Peter Joseph Lenné był jednym z produktywniejszych architektów krajobrazu i zieleni, który jednak nigdy nie posiadał własnego ogrodu. Przez 50 lat był oddanym sługą i projektantem ogrodów pruskich królów, od 1816 do śmierci w roku 1866. Najbardziej znany jest park wokół pałacu Sanssouci, lecz Lenné zostawił swoje ślady w krajobrazie wielu miejsc w Europie.

To jeden z najczęściej odwiedzanych obiektów we Francji: ogród okalający zamek Villandry. W 1906 roku zamek zakupił doktor Joachim Carvallo, który nakazał wykonanie wokół zamku majestatycznego ogrodu w stylu renesansowym, pomimo, że wtedy już trend poszedł w kierunku naturalnych założeń ogrodowych. Idolem właściciela zamku był jednak André le Nôtre.

Zamek Sissinghurst w hrabstwie Kent ma jeden z najsłynniejszych angielskich ogrodów. Od roku 1930 pisarka Vita Sackville-West wraz z mężem tworzyła ten ogród, który stać się miał często kopiowanym wzorcem. Ogród dzieli się na 10 przemyślanych i zakomponowanych sektorów. Najsłynniejszy z nich to "Biały Ogród" - ponoć założony, by móc rozpoznawać kwiaty także nocą.

Anglicy znani są ze swej ogrodniczej pasji. Każdego lata setki prywatnych ogrodów i parków otwiera swoje furtki i bramy przed szeroką publicznością. Wizyty dopełnia tradycyjny podwieczorek w uroczych ramach. Zarobione w ten spoosób pieniądze przeznaczane są na cele socjalne.

Pałac Wersalski to jeden z największych pałaców w Europie. Jego barokowy ogród posłużył za przykład szeregu innych królewskich ogrodów. André Le Nôtre, ogrodnik Ludwika XIV, był jednym z najsłynniejszych architektów zieleni wszechczasów, a Wersal stał się dziełem jego życia. Precyzyjnie prowadzona zieleń symbolizować miała triumf człowieka nad nieokiełznaną przyrodą.

Historycznym centrum ogrodów wokół pałacu Herrenhausen w Hanowerze jest Wielki Ogród, jedyny oryginalnie zachowany barokowy ogród w Niemczech. Przetrwał ponoć dlatego, że dynastia Welfów, poświęcała mu mało uwagi i starań. Kiedy w latach 1714-1823 sprawowała rządy w Anglii, posiadłości w Niemczech traktowała po macoszemu.

Włosi byli prekursorami założeń ogrodowych, które zdobiły luksusowe posiadłości arystokracji. Ogrody wokół Villa d'Este w Rzymie założono w XVI w. Typowym elementem ogrodów renesansowych są fontanny. Atrakcją Villa d'Este jest aleja stu fontann. Cały ten rzymski kompleks figuruje od 2001 na liście UNESCO.

Książę Leopold Franz von Anhalt-Dessau utworzył w XVIII w. na brzegach Łaby park krajobrazowy w stylu angielskim. Park dostępny był dla wszystkich - co było iście rewolucyjną ideą. W zieloną architekturę zintegrowano strumienie, tworzono sztuczne ujęcia wody i punkty widokowe, wyspy, prześwity, monumenty i małą architekturę.

Nie wszyscy malarze pasjonowali się tak dalece przyrodą, by mieć ogrody. Ale to, co stworzył impresjonista Claude Monet w Giverny w Normandii, do dziś podziwia rocznie pół miliona zwiedzających. Jego wiejski dom, gdzie mieszkał i malował, otaczał wspaniały ogród, który za staraniem Moneta przeistoczył się w istną dżunglę ze zjawiskowymi stawami pełnymi nenufarów.

We współczesnym świecie nastąpiła pełna demokratyzacja - także ogrodów. Zieleń ma być dla wszystkich i nie musi być obiektem prestiżu. Globalne hasło "urban gardening" zaowocowało mnogością oaz zieleni w przestrzeni miast - w Berlinie np. na starym lotnisku Tempelhof.

Przedzielony polsko-niemiecką granicą Park Mużakowski to prawdziwa perła. Założony przez księcia Hermanna Puecklera (1785–1871) park w stylu angielskim wpisany został w 2004 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jako 12. obiekt w Polsce.