Spinający brzegi Mozeli rzymski most w Trewirze jest nastarszym mostem w Niemczech. Pierwotnie była w tym miescu drewniana kładka, Rzymianie zastąpili ją potem mostem z okolicznego bazaltu. Filary mostu pochodzą z II wieku. Łuk mostu odnawiano dwukrotnie – w XII wieku i w XVIII po zniszczeniu go przez francuskie wojska.

Most łączący wyspę Fehmarn ze stałym lądem został oddany do użytku w 1963 roku. Zbudowany był w latach Zimnej Wojny i stosownie do tych czasów, na wypadek inwazji, w jego korpus zintegrowano szyby na ładunek wybuchowy. Dziś most jest atrakcją turystyczną.

Na moście sprzedawali swoje towary kramarze, stąd jego nazwa: Krämerbrücke. Most na starówce Erfurtu był częścią szlaku handlowego Via Regia, przecinającej Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Dzisiaj na moście łączącym brzegi rzeki Gera ulokowały się galerie i sklepiki z rzemiosłem artystycznym. Co roku w czerwcu mieszkańcy bawią się na święcie mostu.

Wiele dawnych mostów było zadaszanych, dla ochrony przed wiatrem, deszczem i śniegiem. Drewniany most w Bad Säckingen łączy miejscowość o tej samej nazwie w Niemczech i gminę Stein w Szwajcarii. Most przebiega nad Renem i ze swoimi 204 metrami uchodzi za najdłuższy drewniany most Europy.

Rozbudowa sieci kolejowej po roku 1800 stawiała inżynierów przed nie byle jakimi wyzwaniami. Wiadukt nad doliną Göltzsch w Saksonii uważany był za nadzwyczaj ambitny projekt – ze względu na swoją wielkość i imponujący łuk mostowy. W chwili otwarcia w 1851 roku wiadukt był najwyższym kolejowym mostem świata. Dzisiaj jest największym na świecie wiaduktem z cegły.

Widoki z niego są spektakularne: most Bastei (Basteibrücke) w dzisiejszym Parku Narodowym Szwajcaria Saksońska został zbudowany w 1851 roku. Od tego czasu turyści na wysokości 200 metrów mogą wędrować między bajecznymi formacjami skalnymi. Rokrocznie z okazji tej korzystają tłumy.

Most Ludendorffa pod Remagen był podczas II wojny światowej ważnym połączeniem strategicznym. Pod koniec wojny był jedynym niezniszczonym mostem na Renie znajdującym się w rękach aliantów. Jego zdobycie w marcu 1945 przez Amerykanów nazwano „cudem z Remagen”. Dziesięć dni później po niemieckim bombardowaniu most runął. Zachowane filary mostu są dziś muzeum pokoju.

Kiedy w 1961 wzniesiony został Berliński Mur, most Oberbaumbrücke stał się częścią granicy między wschodnim i zachodnim Berlinem. Uzbrojeni żołnierze patrolowali na brzegu, na samym moście znajdował się punkt kontrolny. Dzisiaj most łączy dzielnice Friedrichshain i Kreuzberg, i stał się symbolem zjednoczenia Niemiec po upadku muru w 1989 roku.

Most Hohenzollernów (Hohenzollernbrücke) w Kolonii połączył brzegi Renu w 1911 roku. W czasie II wojny światowej został wysadzony, po wojnie odbudowany. Nie jest tylko ważny dla kolońskiej komunikacji. Dziesiątki tysięcy zakochanych przypieczętowało swoją miłość wieszając kłódki na moście. Ich wagę szacuje się na dwie tony.

Po zjednoczeniu Niemiec zaczęły się prace nad stworzeniem dróg wodnych przecinających całe Niemcy. W 2003 roku zostało oddane do użytku skrzyżowanie dróg wodnych Magdeburg. System śluz i kanałów w znaczny sposób pozwala statkom towarowym na skrócenie drogi. Most kanałowy przez Łabę długości 900 metrów jest najdłuższym żeglugowym wiaduktem wodnym na świecie.

Most łączący Weil nad Renem z francuskim Huningue usytuowany jest u zbiegu Niemiec, Francji i Szwajcarii, stąd jego nazwa – most trzech krajów (Dreiländerbrücke). Konstrukcja wysoka na 248 metrów została zbudowana w 2007 roku i jest najdłuższym na świecie mostem wyłącznie dla pieszych i rowerzystów. W 2008 roku most został wyróżniony niemiecką nagrodą dla budowniczych mostów.

Ten niezbyt imponujący, ponadto nieczynny most kolejowy w Wuppertalu zasłynął, kiedy zajął się nim w 2011 roku artysta graffiti Martin Heuwold. Z grupą bezrobotnych pokrył betonową bryłę barwnymi malunkami klocków Lego.