontacji z rywalami potrafi tak hałasować, że gdyby się słuchało jej dłużej, mogą ucierpieć uszy, tak jak przy słuchaniu bardzo głośnej muzyki. Poziom hałasu robionego przez to maleństwo sięga 70 decybeli i więcej.

Na drugim miejscu na naszej liście plasuje się „najgłośniejsze przyrodzenie w naturze“, czyli wioślakowate, owady z rzędu pluskwiaków. Kiedy samce chcą zwrócić na siebie uwagę samicy, pocierają przyrodzeniem o brzuch generując dźwięk o mocy około 100 dB. Tak głośne jest np. metro. Człowiek raczej nie usłyszy tego hałasu, bo dźwięk wytwarzany przez żyjątka rozchodzi się pod wodą.

Słonie są pod wieloma względami imponującymi zwierzętami – duże, inteligentne i głośne. Są w stanie wydawać dźwięki o poziomie natężenia nawet 103 dB! Podobnie jak walenie słonie mogą i generować, i odbierać infradźwięki. A propos 100 decybeli - ten sam poziom osiąga ponoć hałas w szkole.

Cykada afrykańska należy do najgłośniejszych ze znanych owadów. Ich „śpiew” wytwarzany bębnieniem tymbalami (narządy u nasady odwłoka) osiąga 106,7 dB. Mówiący normalnie człowiek (czyli który nie szepcze, ani nie krzyczy) wydaje dźwięk o porównywalnie śmiesznej głośności, 60 dB.

Ryczenie lwa wydaje się nam takie zastraszające przypuszczalnie dlatego, że jesteśmy świadomi, iż może być on groźny także dla człowieka. Dla ucha lwi ryk nie jest tak niebezpieczny, ze 110 decybelami plasuje się na skali głośności gdzieś w środku.

Już sama nazwa – wyjce, mówi wszystko. Kiedy się nawołują, słychać je w promieniu kilku kilometrów. Ich wycie osiąga 128 dB, tyle ile syrena karetki albo młot pneumatyczny. Dlaczego wyjce wyją? Demonstrują w ten sposób swoją obecność.

Kakapo ma być najgłośniejszym ptakiem na świecie. Może i nie ma innego wyjścia, bo jako nielotna papuga musi się jakoś pozytywnie wyróżniać. Samiec potrafi przywoływać samicę z natężeniem 132 dB. Ptak waży blisko 3 kg i jest aktywny nocą. Przy jego głosie raczej trudno się wyspać w jego sąsiedztwie.

Kiedy nad Panamą rozbrzmiewa dźwięk przypominający start rakiety kosmicznej, może być to rybak nocny – średniej wielkości nietoperz z rodziny rybakowatych. Przyłapano go już na wydawaniu z siebie dźwięków o natężeniu przekraczającym próg bólu – 140dB. Częstotliwość dźwięku jest na szczęście tak wysoka (55 KHz), że człowiek go nie słyszy.

Przedostatnie żyjątko na naszej liście wydaje z siebie krótkotrwały, ale bardzo głośny dźwięk o natężeniu 200 dB! Jest to krewetka pistoletowa. Chociaż w gruncie rzeczy ten dźwięk, to pękający pęcherzyk powietrza, który powstaje podczas błyskawicznego zamykania przez krewetkę szczypiec. Tak głośna eksplozja może ogłuszyć lub zabić przeciwnika. Dla porównania - eksplozja bomby atomowej, to 220 dB.

Oto śpiący Physeter macrocephalus, czyli kaszalot spermacetowy, w wielu dziedzinach rekordzista, także w konkursie głośności. Olbrzymy osiągające długość 20 m i wagę 50 a nawet 75 ton, wydają z siebie dźwięki o natężeniu do 230 dB. Za najgłośniejszy z wyemitowanych dźwięków na Ziemi uważany jest nota bene huk, który towarzyszył wybuchowi wulkanu Krakatau w Indonezji – 300 do 350 dB.