Śmierć brytyjskiej królowej Elżbiety II komentowana jest w sobotniej (10.9.22) niemieckiej prasie.
Zdjęcie: Markus Schreiber/AP/dpa/picture alliance
Reklama
„Niemcy są zobowiązane do wdzięczności Elżbiecie za jej zaangażowanie na rzecz pojednania po drugiej wojnie światowej. Nie było to czymś oczywistym” – czytamy w komentarzu opublikowanym przez dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. „Musiała ona (królowa) przyglądać się temu jak wycieńczona wojną Wielka Brytania traci swoją pozycję jako światowa potęga. To boli naród (brytyjski) do dzisiaj. Elżbieta nie złorzeczyła jednak na fakt, że jej królestwo skurzyło się po rozpoczętej przez Niemców wojnie, tylko starała się goić rany. Nigdy nie przeszłoby jej przez usta zdanie, że rozpad imperium był największą geopolityczną katastrofą dwudziestego stulecia. (…) Świat byłby lepszym miejscem, gdyby częściej orientował się na działania królowej wymierzone w porozumienie i równowagę. (…) Królowa nie żyje, niech żyje przykład, który dawała!”
Komentator gazety „Sueddeutsche Zeitung” pisze, że Wielka Brytania od zawsze była państwem narodowym nieco innego rodzaju, bo w zasadzie jest państwem narodów składającym się z Anglii, Walii, Szkocji i części Irlandii. „Także to nadawało brytyjskiemu dworowi królewskiemu nieco innego znaczenia niż dworom w Danii, Szwecji czy – mimo Katalończyków i Basków – też w Hiszpanii. W Wielkiej Brytanii pęknięcia między częściami kraju są wyraźniejsze i głębsze, tak samo jak rysy w społeczeństwach. Zwłaszcza ze względu na to, że tak wielu Brytyjczyków nie czuje się nawet obywatelami unijnej Europy, można sobie jako Europejczyk życzyć, aby Karol III cieszył się choć częścią popularności, szacunku i siły integracji, jak jego matka. Śmierć królowej po raz kolejny jednoczy kraj. Ale potem?” – pyta gazeta.
Regionalna gazeta „Allgemeine Zeitung” jest z kolei zdania, że Karol musi uosabiać stabilizację, ale również zadbać o modernizację dworu królewskiego. „Zasuwanie zasłonki, gdy sytuacja robi się niewygodna – to już nie działa. Karol chce zmniejszyć aktywną część dworu i bardziej niż jego matka angażować się w politykę. Zasłużył na to, aby udowodnić, że jest godnym królem. Ma też tę zaletę, że nie traktuje korony jako dożywotniego zobowiązania, po okresie przejściowym może zrobić miejsce dla młodszego Williama”.
W „Mitteldeutsche Zeitung” czytamy natomist: „Poprzez samą swoją obecność i ciepła słowa królowa pomogła przetrwać najuboższym trudny czas gospodarczej zapaści w latach 80. Ostatnio niosła słowa otuchy w dramatycznych miesiącach pandemii. I prawdopodobnie także w obecnym kryzysie co poniektórzy traktowali ją jako wzór. Jeśli królowa poprowadzi Brytyjczyków przez ten czas, to nic złego się nie wydarzy – to szeroko rozpowszechnione przekonanie. Teraz Zjednoczone Królestwo musi, po siedmiu dekadach, obejść się bez aury Elżbiety II szukając wyjścia z kryzysu. Dla niektórych jest to wręcz symptomatyczne, że jednym z ostatnich ważnych wydarzeń w oficjalnym kalendarzu królowej było powierzenie misji budowy rządu Liz Truss”.
Królowa Elżbieta II. Głowa państwa i ikona stylu
Była głową państwa i ikoną stylu. W czerwcu tego roku 1,2 mln osób świętowało w Londynie 70. rocznicę jej wstąpienia na tron. Królowa Elżbieta II zmarła w wieku 96 lat.
"Smutek to cena, którą płacimy za miłość". Tak kiedyś sama powiedziała. Teraz świat ją opłakuje: królowa Elżbieta II, królowa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, zmarła 8 września 2022 roku po ponad 70 latach na tronie. Przeżyła rozpad Imperium Brytyjskiego, 15 premierów i burzliwe czasy w rodzinie królewskiej.
Zdjęcie: Michael Ukas/Getty Images
Królowa w wieku 25 lat
6 lutego 1952 roku zmarł król Wielkiej Brytanii Jerzy VI. Jego 25-letnia córka Elżbieta była akurat w podróży. Wiadomość o śmierci ojca otrzymała po wylądowaniu w Kenii. Nie miała czasu na żałobę. Została królową. Koronacja odbyła się dopiero półtora roku później: w czerwcu 1953 roku w londyńskim Opactwie Westminsterskim.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Pierwsze przemówienie w wieku 14 lat
Elżbieta Aleksandra Maria urodziła się w Londynie 21 kwietnia 1926 roku jako pierwsze dziecko księcia i księżnej Yorku. Jej ojciec Jerzy VI wstąpił na brytyjski tron w 1936 roku. W kolejnych latach jego najstarsza córka systematycznie przygotowywała się do swojej przyszłej roli. Pierwsze przemówienie transmitowane przez BBC wygłosiła w wieku 14 lat podczas II wojny światowej.
Zdjęcie: picture-alliance/United Archives/TopFoto
Królowa i matka
W listopadzie 1947 roku Elżbieta poślubiła starszego o pięć lat i pochodzącego z Niemiec księcia Filipa. W następnym roku urodził się jej syn Karol, dwa lata później pierwsza córka - Anna. Królowa Elżbieta miała czworo dzieci: książę Andrzej przyszedł na świat w 1960 roku, a Edward w 1964.
Zdjęcie: picture-alliance/empics
Regencja pełna zmian
W 1953 roku Elżbieta wygłosiła swoje pierwsze orędzie bożonarodzeniowe jako królowa. W tym czasie duża część Afryki była jeszcze brytyjskim terytorium kolonialnym. Indie odzyskały niepodległość zaledwie kilka lat wcześniej.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Królowa serc?
Już podczas swojego srebrnego jubileuszu w 1977 roku przebiła o dziewięć lat kadencję swojego ojca. Zostanie zapamiętana tak, jak na tym zdjęciu: wśród licznej rodziny. Była szanowana, bliska ludziom i popularna. Ale określenie "królowa serc" miał otrzymać później ktoś inny...
Zdjęcie: Reuters/T. Melville
Trudne lata
Dla wielu Brytyjczyków księżna Diana była "królową serc" - synowa monarchini, żona następcy tronu, księcia Karola. Małżeństwo jednak rozpadło się, w 1995 roku doszło do rozwodu. Kiedy dwa lata później Lady Diana zginęła w wypadku, dość chłodna reakcja królowej wywołała ostrą krytykę opinii publicznej.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Zawsze w centrum uwagi
Korona może być ciężarem, bo oznacza wielką odpowiedzialność i życie pod stałą kontrolą opinii publicznej. Problemy rodzinne, rozwody, zgony, eskapady - Elżbieta radziła sobie z tym wszystkim na swój sposób: solidnie i bez emocji. Właśnie to podobało się większości Brytyjczyków.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Głowa wielu państw
Inni odpowiadali za bieżącą politykę. Na premiera mianowała dwunastu mężczyzn i trzy kobiety. Ostatnią z nich była konserwatywna polityk Liz Truss na krótko przed śmiercią królowej Elżbiety. Jako głowa monarchii konstytucyjnej Elżbieta pełniła funkcję raczej symboliczną. Do końca była też głową Wspólnoty Narodów, w skład której wchodzą takie państwa jak Kanada, Indie czy Australia.
Zdjęcie: Jane Barlow/REUTERS
70 dostojnych lat
Jej koronacja nie powinna być znakiem władzy i minionej wielkości, tylko wyrazem nadziei na lata, w których przyjdzie jej z bożą pomocą służyć - powiedziała Elżbieta w 1952 roku. Służyła ponad 70 lat, co czyniło ją w dniu śmierci najdłużej urzędującą głową państwa na świecie. Około 1,2 mln osób świętowało w Londynie w czerwcu 2022 roku jej 70. rocznicę intronizacji.
Zdjęcie: Ben Stansall/AFP
Głowa Kościoła i ikona stylu
A oto jej pełny tytuł: "Z Bożej łaski królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz innych jej posiadłości i terytoriów, głowa Wspólnoty, obrończyni wiary". Poza tym była ikoną stylu znaną ze swoich kostiumów i misternie zaprojektowanych kapeluszy.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Żegnaj, Królowo!
Świat żegna Elżbietę II, królową Wielkiej Brytanii od ponad siedmiu dekad, matkę czworga dzieci i jedną z najważniejszych postaci XX wieku i współczesności. Tron obejmie teraz jej syn, Karol, dotychczasowy książę Kornwalii i Rothesay.
