Będzie to już jej trzecia kadencja w roli szefowej rządu. Uważa się to za zenit jej kariery politycznej. Kiedy w roku 2000 jako pierwsza kobieta stanęła na czele CDU, nikt nie sądził, że zrobi aż tak wspaniałą karierę. Od roku 1990 zasiada w Bundestagu. W rządzie Helmuta Kohla najpierw była ministrem ds. kobiet, potem ochrony środowiska. Już raz rządziła w wespół z SPD: w latach 2005-2009.

Wicekanclerz i superminister gospodarki i energetyki, odpowiedzialny teraz za realizację zwrotu energetycznego w RFN. W roku 2009 zostały wybrany szefem SPD, najmłodszym w historii partii. Z wykształcenia jest nauczycielem. W wieku 40 lat był najmłodszym szefem rządu krajowego (Dolna Saksonia, 1999-2003) w historii Niemiec. W poprzednim rządzie wielkiej koalicji był ministrem ochrony środowiska.

W czasach koalicji SPD-Zieloni był szefem Urzędu Kanclerskiego, razem z kanclerzem Gerhardem Schroederem przeforsował bolesny, lecz uzdrawiający Niemcy pakiet reform socjalnych "Agenda 2010". W poprzednim rządzie wielkiej koalicji był już szefem MSZ. Za poprzedniej kadencji Bundestagu przewodził klubowi parlamentarnemu SPD.

Pierwsza kobieta w historii RFN na tym stanowisku i największa niespodzianka w gabinecie. Do tej pory piastowała stanowisko minister pracy i spraw socjalnych, wcześniej minister rodziny, młodzieży i seniorów. Z zawodu jest lekarką, w rządzie krajowym Dolnej Saksonii dzierżyła tekę minista spraw socjalnych. Matka siedmiorga dzieci, jest córką byłego szefa rządu Dolnej Saksonii Ernsta Albrechta.

Chciał właściwie pozostać ministrem obrony, choć na tym stanowisku musiał sprostać wielu skandalom związanym z niegospodarnością w Bundeswehrze i licznymi chybionymi inwestycjami. Lecz w nowym gabinecie powróci do resortu, którym już raz kierował: MSW. Jest zaufanym człowiekem kanclerz Merkel: w okresie 2005-2009 był szefem Urzędu Kanclerskiego.

Dotychczasowy minister spraw wewnętrznych przechodzi obecnie do resortu rolnictwa, którym tradycyjnie kireują bawarscy chadecy. Co prawda szef macierzystej CSU Seehofer dawał mu gwarancję, że pozostanie szefem resortu wewnętrznego, lecz w ostatnim czasie czuło się pewną rezerwę z jego strony. W aferze podsłuchowej NSA zarzucano Friedrichowi zbyt ugodową postawę.

Chadecy nie mogą sobie wyobrazić lepszego ministra finansów. Ma on najdłuższe doświadczenie w pracy rządowej w gronie wszystkich członków gabinetu. Był już szefem MSW w rządzie Helmuta Kohla i szefem klubu parlamentarnego CDU. Od roku 1990 jest przykuty do wózka inwalidzkiego; został postrzelony w zamachu podczas wyborczego wiecu. Uważany jest za zagorzałego proeuropejczyka.

Z wykształcenia jest literaturoznawcą. Karierę w SPD rozpoczynała jako przewodnicząca młodzieżówki Jusos. Od roku 2009 jest sekretarz generalną partii. Zaciekle walczyła o ustawowe płace minimalne. Narzeka, że polityka zostawia jej zbyt mało miejsca dla córeczki Elli Marie i męża. Teraz nie będzie z tym chyba lepiej.

Stanowisko ministra sprawiedliwości jest uważane za jego ostatnią szansę po niepowodzeniach w karierze, jakie miał w swym rodzimym landzie Kraju Saary. Trzykrotnie sięgał po stanowisko szefa krajowego rządu, trzy razy przegrał. W latach 1999-2012 był szefem klubu parlamentarnego SPD w landtagu w Saarbruecken. Obecnie w rządzie landowym był wicepremierem i ministrem gospodarki

Jest nową "buzią" wschodnioniemieckiej SPD i zrobiła błyskawiczną karierę w partii, wstępując do niej w 2003 roku. W wykształcenia prawniczka, w latach 2002-2008 pracowała w ministerstwie finansów Meklemburgii-Pomorza Przedniego, od roku 2008 jako szefowa resortu spraw socjalnych. Od roku 2009 jest wiceprzewodniczącą SPD.

W jej dotychczasowej karierze politycznej najbardziej pochłaniały ją liczby. W rządzie krajowym Nadrenii Północnej-Westfalii była rzeczniczką ministra finansów, w 1998 podsekretarzem w Federalnym Ministerstwie Finansów. Od 2007 r. jest skarbniczką partii SPD i "musiała podejmować wiele decyzji, jak każdy przedsiębiorca", jak pisze na swojej stronie internetowej.

Obietnicę teki ministersialnej otrzymał od szefa CSU Seehofera, ponieważ jako sekretarz generalny partii w walce wyborczej wykazał się talentem menagerskim i odważnie bronił interesów bawarskich chadeków w negocjacjach koalicyjnych. Teraz jego zadaniem będzie m.in. wprowadzenie myta na autostradach w RFN dla zagranicznych samochodów. Jego resort obejmuje także cyfrową infrastrukturę i internet.

Resort oświaty przejęła w roku 2013 po dymisji Anetty Schavan, której udowodniono, że jej dystertacja była plagiatem. W gabinecie Angeli Merkel resort oświaty ma wysoki priorytet i jest dobrze wyposażony finansowo. Wanka była przez wiele lat ministrem kultury w Brandenburgii i Dolnej Saksonii. Uważana jest za konserwatywną i pragmatyczną polityk.

W uznaniu za jego zasługi w trakcie walki wyborczej, która zakończyła się pełnym sukcesem CDU/CSU - 41,5 proc. głosów - nagrodzony został teką ministra zdrowia. Mówi się, że jest rzeczowy, sympatyczny i gra fair play. Przez 7 lat w klubie parlamentarnym chadeków był rzecznikiem ds. praw człowieka i pomocy humanitarnej.

Dotychczas był sekretarzem stanu w federalnym ministerstwie rolnictwa, obecnie przechodzi do resortu odgrywającego większą rolę na płaszczyźnie międzynarodowej. Na poprzednim stanowisku zajmował się m.in. kwestiami globalnego wyżywienia.

Będzie "prawą ręką" kanclerz Merkel. Media zawsze podkreślały, że obydwoje doskonale się rozumieją. Jako szef Urzędu Kanclerskiego jest on odpowiedzialny za kordynację działań tajnych służb: temat szczególnie drażliwy po demaskacji praktyk amerykańskich służb specjalnych.

Krytykowała cząstokroć politykę integracji obcokrajowców swej poprzedniczki, chadeckiej polityk Marii Boehmer. Jest pierwszą polityk o tureckich korzeniach w randze sekretarza stanu, która będzie brać udział w posiedzeniach gabinetu. Niemieckie obywatelstwo otrzymała w 1989 r. Przed 2 laty została wybrana na wiceprzewodniczącą SPD.

Już przed 4 laty była typowana na to stanowisko, które piastował Bernd Neumann. Teraz zastąpi go po tym, jak wycofuje się on z polityki ze względów zdrowotnych. Do tej pory była przewodniczącą komisji kultury Bundestagu. Można liczyć na to, że jako polityk o liberalnych poglądach, położy nowe akcenty w polityce kulturalnej RFN.