Wśród najnowszych nominacji zgłoszonych na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, znajduje się, obok zamków Ludwika II, także sala, w której po II wojnie światowej sądzono nazistowskich zbrodniarzy.
Reklama
Zanim Niemcy złożą oficjalną propozycję wpisania jednego z miejsc na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, najpierw muszą zostać rozpatrzone propozycje składane przez poszczególne landy.
W tym roku tylko jedna Bawaria zaproponowała pięć miejsc, które szczególnie upamiętniają historię, m.in. wzbudzającą najwięcej kontrowersji salę sądową nr. 600, w której w latach 1945-1949 w ramach tzw. procesów norymberskich sądzono zbrodniarzy hitlerowskich.
"Kolebka międzynarodowego prawa karnego”
Zdaniem władz Norymbergii, istniejąca do dziś sala sądowa nr 600, gdzie sądzono zbrodniarzy hitlerowskich, zasługuje na tytuł światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO, gdyż jest „kolebką międzynarodowego prawa karnego”.
- Większość przyjezdnych, którzy odwiedzają Norymbergę, myśli przede wszystkim o wydanych tu w 1935 roku ustawach rasowych, zjazdach partii nazistowskiej w latach trzydziestych oraz o procesach norymberskich. Niektórzy chyba wyobrażają sobie, że za każdym rogiem czai się neonazista. Te skojarzenia są zrozumiałe i w sposób odpowiedzialny podchodzimy do naszej przeszłości oraz niemieckiej winy. Ale nie możemy zgodzić się na to, by ten rozdział historii całkowicie zdominował wizerunek półmilionowej Norymbergi, miasta o sięgającej średniowiecza historii oraz ośrodka XIX-wiecznej industrializacji, w którym uruchomiono pierwszą w Niemczech linię kolejową – mówi burmistrz miasta Ulrich Maly.
Skarby UNESCO
Na tym szlaku Światowego Dziedzictwa UNESCO zaglądamy do środkowych Niemiec. Z Hildesheim do Eisenach jest 280 km: fabryka, zamek, trzy miasta, jednym słowem – pięć miejsc Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Spacer wokół katedry w Hildesheim opłaca się chociażby ze względu na rosnący tu tysiącletni krzew różany. Legenda głosi, że tu w 815 roku cesarz Ludwik I Pobożny doświadczył cudu – zagubiwszy się podczas polowania, kazał odprawić mszę w intencji znalezienia drogi do domu. Potem założył w tym miejscu świątynię. Dziś katedra Wniebowzięcia NMP jest jednym z najstarszych kościołów biskupich Niemiec.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Manifest nowego obiektywizm
Fabryka obuwia Fagus w Alfeld jest uznawana za pierwowzór architektury przemysłowej w Niemczech. Jest to pierwszy duży budynek zaprojektowany przez architekta Waltera Gropiusa. W architekturze Gropiusa na pierwszym planie stoi funkcjonalność: i tak pomieszczenia warsztatów mają duże, przeszklone fronty, dzięki czemu pracownicy mają lepsze światło, za to magazyn wykonany jest z kamienia.
Zdjęcie: picture alliance/dpa
Piękno i funkcjonalność
Kantyna fabryki Fagus w Alfeld – tu od 1911 roku jada się siedząc na prostych, drewnianych ławach. W pomieszczeniu dominuje czysta forma – znak rozpoznawczy późniejszego twórcy Bauhausu Waltera Gropiusa. Stare fotografie dokumentują historię czynnej do dziś fabryki.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Rynek w Goslar
Gotycki ratusz z połowy XV wieku i czerwony budynek gildii kupieckiej Kaiserworth z 1494 roku dominują nad rynkiem w Goslarze. Podczas gdy na przestrzeni wieków niemal bez przerwy przebudowywano i powiększano ratusz, w budynku gildii kupieckiej Kaiserworth coraz bardziej okazalsza stawała się jedynie fasada.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Poskromienie żywiołu
Już w XIII wieku mnisi z klasztoru cystersów Walkenried nieopodal Goslaru zaczęli wykorzystywać siłę wody ze strumieni i jezior Harzu. Były to początki największego systemu energetycznego ery przedindustrialnej: zbiorniki wodne w Górnym Harzu.
Zdjęcie: Harzwasserwerke GmbH
Wyrafinowana technika
Między 1536 a 1866 rokiem górnicy z Goslaru nieustannie rozbudowywali system zbiorników wodnych. Korzystali także z energii wodnej, aby odpompowywać zbierającą się w wyrobiskach górniczych wodę, i odprowadzać ją do okolicznych jezior. Do tego celu skonstruowano nawet specjalne koła wodne.
Zdjęcie: picture-alliance/dpa
Dziedzictwo Ottonów
Quedlinburg zawdzięcza swoje niepowtarzalne oblicze renesansowemu pałacowi i romańskiemu kościołowi św. Serwacego. Lata świetności miasta przypadały na X wiek, okres panowania Ottonów. Znajdujące się w skarbcu katedry arcydzieła jeszcze dziś oddają blask świetności panowania dynastii Ottonów.
Zdjęcie: picture alliance / Bildagentur Huber
Stare domy szachulcowe
W zabytkowym centrum miasta Quedlinburg znajduje się niezliczona ilość pięknych siedemnasto- i osiemnastowiecznych domów szachulcowych. Konstrukcja nośna tychże domów wykonana jest z drewna, a przestrzenie między belkami – tzw. komory – są wypełnione gliną wymieszaną z trocinami i wiórami.
Zdjęcie: picture alliance / Bildagentur Huber
Narodowy pomnik
Zamek Wartburg uważany jest za klasyczny przykład niemieckiej budowli warownej. Obiekt obrazuje prawie tysiąc lat narodowej historii Niemiec. Pochodzące z 1155 roku palatium było w swoim czasie uznawane za przykład najpiękniejszej architektury dworskiej na północ od Alp. Podczas wykonanej w XIX wieku restauracji obiektu wzniesiono wieżę i przywrócono elementy, które wcześniej zniknęły z fasady.
Zdjęcie: Fotolia
9 zdjęć1 | 9
Silni kontrkandydaci
Oprócz sali procesów norymberskich, Bawaria zgłosiła do wpisania na listę UNESCO także cztery inne kandydatury. Należą do nich trzy słynne pałace królewskie Ludwika II: Neuschwanstein (Nowy Łabędzi Kamień) oraz Herrenchiemsee i Linderhof.
Pałac Herrenchiemsee - bawarski Wersal
05:22
Ponieważ na listę UNESCO, mogą zostać wpisane nie tylko obiekty, ale również krajobrazy posiadające unikatową wartość przyrodniczą, o tytuł zabytku światowego dziedzictwa kultury starać się będzie także krajobraz alpejkich i przedalpejskich łąk i torfowisk.
Na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO wpisywane zostało do tej pory 37 niemieckich zabytków.