W myśl obowiązujących w Niemczech przepisów, aby posiadać lub kupić broń palną trzeba mieć tzw. kartę na broń oraz pozwolenie na jej używanie lub noszenie broni załadowanej.

Oznacza to, że kolekcjonerzy broni potrzebują tylko pierwszego zezwolenia. Natomiast w przypaku myśliwych potrzebne jest generalnie pozwolenie na broń palną, pod warunkiem że posiadają oni licencję łowiecką i używają broni do polowania na zwierzynę.

Karta posiadania broni palnej pozwala jej posiadaczom wyłącznie na jej transport. Oznacza to, że w miejscach publicznych musi być ona przenoszona wyłącznie rozładowana, z wyjętym magazynkiem i zamknięta na klucz w futerale.

Z kolei pozwolenie na broń palną w Niemczech jest wydawane w rzadkich przypadkach. Zasadniczo wtedy, gdy osoba ubiegająca się o pozwolenie może udowodnić, że jest narażona na większe niebezpieczeństwo niż ogół społeczeństwa i że noszenie broni zapewni jej większą ochronę.

W niemieckim prawie dla posiadaczy pozwolenia na broń palną nie ma przepisu, który określałby, że broń w miejscu publicznym musi być schowana, załadowana lub nie.

Istnieje również łatwiejsze do uzyskania pozwolenie na broń palną krótką, które jest wymagane w przypadku broni o mniejszej sile, takiej jak pistolety na ślepaki, pistolety na flary (rakiety sygnalizujące) lub inne, z których można strzelać tylko ślepakami lub środkami drażniącymi.

Definicja ta obejmuje także karabinki pneumatyczne o małej sile (poniżej 7,5 J). W sumie koszt wniosku razem z niezbędnym ubezpieczeniem wynosi około 500 euro.  

Która broń jest legalna w Niemczech?

Prawo niemieckie rozróżnia między bronią a bronią wojenną. Ta ostatnia jest ujęta w ustawie o kontroli broni wojennej. Posiadanie i używanie broni wojennej w Niemczech jest nielegalne. Obejmuje to wszystkie w pełni automatyczne karabiny, karabiny maszynowe (o ile nie są to egzemplarze z II wojny światowej lub z wcześniejszego okresu) oraz lufy i bloki zamkowe do takiej broni.

Niemiecka ustawa o broni zabrania również używania strzelb typu Pump -Action. Niektóre , choć nie wszystkie rodzaje broni półautomatycznej są również zaliczane do broni wojennej.

Komu wolno nosić broń?  

Każdy, kto ubiega się w Niemczech o pozwolenie na broń musi mieć ukończone 18 lat, posiadać wymaganą wiarygodność oraz predyspozycje osobiste. Musi także wykazać się wymaganą wiedzą fachową, udowodnić konieczność posiadania broni oraz przedstawić dowód ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej (Haftpflicht) za szkody osób i mienia na sumę  co najmniej jednego miliona euro.

Wiarygodność i osobiste zapotrzebowanie. Jak udowodnić?

Za rozpatrzenie wniosków o wydanie pozwolenia na broń palną, a tym samym za sprawdzenie wiarygodności oraz osobistego zapotrzebowania na broń, odpowiedzialne są władze lokalne. W zależności od miejsca zamieszkania wnioskodawcy, właściwym organem jest Urząd ds. Porządku i Bezpieczeństwa Publicznego (Ordnungsamt) lub policja.

W myśl ustawy, za osoby niewiarygodne lub niezdolne do samodzielnego działania uznaje się m.in. osoby, które w ciągu ostatnich dziesięciu lat były skazane za przestępstwo, ich sytuacja życiowa daje powody, by sądzić, że będą obchodzić się z bronią lekkomyślnie oraz osoby, które były członkami zakazanej lub wrogiej wobec konstytucji organizacji.

Są to także osoby, które w ostatnich pięciu latach prowadziły lub wspierały działania zagrażające interesom zagranicznym Niemiec, lub były w ostatnich pięciu latach objęte nadzorem policyjnym, są uzależnione od alkoholu lub narkotyków lub są chore psychicznie. Ponadto każdy, kto ubiegając się o pozwolenie na broń nie ukończył 25 lat, musi przedstawić zaświadczenie o „zdrowiu psychicznym” od lekarza orzecznika lub psychologa.

Jak można wykazać się wiedzą? 

Osoby ubiegające się o pozwolenie na broń palną muszą zdać egzamin lub przejść odpowiednie szkolenie. Egzaminy państwowe obejmują prawne i techniczne aspekty broni palnej, bezpieczną obsługę i umiejętności strzeleckie.

Umiejętnościami można się wykazać także na podstawie innych egzaminów, o ile dotyczą one tych samych dziedzin. Zaliczają się do nich m.in. egzaminy na licencję łowiecką, egzaminy z zakresu rusznikarstwa lub wykazanie się trzyletnim pełnoetatowym zatrudnieniem w handlu bronią palną.

Uznawane jest również ukończenie określonych kursów obsługi broni palnej, które zakończone są egzaminem. Egzaminy we własnym zakresie mogą przeprowadzać uznane przez państwo związki sportów strzeleckich.

Jak uzasadnić potrzebę posiadania broni?

Ustawa mówi, że osoby ubiegające się o pozwolenie na broń palną muszą wykazać się konkretną  potrzebą. Zaliczane są do niej: „osobiste lub ekonomiczne interesy, które zasługują na wyjątkowe  traktowanie, w szczególności jako myśliwy, strzelec sportowy, strzelec tradycyjny, kolekcjoner broni lub amunicji, ekspert od broni lub amunicji, osoba zagrożona, producent broni, sprzedawca broni lub firma ochroniarska”. Także osoby, które mogą udowodnić, że w ich wypadku zachodzi szczególnie wysokie ryzyko stania się ofiarą przestępstwa, mogą uzyskać zgodę na posiadanie broni palnej. Zgodę tę mogą otrzymać członkowie stowarzyszeń i klubów sportów strzeleckich, jeśli przedstawią zaświadczenie Stowarzyszenia Strzelców Tradycyjnych, które potwierdzi, że broń ta jest potrzebna do potrzymywania i pielęgnowania tradycji.  

Chcesz skomentować ten artykuł? Zrób to na Facebooku! >>