Dziennik „Berliner Morgenpost” sugeruje, że brytyjska premier Theresa May straciła zbyt dużo czasu. „Ustąpienie ministra spraw zagranicznych Borisa Johnsona jest dla niej niebezpiecznym ciosem, o wiele silniejszym niż nieco wcześniejsza dymisja ministra ds. brexitu, Davida Davisa. Finałem tej demonstracji nieufności może być obalenie premier i upadek całego rządu. Brytyjczycy negocjujący brexit mają dylemat: Unia Europejska nie może i nie chce przyznać Wielkiej Brytanii przywilejów, których odmawia także innym Europejczykom. Premier May wie o tym, ale wysoko licytuje. Już dawno nie ma siły, by powiedzieć Brytyjczykom całą prawdę. A przecież widać jak na dłoni, co miałaby im do powiedzenia: że brexit jest wielką, tragiczną pomyłką”.

„Mittelbayerische Zeitung” z Ratyzbony stwierdza, że sytuacja Theresy May nie jest zbyt wesoła po tym, jak z Davidem Davisem i Borisem Johnsonem z pokładu zeszło łącznie już siedmiu członków jej gabinetu. "Coraz bardziej utwierdza się wrażenie, że May co prawda ma stanowisko, ale nie ma władzy. Paradoksalnie być może właśnie to pomoże jej w pertraktacjach z Brukselą. Bowiem destabilizacja May, która obrała trochę bardziej miękki kurs brexitu, nie byłaby wcale w interesie UE”.

„Frankfurter  Rundschau” podkreśla, że „premier May do tej pory unikała powiedzenia narodowi i twardogłowym w swoim gabinecie, że dobrowolnie obrana izolacja ma dla Wysp poważne, negatywne następstwa, także pod względem finansowym. Aby móc dalej blisko współpracować z Unią Europejską na polu gospodarczym i politycznym konieczne są bolesne kompromisy. Opublikowany w piątek po długiej naradzie dokument z Chequers po raz pierwszy ukazuje to bardzo wyraźnie”.

„Westfaelische Nachrichten” z Muenster twierdzi, że „Teraz jest to już tylko kwestią czasu, aż sfrustrowani torysi odważą się wystąpić z wotum nieufności wobec May, żeby się jej pozbyć. Wtedy wciąż jeszcze rwący się do władzy Johnson czy Davis - pomimo inaczej brzmiących deklaracji - mogliby znów się pojawić na scenie i kandydować na szefa partii. Tłem ich dymisji mogą być bowiem jakieś inne ambitne cele”.

„Frankfurter Allgemeine Zeitung” podkreśla, że „Otwarta jest kwestia, czy May i jej nowy minister ds. brexitu Dominic Raab będą mieli siłę wynegocjować nową koncepcję w Brukseli i uzyskać poparcie dla niej ze strony brytyjskiego parlamentu. Jeżeli May uda się zapobiec dalszym dymisjom i udobruchać frustratów w swojej partii, mogłaby ona ewentualnie przy pomocy deputowanych opozycji przeforsować wynik negocjacji. Lecz po tym dramatycznym poniedziałku wygląda raczej, że pucz w konserwatywnej partii jeszcze się rozszerzy i że wotum nieufności wobec przewodniczącej będzie nieuniknione. Nikt w Londynie nie ma odwagi prorokować, jakie następstwa miałoby to dla rządu, dla negocjacji w Brukseli i dla całego kraju”.

„Badisches Tagblatt” z Baden-Baden podkreśla, że „otwarty rozłam w brytyjskim rządzie jest odbiciem sytuacji kraju, głęboko podzielonego w kwestiach Europy. Stanowisko twardogłowych opiera się przede wszystkim na jednej emocji: negacji Unii Europejskiej, która działa zbyt biurokratycznie, wtrącając się we wszystko, co wywoływało u Brytyjczyków uczucie bezsilności. Umiarkowane siły natomiast chcą przede wszystkim zapobiec temu, by twardy brexit wepchnął ich kraj w trwały kryzys. Zupełnie nie wiadomo, kto weźmie w górę”.